Manie of gewoon een Manier

Manisch

Wat interessant is waarom dat vaker wordt gezegd dan je ziet er goed uit oid?. Ja ik ben druk, wil nog 100 derden lange mooie gesprekken voeren.

Waarom dachten veel naasten en anderen in maart dat ik manisch was. Er waren met druk of hyper gedrag ook ernstige fysieke aandoeningen (midden in de chemokuur)

Al mn leven lang, ontspruiten gedachten en emoties zich als groene twijgen in mn brein en lijf.

Veelal on(be)grijpbaar geweest voor mij als kind, volwassene en ook senior. Toch was ik populair en hoorde bij de groep 

Ik kon ze wel zien en voelen als stukjes, maar basicly voelde  ik mezelf nooit als geheel, veelal als toeschouwer of deelgenoot maar echt genoot ik er niet van.

Daar was dat altijd op de achtergrond aanwezige unheimische gevoel. 

Ken je dat?

Ik begreep er niets van. 

T voelde als een levenslange meedoener en toeschouwer in 1 persoon ...

Ik ken de psychiatrische begrippen zoals manie, heb er gewerkt maar ik voldoe niet aan de parameters.

In Maart vertelde elke niet ggz professional waar ik mee te maken had dat ze absoluut niet t idee hadden dat er sprake was van een manie.

Ja dat mensen als ze horen dat ze palliatief zijn dat ze soms extreem druk worden dat er nog van alles gezegd en geregeld moet worden. Tja meneer Elburg dat vinden wij niet vreemd. Net als dat ze nog meer gaan roken dan voorheen wetende dat je daar dood van kunt gaan, of alles eten wat normaliter niet gezond is.....talloze dingen die een stap er boven op krijgen...maar ook palliatiefjes die niks meer doen maw gaan zitten huilen in een hoekje en langzaam wegkwijnen.

Sterker nog men heeft zijn excuses aangeboden dat mn naasten buiten mijn weten om "hulp" voor mij hebben gezocht. Vanzelfsprekend dat ze zich zorgen maakten want ik kreeg op 1 dag 30 aanvallen uit het niets dat ik voelde dat ik stikte en net op tijd weer bij kwam.

Dezelfde professionals vermoedden een neurologische bijwerking met mogelijk een sausje aan emoties en verlangens of of of, maar manisch??? nee.

Medisch zijn toen ook de hersenen gescand om oorzaken in dat deel uit te sluiten 

En nu? mn naasten ja natuurlijk maken ze zich weer zorgen maar hangen ze deels als een vangnet om me heen. Lachen nu naar me omdat ik zo positief in t leven staat en humor breng als toetje maar ook levensvragen en filosofie of raadsels. Vooral breng ik Verrassing of zij nou wat brengen. I dont give a fuck

Ik zeg tegen ze ik vermoed regelmatig dat je denkt dat ik manisch ben. Primair vind ik het per definitie verloren tijd want dat voelt nutteloos, maar vertel me eerlijk schiet het door je hoofd heen?

Ja zegt zoon 1 maar ik denk veel meer hyper en je leeft en bent positief wetende dat t de tijs beperkt is. Zoon 2 die staat klaar maar kon in maart al niet tegen het feit dat ik in deze fase van m'n leven nog zoveel wil delen. ZIJN brein kan dat niet aan juist omdat ik ooit dacht dat hij psychopaat, paranoia of....of of misschien wel was....

Wat kan een mens toch veel labels krijgen als er onbegrip of of of...mn zoon bleek na psychiatrisch onderzoek PDDnos te hebben.

En waarom dachtik dat van hem? Nou omdat alle mensen toen in onze omgeving dachten dat hij druk was. Zeker niet te hanteren, psychopaat was (hij was 4 destijds!!! Stel je voor)

En de label pddnos kwam destijds met de volgende opmerkingen 

Ouders u moet geen hoop koesteren. Dit betekent dat hij nooit t vermogen zal hebben om lief te hebben, zelfstandig zal wonen, etc etc

De hele nacht heb ik toen aan zijn bed gezeten en geluisterd naar zijn ademhaling en eindelijk even rust in dat koppie. Ik was zo trots op dat manneke, ik voelde zon onvoorwaardelijke liefde en drive.

Ik voelde me machteloos als vader  ik heb uren tranen laten lopen etc etc

En ineens was daar....hoezo geen hoop???? Woede en onmacht

Hoe kan een mens überhaupt zonder hoop? Hoe moet ik als ouder in vredesnaam verder met zon label?

Het is me en ons gelukt. Hij woont nu zelfstandig en voelt liefde. Is de meest liefdevolle man en sociaal die ik heb meegemaakt. Schipper binnen no time op de binnenvaart. Met een team dat vaak met hem door 1 deur kan. Ik ben zo trots op hem. En hij op mij.

Ik weet dat ik langzaam het einde van een overtuigd en mooi leven  zie waarin ik nog zoveel heb te vertellen. Al die loshangende puzzelstukjes opgebouw  in 62 jaar die razendsnel zonder dat ik er erg in heb nu dan eindelijk op hun plaats vallen bijna zonder dat ik er zelf erg in heb. Dubbel? Paradoxaal? Schizofreen, mps?

I dont give a fuck. Ik voel me goed. Ben niet bang voor dat t hier present zijn korter zal zijn dan de gemiddelde mens. Ik ben ontspannen en relaxt. Bijna ZEN zonder yoga te kennen:-)

En als ik dan de zorgen of vermoedens weer voorbij hoor zie komen dan denk ik.

IK heb nog zoveel te vertellen om whatever reason. Na een leven vol met praten gedachten en gevoelens en actie. Ze noemen me dan ook action man

Gek he? Of Manisch? Of afwijkend, of gewoon verknipte gast

I dont give a fuck. Ik hou van elke label. Ik kijk er naar, ik lik er aan, ik hoor en zie en lach de label toe. Ook label mag er zijn

Alsnog manisch is? Prima let it be. 

Ik ben geen gevaar voor mezelf of een ander en geniet met volle teugen

Gebruik ik teveel woorden in 24 uur minus slaap?

Doe Oordopjes in of blog een blokje om

Of kom langs en check voor jezelf maar dan graag met een definitie van manisch. Gratis koffie met gebak aub meenemen. Lekker ongezond. Niet mobiel binnen belgie of nl dan haal ik je op

Ik heb tijd zat op een dag voel me prima (als ik zeg beter dan ooit....dan denkt de ander dat ik manisch ben:-)

Kun je het nog volgen? Of wist  je mijn antwoord op voorhand al?

Dan maak ik me echt zorgen of dat geen manie is.

Nr 2 waar tegen ik zeg. Kom langs en see for yourself.

Ik voel me normaler dan ooit tevoren 

Mijn deur staat open (nee niet letterlijk want dan denkt men....)

Maak je  druk manie lijkt de mode:-)

Ja natuurlijk voel ik sinds de diagnose verandering, over t algemeen allemaal in goede zin.

Maar ja anderen denken veel meer te weten vaak zonder te vragen.

Dat mn ego zich daar nog ernstig zorgen over maakte die franje en gebakken lucht vallen snel als puzzelstukjes verder in elkaar en van me af

Morgen relaxt naar m'n ex die een herseninfarct heeft gehad. Daar manisch acteren dat zou voor mij reden zijn om niet te gaan. Sterker nog maar dat vertel ik niet op een sociaal medium

Mysteriou M

Manie of Manier

Martin

En je moet hoe dan ook de groenten van Hak hebben

 

 

8 reacties

Heftig wat je schrijft over je zoon op 4 jarige leeftijd. En je hebt gelijk, mensen labelen wat af.  Dat maakt de wereld er niet mooier op. Verdrietig voor je dat je je een toeschouwer hebt gevoeld en niet echt hebt kunnen genieten. Moet extra fijn zijn om je nu zen te voelen.

Liefs, Kato

Laatst bewerkt: 14/09/2025 - 08:07

Heftig moet dat zijn! Ik ben maar één keer totaal hyper geweest: toen ik hoge dosissen medrol ( te vergelijken met prednison) moest krijgen. En hyper staan voelde voor mij al heel eng en oncontroleerbaar. 

You do you.

Laatst bewerkt: 14/09/2025 - 09:19

Eerlijk gezegd welk woord er door wie dan ook wordt bedacht

Ik ben me meer dan 100 procent bewust van wat ik voel, denk, hoe ik overkomen, wat ik zie hoor ruik etc etc

Ik vind het prachtige. Anderen vinden het lastig want ze vinden en mening en schaamte en en en

Mn vader was 91 en ging alle opgebouwde in die 91 jaar voorbij.

Hijhad en ook voor die 91 ate altijd plezier of wilde dat anderen gewoo. Plezier voelen

Hyper?

Manisch?

 

Laatst bewerkt: 14/09/2025 - 09:42

Wat een verhalen rollen er uit je chemobrein. Mooi dat je ons deelgenoot maakt. Moet iedereen tegenwoordig een label hebben? Ben nog nooit bij een psycholoog of psychiater geweest, ben wel nieuwsgierig wat voor label hij/zij  op mij geplakt zou hebben. Eigenlijk jammer dat ik mijn label niet ken, gelukkig heb ik daar geen last van. "Stoïcijn" lijkt me wel aanvaardbaar. Ik ga maar even op mijn bank liggen.

Laatst bewerkt: 14/09/2025 - 15:50