Van afspraak na afspraak leven.
En dan alweer een week naar de uitslag is er alweer zoveel gebeurd.. veel info komt er op je af je weet bijna niet meer waar je beginnen moet tijd om na te denken..? hoe kom je daarbij.
Inmiddels gesprek gehad bij de radiologe dag er naar MRI gehad met contrast vloeistof en zo langzamerhand begint alles te landen. je vraagt je af ben ik echt de hoofdrol speler in deze slechte film ? "ja dat ben jij echt" inmiddels in een lotgenoten groep gegaan op facebook , zijn niet altijd leuke verhalen maar de dames zijn erg warm naar elkaar en je kan je hart er luchten niemand die je afwijst,het voelt bijna als een grote groep zusters..
Maar ondertussen is er ook een ontzettende grote overlevingsdrang ontstaan, kan me niet meer druk maken om onnozele kleine dingen, wil juist iedere dag ontzettend gaan genieten en niet te zuinig .. Ondanks er gezegd is het is goed te behandelen.. dat kan zijn maar die oerdrift zit denk ik in ons vrouwen.
A.s Maandag de 20 ste juli 2020 de uitslag van de MRI bij de chirug, daarna een jodium zaadje plaatsen in de tumor , want mocht deze verdwijnen tijdens de chemo dat de chirurg weet tijden de ok waar hij moet opereren, want blijkbaar geeft dat jodium zaadje een kleine radio actieve straling af, er werd me ook nog gevraagd of ik naar het buitenland ga want dan gaan de detectie poortjes af. UUhh nou nee ik ga nu niet op vakantie en zeker met de corona niet, daar 1x ziek van geweest te zijn is wel voldoende,dan de 21 ste naar de oncoloog en de 23 ste nog een keer naar de mammacare verpleegkundigen om de laatste puntjes tot nog toe even op de i te zetten en de afspraak maken wanneer er nu precies gestart zal worden met de chemo.. dan zitten de afspraken er op en is me strippenkaart voor de afspraken vol dan gaat me abbonoment in.
Ik ga voor in totaal 20 weken chemo krijgen eerst 4x om de 14 dagen en de laatste 12 zullen iedere week zijn. En dan komt ook steeds meer het besef.. Me haren.. Gaan die er wel af door de chemo of niet, Ik hou me zelf maar voor dat ik uiteindelijk gewoon een kale kop ga krijgen, kan tijdens de chemo een ijskap krijgen maar daar zijn de meningen ook over verdeeld dan zouden je haren minder of niet uit vallen, die keus wel of niet ben ik nog niet uit. Na de chemo's zal ik een operatie krijgen ik heb nog geen idee of dit een borst besparende of een amputatie wordt , en beide maakt me eigenlijk niet uit als die kanker maar weg is.. Er zijn genoeg mooie oplossingen om weer een borst te creeëren . Want laten we eerlijk zijn dat hoort er min of meer toch wel een beetje bij bij je vrouw zijn.. en mijn diepe respect voor de zusters die er wel voor kiezen om wat voor reden dan ook "plat" te blijven en op de plek van de borsten een mooie tattoeage te zetten.
Buiten dit om ook de keuze wel of geen pruik of haarstuk, ik riep heel hard een pruik..nee ik echt niet dat doe ik met carnaval al niet op dus nu ook niet ik vertik het !! ik sta daar nog steeds zo standvastig in, dan wil ik een eigen haarband riep ik.. en na veel nadenken ook besloten dat niet te doen.Ik heb nooit mijn haren los en dan moet ik en die haarband op en daar over heen een mutsje of sjaaltje... dus besloten om niks te doen en gewoon die kale kop als die er komt te gaan accepteren en dan maar een mooi chemo mutsje of een leuke sjaal erom heen. Me gevoel tja emotieloos tot nog toe.. maar wil daar zeker met een psycholoog over gaan hebben, want ik heb geen zin dat de klap straks pas achteraf komt, maar daar ga ik het de 23 ste met de mamma care verpleeg kundige over hebben zei blijft mij het hele proces begeleiden. Ook krijg ik van alle lieve mensen nu al kaarten en mooie bloemen, misschien ook mede omdat ik er open over praat met me kinderen familie , vriendinnen , collega's enz. lieve mensen jullie nu al zo dankbaar voor jullie support .. sommige verontschuldigen zich omdat ze even geen woorden hebben, ik zeg dan verontschuldig je zelf vooral niet ik weet het zelf ook allemaal even niet en soms hoeven er ook gewoon geen woorden te zijn !! jullie liefde en support in wat voor vorm dan ook is al voldoende. !!
3 reacties
Beste Chantal, wat een verhaal dat je vertelt en hoe herkenbaar dat je zelf aangevoeld hebt dat er iets niet klopt.... Heel heftig hoe kanker je leven overneemt en je geen andere keus hebt dan je over te geven aan afspraken en behandelplannen. Heel begrijpelijk dat je het zelf ook even allemaal niet meer weet. Er komt ook zo vreselijk veel op je af; en dan vreselijk in de dubbele betekenis van het woord. Vind het wel bijzonder hoe je jouw kinderen elk op hun eigen manier laat omgaan met dit zo slechte nieuws voor hun moeder. Dat uiteraard ook consequenties heeft voor hen zelf..... Knap van je!
Fijn dat je al zoveel medeleven en liefde mag ontvangen! Ik welke vorm dan ook laten mensen weten dat je er niet alleen voorstaat. Hoe mooi is dat.... Ik wil je ook heel veel sterkte wensen met het traject dat je moet gaan en alles wat daarbij komt kijken.
Lieve groetjes Hebe
Wat een slechte film hè. De emoties die je omschrijft herken ik wel. Je weet dat het over jou gaat, maar toch ook weer niet. Emoties zijn er soms, maar ook bij mij kwam die overlevingsdrang. Mensen om me heen zaten te huilen en ik was ze aan het troosten. Laat het maar over je heen komen. Die kracht die je nu hebt gaat je helpen. En inderdaad die klap komt nog wel. Ik zit nu 8 maanden na diagnose, maar kan nog steeds niet goed huilen. Dat is best lastig. Maar oké stapje voor stapje ga je verder in deze film. Heel veel sterkte met alles dat komen gaat.
Liefs Audrey
Lieve Chantal. Herkenning. Maar toch ook weer anders bij mij. Ik kreeg de diagnose in 2015. Verschrikkelijk wat er dan door je heen gaat. Ik kan dat gevoel zo terug halen. Wat dat betreft heb ik zo met je te doen. Vooral goed voor jezelf dat jij jouw verhaal wilt delen. Is heel fijn voor je kinderen en alle naasten en betrokken mensen om je heen. Hoop dat je ook hier op het forum heel veel steun gaat ervaren. Met z'n allen helpen wij jou door deze moeilijke periode heen. Ik ga je blog volgen. Warme groet Dasje 🌺🌺🌺