Inspiratie, wat is loos

Op 1 of andere manier vind ik momenteel niet de inspiratie voor het schrijven van een blog.

Om bv te schrijven over het interview van afgelopen vrijdag.

Over de afspraak aanstaande dinsdag mbt de niet-behandelverklaring.

Over mn partner die zegt dat die meer emotioneel is omdat ons samenzijn in tijd nog zo beperkt voelt.

Over dat hij s'avonds op de bank ligt muziek te luisteren en ik al shaggie rokend vanuit de tuin naar hem kijk en t verdriet me overspoeld omdat ik hem moet achterlaten. 

"Zoek het verder zelf maar uit"

Over t bezoek zaterdag van B&B uit Emmen. Zon mooi open en liefdevol bezoek van 2 vrienden. Waarvan je hoopt dat er nog een aantal kunnen volgen.

Over mn ex vrouw, met onlangs een serieuze diagnos3, die ik nog zoveel vragen wil stellen.

Over mn uitvaart waarvan ik t script in mijn hoofd heb maar mn naasten volledig vrij zijn om anders te bepalen. "Het is maar een script, een gedachte" zoals vele gedachten.

Over dat ik meer en meer me in en rond de woning aanwezig ben. De Martin die altijd zo graag onderweg wil zijn in zon weer en wind.

Die zo weinig actief is dat die steeds vaker naar de slaaptabletten grijpt ipv door moe zijn in slaap valt.

Over dat ik vandaag naar m'n moeder tante en oom in de achterhoek onderweg was en bij 20.minuten file bij Utrecht al rechtsomkeert maakte. Het reizen alleen al voelt bijna als verloren tijd.

Tja en wat is eigenlijk verloren tijd....

Of voel ik me verloren?

Of heb ik verloren?

Over hoeveel verlies ga ik accepteren?

Over dat ik mezelf betrap op het checken op t geler worden van mijn oogwit

Over of ik de komende zomer nog mee mag maken en zo ja in wat voor staat dan, ik houd zoveel vanbde warmte? Ik ben nu niet meer de Martin die ik 6 maanden geleden was.of kan ik me beter afvragen of de kerst nog in redelijk staat kan worden beleefd.

Over het beter stoppen met me dingen af te vragen en "gewoon" te genieten. 

Opgegeven?

Zonder hoop geen leven?

Hoop ik nog wel ergens op?

of is het echt van moment tot moment (be)leven en gewoon rustig blijven ademhalen?

Of of of

Over of bovenstaande niet te deprimerend over komt want ik voel me wel oke of voel ik zoveel dat ik niet meer weet wat ik voel. Afgestompt door teveel voelen?