Diep teleurgesteld

Het is nu ander half jaar geleden dat mijn vrouw is overleden en nu valt mij op dat kennissen en sommige vrienden mij gewoon vermijden, bang voor een gesprek, ze willen niet meer horen dat het soms niet goed gaat, ze willen alleen maar horen dat het WEL goed gaat.

Je komt ze tegen in de supermarkt maar je ziet in je ooghoeken al dat ze gauw een andere rij pakken bang voor een gesprek, mensen die zelf nooit wat mee hebben gemaakt, de zogenaamde "vrienden en kennissen" ...... ze willen niet geconfronteerd worden met andermans verdriet. 

Sommige mensen die gelijk bij mij kwamen direct na het overlijden, die nu niet meer komen, je hoort ze denken........het is bijna 2 jaar geleden en hij moet er nu maar eens over heen zijn...........je mag je gevoelens niet met hun delen want dan staan ze met de bek vol tanden en weten niks terug te zeggen.

Vrienden en kennissen die jaren geleden bijna per twee weken langs kwamen, nou ja vrienden ? kennissen ? Nee, het zijn mensen die op zich zelf leven, hun partner nog hebben, niks willen horen van het rouw proces van anderen, maar als hun zelf een klein probleempje hebben dan praten ze daar open en bloot over, mensen die zelf medelijden hebben en klagen over een splintertje in hun vinger waar ze uren over kunnen praten.

De wereld is verhard, Liefde of aandacht kennen ze niet, ze praten over vakantie, over hun nieuwe auto, over hun eigen verdriet of tegenslagen.......maar owee als hun van anderen horen dat het even niet goed gaat 

Ja ben diep en diep teleurgesteld in zulke personen en heb eigenlijk ook nog wel medelijden met hun, een mens die geen aandacht of Liefde voor een ander kan geven die is eigenlijk al helemaal dood van binnen, ze leven in hun eigen hel.