"De hypernerveuze samenleving"

https://www.raadrvs.nl/actueel/nieuws/2025/09/29/breng-de-hypernerveuze…

Als ik me tot iets kan verhouden is het de inhoud van dit rapport.

Vóór Jet Bussemaker was het minister May-Weggen van verkeer en waterstaat, decennia geleden, die haar ambtenaren de opdracht vroeg wat vaker stil te staan en te bezinnen.

Soms vraag ik me af of we als kippen zonder kop in een hok rondrennen of als vetgemest varken eea lijdzaam ondergaan richting de slachtbank.

Nu er voor mij meer dan ooit 96 uren zich in een dag bevinden aanschouw ik de en mijn wereld vanaf mijn balkon op de 1e verdieping.

Als je alleen al ziet welke eindeloze logistieke en menselijke stromen er plaatsvinden dan vraag ik me soms af:

Waar rennen we toch zo naar toe

Of

Van weg?

Voor wat of welk gevoel.

Misschien dat t geluk aan het einde van de regenboog te halen is?

Rennen we weg voor dat knagende gevoel van misschien wel existentiële eenzaamheid?

Bijna een ieder voorovergebogen over straat starend naar het mobiel.

Waarom ontwijken we de diepe connectie. Of ontwijken we de diepe connectie.

Zien we de ander als de ander staan of enkel het spiegelbeeld van ons zelf.

Voor- en of oordelen, polarisatie etc etc

Stemt het me verdrietig? Nee misschien wel hoopvol. Soms.moet er eerst tegen een berg worden opgeklommen alvorens deze te kunnen afdalen. Yep en dan vallen er tijdens de reis ook mensen af. Het zij zo. Zij nemen de lange route misschien wel om de berg heen of terug.

Soms lijkt het zelfs zo dat er hel en verdoemenis voor nodig is om elkaar te ont-moeten. Dan ineens hebben we de ander nodig, want zonder de ander geen jij. Uit overleving staan we dan zonder woorden klaar en gereed in de startblokken...om...?

Hoeveel blijdschap je kunt creëeren met een eenvoudig: goedemorgen

Waarmee je de ander ziet en de ander jou....staan

Erkenning door herkenning van die misschien wel existentiële eenzaamheid?

Als u het weet, weet ik het

Eergisteren schuifelen met man over straat hoor ik 2 jonge meiden heerlijk eindeloos met elkaar kwebbelen.

Ik draai me om en zeg: Goh wat klinkt dat gezellig. Volgens mij zijn jullie hartsvriendinnen jullie hebben het zo gezellig met elkaar.

Een zacht gegrinnik kwam omhoog en jazeker zeiden ze dat zijn we helemaal.

Ik zeg: zo belangrijk. En partner en ik wandelen verder. De meiden steken over naar de andere kant van de straat waarop de kleinste mij nog even toeschreeuwt en zegt:

Fijne avond meneer!

Zo simpel. Zo eenvoudig een simpele connectie....

En zeker een jaar geleden bij de tramhalte een mevrouw zittend op het bankje. Ik zeg: een goedemorgen voor U, hopelijk 1 zonder zorgen.

Ze was stil en blijft stil. Samen stappen we de aankomende tram in waarna ze nog even naar me toe komt en zegt: nou dat heb ik nog nooit meegemaakt dat iemand me op straat aanspreekt.

Waarop ik zeg: bent u op reis naar een feest of een sollicitatie u ziet er zo mooi en feestelijk gekleed uit.

We lachen naar elkaar en ieder vervolgd zijn reis en is gezien....