Voornamelijk goed nieuws!
Vandaag om 7.30uur hebben Kees-Jan en ik ons gemeld op de dagbehandeling in het Radboud UMC en om 8.00u lag ik op de operatiekamer. Iedereen was erg vriendelijk. In een half uur tijd hebben er zich 9 medewerkers aan mij voorgesteld en heb er geen één naam van onthouden haha. Wel hun functies en wat bleek nou; de anesthesist heeft ook in het Amphia gewerkt. Schept toch een band ;-) Ik was niet zenuwachtig voor het onderzoek en ging daarom dan ook zwaar relaxed onder zeil, dit werd bevestigd door de nette waarden op de monitor. Na 3 x diep inademen in mijn zuurstofmasker deelde de narcosevloeistof de genadeklap uit (door een niet helemaal goed gezette venflon. AUW!)
Een half uur na einde onderzoek besloten ze me wakker te maken op de uitslaapkamer. Ik werd heel vrolijk wakker, want ik had een erg gezellige droom. Ik mocht toen naar de zaal met een zeer krappe bloeddruk en een lage hartslag, maar ik voelde me goed. Zuurstofslangetje werd uit mijn neus gehaald en ik werd terug naar Kees-Jan gereden. Die al helemaal ongerust was, omdat het zo lang had geduurd, maar ik lag gewoon lekker te pitten daar :-)
Ik heb meteen een broodje op en twee koppen thee. Ineens was daar weer de eetlust. Ik ben totaal niet misselijk geweest. Pijn en bloedingen had ik ook niet, maar het voelde allemaal wel wat beurs. Daar concludeer ik maar uit dat ze grondig gekeken en gevoeld hebben en dat is alleen maar goed. Ook kon ik meteen plassen. Alleen mijn bloeddruk had wat langer nodig om acceptabel te worden. Deze was erg laag, maar na wat meer vocht/zout via het infuus en een kom bouillon werd hij acceptabel. Kees-Jan had in de tussentijd een rolstoel moeten halen, waar ik na veel gezeur uiteindelijk in vervoerd ben de hele dag. Nou ja... de lange stukken dan, want de rest vond ik onzin.
In de middag kwam de gynaecologisch oncoloog met het verlossende oordeel. Zowel de radiotherapeut, de gynaecoloog en zij waren het unaniem eens. Zowel blaas, baarmoeder, banden en darmen (en wat ze nog meer hebben bevoeld) zag er goed uit en voelden schoon. JOEPIEEEEE!!!! Ze hebben alleen wel gezien dat de baarmoederhals (door de eerdere lisexcisie) nog maar erg kort is waardoor een baarmoederbesparende operatie een moeilijkere klus wordt. Er moet namelijk ook nog een bandje onderaan geplaatst worden en daar is maar net genoeg ruimte voor als we geluk hebben. Dit ligt namelijk ook aan de uitslagen van het weefsel dat tijdens de operatie ter plekke onderzocht wordt door de patholoog. Als het namelijk niet helemaal schoon is moeten ze meer wegnemen en dat is wel mogelijk, maar dan kan mijn baarmoeder geen zwangerschap meer aan en is dus overbodig. Pffff weer een hoop spanning!! Gelukkig heeft de gyn. oncoloog (die de operatie gaat doen) er wel vertrouwen in.
Dinsdag wordt ik besproken in het groot oncologisch overleg en krijg ik daarna telefoon over of de andere betrokkenen ook voor een radicale trachelectomie (dit is een vruchtbaarheidsbesparende operatie. De operatie waarbij ze alles eruit halen heet een hysterectomie. Zie google voor meer info) willen gaan. Maar daar twijfel ik niet aan.
Verder heb ik nog een lang gesprek gehad met de gyn. oncoloog over het verwijderen van de klieren. Zij vindt het niet verantwoord om die te laten zitten en staat hier niet achter (lees: dan gaat ze de operatie niet doen). In het stadium waarin mijn kankercellen zitten vindt zij de kans te groot dat er in één van de klieren cellen zitten. Kans is ongeveer 15%. Daarna vertelde ze me subtiel dat als dit het geval is dat ik dan gewoon dood ga :-s Pfffff. Als ik het toch per sé zou willen zou ze me doorverwijzen voor een second opinion in een ander ziekenhuis en desnoods naar Duitsland, want daar kijken ze niet zo nauw zei ze en zullen ze dit verzoek zeker inwilligen. Ik wil natuurlijk niet dood, maar ik ben wel sjagerijnig hierdoor. Als je info zoekt over lymfeoedeem in de benen en wat je "moet"' doen, maar vooral laten om dit te voorkomen, dan wordt ik ook echt niet blij! Bijna alles wat ik doe en leuk vind word dan afgeraden. Maar goed... ik ga het allemaal nog eens goed uitzoeken, maar een echte keuze heb ik eigenlijk niet als ik niet constant de angst wil hebben op uitgezaaide baarmoederhalskanker. Of een mega schuldgevoel tegenover anderen en mezelf als ik toch bij die 15% blijk te horen.
Na dit alles moest ik nog langs bij mijn casemanager. Dit heb ik maar kort gehouden omdat we het inmiddels wel gehad hadden in het ziekenhuis.Hier heb ik alvast alle informatie gehad over de ingreep en heeft ze mijn benen opgemeten voor compressiekousen die ik minimaal tot 6 weken na de operatie aan moet houden. De eerste tijd tot de lies en daarna tot de knie. Gelukkig is het winter :-) Ook heb ik drinkvoeding meegekregen om me voor te bereiden op de operatie en een klysma om mijn darmen leeg te maken voor de operatie. Want..... ik mag de nacht voor de operatie thuis slapen als ik me aan de regeltjes houd. Joepie!! Dan slaap ik tenminste goed.
Nu ik dit schrijf voel ik me lichamelijk prima. Beetje het gevoel of er watten in mijn hoofd zitten en ben heel moe door de narcose, maar verder niks aan het handje. Kees-Jan is super blij door dit nieuws. Ik ook maar maak me ook zorgen om die korte baarmoederhals en dat lymfeoedeem. Zo is er iedere keer wel wat. Merk dat ik veel meer moe ben dan normaal door dit alles. Dus op tijd rust nemen, goed slapen en afleiding zoeken. Eigenlijk moet ik ook gewoon niet zeuren, want voor mij zijn er tenminste nog kansen om vruchtbaarheid te behouden en de kanker te overwinnen. Daarom voel ik me soms ook schuldig dat ik me rot voel. Wat zit een mens soms toch ingewikkeld in elkaar ;-)
Wel hebben de artsen ook gezegd dat we zeker naar Praag moeten gaan en zal de operatie dus na 31 oktober plaatsvinden i.p.v. een paar dagen daarvoor. YES, YES, YES!! Waarschijnlijk dan 4 november, maar dit staat nog niet vast.
Ik zal dinsdag weer een update plaatsen.
Groeten,
Manon
Een half uur na einde onderzoek besloten ze me wakker te maken op de uitslaapkamer. Ik werd heel vrolijk wakker, want ik had een erg gezellige droom. Ik mocht toen naar de zaal met een zeer krappe bloeddruk en een lage hartslag, maar ik voelde me goed. Zuurstofslangetje werd uit mijn neus gehaald en ik werd terug naar Kees-Jan gereden. Die al helemaal ongerust was, omdat het zo lang had geduurd, maar ik lag gewoon lekker te pitten daar :-)
Ik heb meteen een broodje op en twee koppen thee. Ineens was daar weer de eetlust. Ik ben totaal niet misselijk geweest. Pijn en bloedingen had ik ook niet, maar het voelde allemaal wel wat beurs. Daar concludeer ik maar uit dat ze grondig gekeken en gevoeld hebben en dat is alleen maar goed. Ook kon ik meteen plassen. Alleen mijn bloeddruk had wat langer nodig om acceptabel te worden. Deze was erg laag, maar na wat meer vocht/zout via het infuus en een kom bouillon werd hij acceptabel. Kees-Jan had in de tussentijd een rolstoel moeten halen, waar ik na veel gezeur uiteindelijk in vervoerd ben de hele dag. Nou ja... de lange stukken dan, want de rest vond ik onzin.
In de middag kwam de gynaecologisch oncoloog met het verlossende oordeel. Zowel de radiotherapeut, de gynaecoloog en zij waren het unaniem eens. Zowel blaas, baarmoeder, banden en darmen (en wat ze nog meer hebben bevoeld) zag er goed uit en voelden schoon. JOEPIEEEEE!!!! Ze hebben alleen wel gezien dat de baarmoederhals (door de eerdere lisexcisie) nog maar erg kort is waardoor een baarmoederbesparende operatie een moeilijkere klus wordt. Er moet namelijk ook nog een bandje onderaan geplaatst worden en daar is maar net genoeg ruimte voor als we geluk hebben. Dit ligt namelijk ook aan de uitslagen van het weefsel dat tijdens de operatie ter plekke onderzocht wordt door de patholoog. Als het namelijk niet helemaal schoon is moeten ze meer wegnemen en dat is wel mogelijk, maar dan kan mijn baarmoeder geen zwangerschap meer aan en is dus overbodig. Pffff weer een hoop spanning!! Gelukkig heeft de gyn. oncoloog (die de operatie gaat doen) er wel vertrouwen in.
Dinsdag wordt ik besproken in het groot oncologisch overleg en krijg ik daarna telefoon over of de andere betrokkenen ook voor een radicale trachelectomie (dit is een vruchtbaarheidsbesparende operatie. De operatie waarbij ze alles eruit halen heet een hysterectomie. Zie google voor meer info) willen gaan. Maar daar twijfel ik niet aan.
Verder heb ik nog een lang gesprek gehad met de gyn. oncoloog over het verwijderen van de klieren. Zij vindt het niet verantwoord om die te laten zitten en staat hier niet achter (lees: dan gaat ze de operatie niet doen). In het stadium waarin mijn kankercellen zitten vindt zij de kans te groot dat er in één van de klieren cellen zitten. Kans is ongeveer 15%. Daarna vertelde ze me subtiel dat als dit het geval is dat ik dan gewoon dood ga :-s Pfffff. Als ik het toch per sé zou willen zou ze me doorverwijzen voor een second opinion in een ander ziekenhuis en desnoods naar Duitsland, want daar kijken ze niet zo nauw zei ze en zullen ze dit verzoek zeker inwilligen. Ik wil natuurlijk niet dood, maar ik ben wel sjagerijnig hierdoor. Als je info zoekt over lymfeoedeem in de benen en wat je "moet"' doen, maar vooral laten om dit te voorkomen, dan wordt ik ook echt niet blij! Bijna alles wat ik doe en leuk vind word dan afgeraden. Maar goed... ik ga het allemaal nog eens goed uitzoeken, maar een echte keuze heb ik eigenlijk niet als ik niet constant de angst wil hebben op uitgezaaide baarmoederhalskanker. Of een mega schuldgevoel tegenover anderen en mezelf als ik toch bij die 15% blijk te horen.
Na dit alles moest ik nog langs bij mijn casemanager. Dit heb ik maar kort gehouden omdat we het inmiddels wel gehad hadden in het ziekenhuis.Hier heb ik alvast alle informatie gehad over de ingreep en heeft ze mijn benen opgemeten voor compressiekousen die ik minimaal tot 6 weken na de operatie aan moet houden. De eerste tijd tot de lies en daarna tot de knie. Gelukkig is het winter :-) Ook heb ik drinkvoeding meegekregen om me voor te bereiden op de operatie en een klysma om mijn darmen leeg te maken voor de operatie. Want..... ik mag de nacht voor de operatie thuis slapen als ik me aan de regeltjes houd. Joepie!! Dan slaap ik tenminste goed.
Nu ik dit schrijf voel ik me lichamelijk prima. Beetje het gevoel of er watten in mijn hoofd zitten en ben heel moe door de narcose, maar verder niks aan het handje. Kees-Jan is super blij door dit nieuws. Ik ook maar maak me ook zorgen om die korte baarmoederhals en dat lymfeoedeem. Zo is er iedere keer wel wat. Merk dat ik veel meer moe ben dan normaal door dit alles. Dus op tijd rust nemen, goed slapen en afleiding zoeken. Eigenlijk moet ik ook gewoon niet zeuren, want voor mij zijn er tenminste nog kansen om vruchtbaarheid te behouden en de kanker te overwinnen. Daarom voel ik me soms ook schuldig dat ik me rot voel. Wat zit een mens soms toch ingewikkeld in elkaar ;-)
Wel hebben de artsen ook gezegd dat we zeker naar Praag moeten gaan en zal de operatie dus na 31 oktober plaatsvinden i.p.v. een paar dagen daarvoor. YES, YES, YES!! Waarschijnlijk dan 4 november, maar dit staat nog niet vast.
Ik zal dinsdag weer een update plaatsen.
Groeten,
Manon