UItslag scan van 23 november en véél meer.....wat houd me bezig?

Dag beste lezers,

Dat jochie op de foto ben ik, bij mijn oma op schoot, zo'n lief mens, een rasechte Amsterdamse. 

Wat een rot weer buiten, je wordt er depri van, althans, ik heb er regelmatig last van. Ik heb op aanraden van mijn Internet vriend Roland Haine een daglamp aangeschaft, hij heeft ook PK en is ook lid van deze geweldige website, We appen regelmatig en zonodig bellen we ook. Je krijgt er energie van en het maakt je minder somber. Met Marc Liebens (fietsertje, ook hier op de site)  heb ik ook regelmatig contact via whatsapp als ook via Strava, een mede wielrenner. En met Diham (Dick) van geboorte ook een Haarlemmer en Hollander, die Hollanders mis ik wel eens hier in Limburg met hun eerlijke mening en soms wat TE grote "muil" maar ook vaak met een klein hartje......ik weet van mezelf dat ik ook binnen die categorie pas, soms TE direct en er dan wat uitflap....ach..... bedoel het nooit slecht en ik heb zo'n klein hartje hè....die word ook steeds kleiner, trek me veel ellende aan wat er allemaal in de wereld gebeurt. Hamas, Netanyahou, Poetin, Orban en nou weer zo'n mafklapper in Argentinië....laat nou los Jilles zeg ik tegen mezelf, je kunt er toch geen invloed op uitoefenen, helemaal waar! Ben in therapie daarvoor. Ik erger me nog steeds snel, aan die vervelende reclames op TV, bijvoorbeeld die lullo met zijn sjaggerijnige rot harses die zit te slurpen aan zijn honderdste milkshake oder so etwas...... Kappen Jilles! Ik heb mijn twitteraccount waar ik vrijwel niets mee deed ook gedelete omdat ik de laatste tijd weer de neiging had om af en toe te reageren, ik maak me daarna alleen maar nijdiger omdat je daar dan weer reactie op krijgt, weg met die bende!

Zo, dat was weer even een stukje inleiding, nu weer ff over die rotziekte........

Op 22 november heb ik weer bloed laten prikken en ook wat gele vloeistof in een plastic flaconnetje gemikt, ging goed. En dan op 23 november de PSMA PET CT scan waar je 20 minuten in moet liggen met je armen achterwaarts. Met dat laatste heb ik veel moeite en zeker als ik niet mag bewegen voor 20 minuten, dacht regelmatig dat mijn armen eraf zouden vallen.

Op 29 november naar de internist-oncologo voor een bespreking van de uitslag voor wel of niet 2e lijns medicatie. Even in het kort, voor mij een zeer rekbaar begrip (!), whaaaaaaa, de scan was goed, weinig schokkend nieuws, geen nieuwe uitzaaiingen en ook in mijn botten ziet het er niet slechter uit dan eerdere scans. Bij de één na laatste op 29 juni was het ook al veel beter dan 3 jaar geleden. En nu dus weer, hiep hiep rahoe! PSA in 2 maanden van 2,18 naar 2,94, niet verontrustend maar goed is het niet. Op 9 januari aanstaande weer bloed en materiaal inleveren en op 10 januari een telefonisch consult met mijn empathische oncologe, wat een schat van een mens! Zeer waarschijnlijk gaan we dan samen beslissen of we met de 2e lijns medicatie gaan starten, abiraterone met Prednis(ol)on. Mijn bloedwaarden zijn allemaal goed, een paar zijn er op de grens maar wel goed. Testosteron is zeer laag, toch ben ik nog steeds een heethoofd af en toe maar lang niet meer zoals vroegâh. Ik ben veel zachter, empathischer maar toch nog steeds Jilles, ik noem het maar ff Jilles 2.0 of is het inmiddels al 3.0? Denk dat laatste! 

Nog steeds een flinke activiteit rond de prostaat en deze is ook iets groter geworden, een plekje wat eerst 3 was en nu 5 mm. Tsja, ik moet dat echt loslaten, iets waar ik, als ook met andere zaken, veel moeite mee heb. Daar heb ik sinds enige weken ook psychische hulp voor gekregen en zeker voor wat betreft mijn slaapproblemen. Dat blijft me parten spelen, was nu ruim een week gestopt met de wietolie als ook met de droomsap. Afgelopen nacht heb ik weer droomsap ingenomen en dat heeft me weer geholpen, voel me alweer wat beter. Ben ook flink ziek geweest afgelopen dagen, een zware verkoudheid die meer leek op een lichte griep, voelde me zo besodemieterd maar sinds gisteren gaat het weer wat beter. Mogelijk ook dankzij de Zweedse kruidenbitter van Maria Treben, beetje van die zooi op een watje sprenkelen en dan opsnuiven net als je met "kook" doet. Nee, geen zorgen, ik hou het bij wietolie, medicinaal gebruik hè. Niks geen drugs ook al denken sommigen hier wel eens anders over, niet doen! Het helpt echt, ook de Zweedse kruidenbitter van Maria, what's in a name. Wilde vandaag gaan fietsen op mijn fietstrainer maar ik ben nog geen 100%, iets van 83,74%. Hoop dat ik woensdag weer voorzichtig kan fietsen. Wel ga ik morgen weer naar de sportschool voor krachttraining maar de sauna sla ik nog een keer over, ook omdat Karin op dit moment ziek is, dezelfde verschijnselen die ik vorige week heb gehad, de schat.....

Wat kan ik jullie nog meer vertellen? Ik ben altijd een enorme muziekliefhebber geweest, dat is nu niet anders. Ik draai echter steeds meer en meer Nederlandstalige muziek, André Hazes sr., Drukwerk, Benny Neyman....muziek uit o.a. de tijd van mijn ouders, de Platters, Anneke Grönloh, Corrie Brokken, Tanze mit mir in den Morgen van Gerhard Wendland, Het Dorp van Wim Zonneveld......The French Song van Lucille Star.  En van wat "recentere" data, Pastorale van Shaft en List, oh wat mooi........... Droomland van Hazes en Paul de Leeuw, Mijn Gebed van D.C. Lewis, Over de Muur van Klein Orkest, Avonden van Boudewijn de Groot, ik verscheurde je foto van (ome) Koos Alberts en nog veel meer van dat genre. En dan te bedenken dat mijn favoriete genre eigenlijk (symfonische) rockmuziek is uit de jaren 60 en 70, zoals Genesis, Pink Floyd, Yes, Emerson, Lake & Palmer, Marillion (jaren 80), Moody Blues, Deep Purple en meer. Ik word er meestal emotioneel van, was vroegâh al zo maar nu nog veel erger. Ach, ff lekker janken, meestal niet van verdriet maar omdat ik het mooi vind. Maar met die Nederlandstalige nummers die gaan over het leven en verdriet, ja, dan krijg ik het vaak te kwaad. Westenwind van Dana Winner, poeh poeh, zoooo mooi! Ik vind zelfs The Cats nu zo mooi, Lea is en blijft mijn favoriete nummer en als je de lading van de tekst weet dan word je er helemaal emo van. En Piet Veerman kan wel aardig zingen, een understatement derhalve. 

Wat zit ik weer te leuteren hier, hoop dat jullie lezers het niet vervelend vinden. Had ooit wel eens boeken willen schrijven, bijvoorbeeld mijn memoires over mijn driejarige carrière als taxi-chauffeur in Amsterdam. Kennen jullie dat nog, Taxi met Maarten Spanjer als taxi-chauffeur op TV, hilarisch! Nou, geloof me maar, dat heb ik ook allemaal meegemaakt, totale vreemden die hun hart uitstorten bij jou, ik kon het wel aan en bood een luisterend oor (met uiteraard een flinke fooi als beloning). 

Afrondend, het gaat dus best goed en we houden de moed erin. Als laatste wil ik nog kwijt dat wanneer we beiden 67 zijn en dus met AOW en Pensioen dat we de plannen hebben, ook al is dat nog prematuur (!) naar Spanje te emigreren in de buurt van Torrevieja met als voorkeur het plaatsje Benijofar. Deze week temperaturen rond de 20 en aanstaande zondag zelfs 24. Lekker fietsen in mijn korte koersbroek en een eikenhouten koppie kweken, top!

Allemaal het beste en de meest hartelijke groeten van Jilles en voor sommigen, neem niet alles zo serieus als ik eens tegen bestaande houten huisjes en zere schenen schop ;-) .

Alvast fijne kerst, begrijp dat dit gevoelig kan liggen, probeer er toch van te genieten, het glas is 3/5 vol en niet half leeg! 
Tot over 1 maand en dat houden we vol! Ieder maand een blogbericht. 

Adië,
Jilles