Helaas......
het is weer terug.......
Nadat ik na mijn vorige blog toch wel goede hoop dat het allemaal weer mee zou vallen, is dit toch niet het geval.
Het duurde even voor ik mijn ct-scan kreeg (erg druk). Op de ct-scan was te zien dat de kop van de alvleesklier verdikt was met daarachter een verdikte klier of stuk weefsel. De gynaecoloog kon daar niet zo veel mee, het is ook niet een logische plek voor uitzaaiing van eierstokkanker. Ik werd verwezen naar de maagdarmlever-arts die het verder zou gaan onderzoeken. Nog steeds was ik redelijk rustig daaronder, Of drong het gewoon nog niet door? Ik was namelijk inmiddels druk bezig met mijn verhuizing naar Hoorn. Want je, dat was gelukt!!! Terug naar de plek waar mijn vriendinnen wonen. Na het overlijden van Leffert heb ik altijd gezegd dat ik in Heemskerk bleef wonen, maar nadat in november mijn schoonmoeder ook was overleden, had ik helemaal niets meer daar. Gelukkig kon ik heel snel terecht in Hoorn (ook nog goed nieuws inn deze blog:-))
De maagdarmlever-arts heeft via een scopie een biopt genomen van de cyste in de staart van de alvleesklier, daar zat namelijk ook nog een plek die er niet hoorde. Deze was niet te zien op de ct-scan. Na afloop kwam hij bij me en gaf aan dat als het alvleesklierkanker was, dan was het waarschijnlijk snelgroeiend.
Dit zal toch niet waar zijn, naast de eierstokkanker ook nog alvleesklierkanker??? Ik heb een paar dagen enorm in de rats gezeten en was uiteindelijk opgelucht dat het "maar" de eierstokkanker is die weer de kop opsteekt.
Dit kreeg ik afgelopen vrijdag te horen. Een dag later ging ik verhuizen naar Hoorn (hoe toevallig kan het zijn: zaterdag 14 maart 2015 is Leffert overleden, zaterdag 14 maart 2020 ben ik verhuisd, exact 5 jaar later, ik realiseerde me dat pas een paar dagen daarvoor). De hele verhuizing zorgt ervoor dat het allemaal maar heel langzaam doordringt. Het is ook zo onwerkelijk. Ja, ik heb wel wat klachten, maar voel me niet doodziek. Dat is natuurlijk meestal het probleem met kanker. En dat maakt het heel lastig.
Komende maandag heb ik een afspraak bij de internist en die gaat dan de kuren weer aanvragen. Binnenkort gaat het dus weer starten. Zes kuren carboplatin/taxol net als de vorige keer. Weer 1x in de drie weken naar het AVL voor de kuur, weer daarna een paar dagen door zien te komen, hopelijk zonder al te veel klachten, weer kaal worden. En dan maar hopen dat het weer aanslaat. De vorige keer gelukkig goed, dus ik heb goede verwachtingen. En als het allemaal goed werkt, krijg ik daarna Olaprib. Dit werd tot voor kort alleen gegeven bij de erfelijke vorm, maar het blijkt ook bij de niet-erfelijke vorm vaak zijn werk te doen. Hopelijk blijft het daarna wat langer weg.
Ik was een tijdje afwezig hier, heb ook veel minder gelezen de laatste tijd. Ik kon er even niet mee dealen, alle blogs met slecht-nieuws berichten. Hoopte dat ik me weer meer op mijn herstel kon richten. En nu heb ik zelf het slechte bericht blog.....
26 reacties
O nee toch, lieve lieve Karin. Wat vind ik dit erg voor je. Zo moedig was je bezig je werk weer op te bouwen. Wat een dreun.
Inderdaad regent het slecht nieuws hier. Ik kreeg ook weer een knal vandaag. Maar toen ik jouw blog zag, dacht en hoopte ik: Karin gaat vertellen dat het goed met haar gaat.
Maar nee. Ook jij.
De wereld schudt op zijn grondvesten. Maar wij hebben ons persoonlijk leed er ook nog eens bij.
Een heel warme virtuele omhelzing van mij,
Hanneke
Lieve Hanneke,
Dank je wel voor je lieve reactie. Al die virtuele knuffels doen me veel goed.
Maar wat naar om te horen dat je zelf weer een knal hebt gekregen. Ik wens jou nog zo veel tijd toe in ons midden.
Voor mij is het nu een dreun, weer al die behandelingen. Daar zie ik erg tegenop. Maar ik ga er nog wel vanuit dat het weer gaat aanslaan. Het zit nu alleen nog maar (zichtbaar) in de alvleesklier. Voor de rest zag het er nog heel goed uit. En de CEA125 was nog maar weinig gestegen. En daarna heb ik nog meer mogelijkheden.
Voor jou, Hanneke, ook een hele warme omhelzing 😘😘😘
Liefs, Karin
Lieve Karin,
Ook jij helaas weer aan de bak. Incasseren vallen en weer opstaan. Ik blijf het steeds weer herhalen jammer genoeg.
En dan nog een geluk dat het een uitzaaing van de eierstokkanker is. Ik vind het heftig. Verhuizen is dan nog het meest positieve, je vriendinnen heb je hard nodig. Hoop dat ze je er doorheen kunnen slepen steunen en troost bieden.
Heel veel sterkte en kracht de komende tijd en zonder al te veel nare bijwerkingen.
Liefs Alice 🍀❤😘
Lieve Alice,
Dank voor je lieve reactie.
Ik ben inderdaad heel blij om weer vlakbij mijn vriendinnen te zitten. Die staan me in alles bij, de verhuizing, maar ook zeker in deze tegenslag.
Liefs, Karin 😘
Oh jeetje Karin. Nee toch. Niet ook jij. Wat schrik ik hier van. Maar had doordat je in je vorige blog schreef dat je buikpijn had, al een angstig gevoel. Lijkt wel of het niet ophoudt met de slecht-nieuws berichten. Ik kan nu beter invoelen dat er ook veel lotgenoten zijn die juist door deze berichten minder op het forum kijken. Het is ook zo confronterend.
Ik vind het zo erg voor jou Karin. Dit bericht lijkt mij nog erger dan toen je hoorde dat je kanker had. Zoveel onzekerheid nu. Maar ook onzekerheid voor de toekomst. Hopelijk gaat de voorgestelde behandeling een harde rem trekken op de uitzaaiing. En gaat het je lukken om door te gaan. Fijn dat je nu dicht bij je vriendinnen woont. Ik heb je lief. Dikke knuffel van mij 💋
Lieve Anja,
Dank voor je lieve reactie. Ja, ik had zo gehoopt dat ik me er wel doorheen zou slaan en mijn leven weer kon oppakken. Maar ja, waarom zou mij lukken wat zovelen anderen niet lukt.
Maar zoals ik bij Hanneke al schreef, ik blijf ook nu weer goede hoop houden.
Liefs, Karin
Ah shit Karin!! Alles wat ik wil zeggen is een understatement.
😘
Oh, Karin, wat vind ik dat erg voor je! Ik ga duimen dat de behandeling gaat werken als een tierelier. Wel superfijn dat je nu weer in je geliefde Hoorn woont, met fijne mensen om je heen.
Heel veel sterkte!
Miranda XX
Dank je wel Miranda 😘
Oh lieve Karin, ik was hier zelf ook even amper aanwezig, wilde een nieuwe blog gaan schrijven, maar kwam eerst jouwe tegen. Nee, nee, nee! Wat een waardeloos nieuws! Ik ga hopen, wensen, duimen dat de behandeling flink aan gaat slaan. Ik weet niet wat ik verder nog moet zeggen. Sterkte, veel liefs, dikke knuffel- die dingen. Veel kracht, liefde, en wat fijn dat je woont waar je wilt zijn. XXX
Dank je wel Frie. Je reactie is al genoeg. We hoeven er niet altijd woorden aan te geven 😘
Lieve lieve Karin, wat een enorme domper. Ben zó verdrietig voor je en om je! Je zou nu lekker en gezellig knus en happy in je nieuwe home moeten zitten! Het fijne daarvan is nu dat jouw vriendinnen in de buurt zijn. Vertrouwen we erop dat ze je kunnen helpen en troosten. En we vertrouwen er ook op dat de behandeling gaat aanslaan!
Ik was hier ook een tijdje minder.... Loop niet weg voor slecht nieuws, maar soms weet zelfs ik er niet mee om te gaan. We leven met je mee. We duimen voor je. Willen er op onze 'afstandmanier' voor je zijn. Houd paal Karin, ook jij bent hier nog lang niet klaar!
Lieve dikke knuffels xxxxxxxxxx Hebe
Lieve Hebe,
Ik zit sowieso heel fijn in mijn nieuwe huisje. Ik ben zo blij dat dit gelukt is voordat ik het slechte nieuws kreeg. Ik had nu nog genoeg energie om het allemaal te regelen (samen met die vriendinnen en mijn kinderen die enorm geholpen hebben). En hoewel we de komende tijd weinig fysiek contact kunnen hebben zitten ze wel zo dichtbij dat ze me makkelijker kunnen helpen mocht dat nodig zijn. En hun nabijheid alleen al is super fijn.
En ik houd zeker paal!!!
Liefs, Karin
Ach Karin, wat vind ik dit ontzettend verdrietig om te lezen. Net nu je weer een mooi plekje in Hoorn had gekregen! De zon zou moeten schijnen, en dan dit. Je bent een lieve en vooral sterke vrouw maar dat hoop je niet op deze manier nodig te hebben. Ik denk aan je!
Judith
Dank je wel Judith 😘
Oh nee toch Karin!
ik vond het al zo verdacht stil... wat een klap is dit. Hier zijn we allemaal zo bang voor. Aan de andere kant ontmoeten we hier (en bij Olijf) zoveel sterke vrouwen die ondanks hun recidief toch in staat zijn om mooie jaren aan hun leven toe te voegen. Voor mij zijn ze een voorbeeld en ik vermoed dat ook jij deze kracht in je hebt. Zoniet, ook niet erg, hier op kanker.nl mag je ook je angsten delen. Zoals Anja ook schreef, lijkt me deze mededeling misschien wel moeilijker dan de eerste keer dat je hoort dat je kanker hebt.
Lieve Karin, wat waardeloos dat je nu ook waarschijnlijk je geliefden niet mag vasthouden, maar hier ga je doorheen komen! Hou vol en houd moed, er komen nog goeie tijden in je nieuwe huis dichtbij je vriendinnen. Ik wens je het allerbeste en hoop je gauw weer te spreken. Dikke knuf!
Linda
Dank je Linda. Het was zeker een klap. Ik ging er echt vanuit dat het wel goed zou gaan. Wilde heel graag positief blijven. Helaas, het heeft niet mogen baten. Maar ik denk zeker dat ik de kracht heb om er weer voor te gaan. Ik ben nog lang niet klaar hier.
Waardeloos dat ik alle fysieke knuffels moet missen, maar gelukkig heb ik hele lieve kinderen, vriendinnen, collega's en jullie allemaal, die me volop steunen. Dat doet me echt heel erg goed.
Liefs, Karin
Liefs, Karin
Ik vind het zo erg voor je, wat een dreun. Net nu je je leven weer op de rit denkt te hebben. Heel veel kracht en sterkte.😗😗😗
Dank je Rita 😘
Lieve Karin,
Met een knoop in m’n maag heb ik je blog gelezen. Verdorie, wat een tegenvaller, wat een rotnieuws! Het raakt me om dit te lezen. Inderdaad weer een slecht bericht in een lange reeks overwegend negatieve berichten.
Gelukkig lees ik in je blog ook dat je er, hoe je er ook tegenop ziet, er weer voor wilt gaan. Knap en fijn! Door de verhuizing ben je dichter bij je vriendinnen. Een klein lichtpuntje, maar toch...
Heel veel kracht en sterkte gewenst!
Liefs, Jessica 😘
Lieve Jessica,
Dank voor je lieve reactie. Ik houd zo veel mogelijk vast aan de lichtpuntjes.
Liefs, Karin
Hai Karin
Wat vervelend nu weer, ik hoop echt dat de chemo mag aanslaan! Ik wens je nog zoveel goede jaren.
En het is inderdaad, ook ik kijk weinig op kanker.nl, gewoon omdat ik me goed voel en geen zin heb in ellende verhalen, maar ook ik zal een keer aan de beurt zijn! Maar zolang het nog niet zo is... Ik merk wel dat ik iedere dag intenser leef, alsof één dag er ineens drie zijn. Dat deed ik ook tijdens de chemo en doe ik nu, ondanks corona crisis. Ik hoop dat je dat, ondanks alles, de komende tijd ook nog mag doen!
Maartje
Hoi Maartje,
De reden dat ik weinig gelezen heb de afgelopen tijd was omdat ik het gewoon niet goed aankon. Door het lezen bleef ik te veel in de ellende hangen, waardoor ik niet vooruit kwam, somber bleef.
Ik hoop voor jou dat het nog heel lang wegblijft. Geniet van alles wat je mag beleven.
Liefs, Karin
Lieve Karin,
Wat een rotnieuws 😪 Weer die onzekerheid, weer die behandelingen. En je weet nu wat er gaat komen. De onbevangenheid van de eerste keer is weg. Lijkt me loodzwaar. En al helemaal in deze periode waarin alles al anders is.
Mag ik jou een kaartje sturen?
Liefs Bianca
Lieve Bianca,
Ja, in deze tijd wordt het allemaal wel even anders. Zal me toch meer moeten isoleren. En ja, de onbevangenheid is weg. Voordeel is wel dat ik niet echt superziek ben geweest. Hopelijk is dat deze keer ook zo.
Lief dat je me een kaartje wil sturen. Ik stuur het adres even via een pb.
Ik heb een aantal jaren aan "postcrossing" gedaan. Via een website stuur je dan naar willekeurige personen (die ook een account hebben) over de hele wereld een kaartje. Daarvoor krijg je dan ook weer van een willekeurige persoon een kaartje terug. Her is zo leuk om kaartjes te ontvangen!
Liefs, Karin