En soms

Wordt de berg op ineens een stuk makkelijker.

Wat een verschil in beleving de afgelopen 2 maanden waarin levenskwaliteit voorop stond (lees geen behandeling nu de kanker resistent leek geworden en ik deze 2 maanden als cadeautje moest zien want straks als je mogelijk 2de lijns laat behandelen dan.....) en nu de afgelopen 3 dagen waarin ik voel dat mn lichaam zich aan het herstellen is.

Mijn gewicht hangt nog rond de 68 maar de lust voor eten is weer voor een deel terug.

Was traplopen een berg te ver wandel ik m nu op zonder buiten adem te zijn

Pak ik de fiets waar het kan en trap er dan toch 20 km afstand doorheen.

Wandel ik 2x per dag maar dat blijft fysiek een uitdaging vanwege neuropathie onder de voeten....maar mentaal lukt het wel.

Zou t dan zo simpel zijn geweest, de aanleiding, een ontstoken 12 vingerige darm die snel tot fysiek verval leidde?

Ik mag het hopen want dan zal er de komende tijd weer wat meer fut, lust en energie door m'n aderen en brein stromen.

Dat cadeautje was ik wel ff aan toe daar waar ik er bijna klaar voor was om de 2de lijns chemo en immunokuur niet doorgang te laten vinden. Mens wat zag ik daar tegenop opnieuw een chemokuur want waarom en waarvoor eigenlijk .......waardoor de acceptatie van het afscheid van het leven een welkome bondgenoot werd.

En ineens is daar een stip aan de horizon:

2026

Wat kan t leven toch heerlijk simpel zijn

Nieuwjaarsduik in zee!