Goed Fout

Van de week stapte ik weer sinds september in het kantoor van mijn Oncoloog. Ik zag de rode kaders op het scherm en ik dacht dit is goed fout. Ondanks dat mijn leverwaardes sinds mijn ziekenhuisopname verbeterd waren is de tumor gegroeid met 1,5 cm. Ik kreeg te horen dat het ziekenhuis respect heeft voor mijn keuze om hun medicatie niet te nemen. Toen ik over het eindtraject wilde praten zei mijn oncoloog dat hij dan niet verder naar mogelijkheden hoeft te zoeken als ik over beëindiging van het leven dacht. De beste man heeft gelijk. Ik was erg in paniek en geef dan mijn mond een zet. Schijnbaar zijn er nog behandel mogelijkheden. Floep weer een beetje hoop. Ik krijg twee weken de tijd om over een vervolgbehandeling na te denken. Behandeling met interne bestraling is weer een optie. Bestraalde glasbolletjes is een aantal jaren geleden in de tumor gespoten, dit werkte maar voor de helft waarna ik geopereerd werd, wat totaal mislukte. Nu weer een Itrium behandeling met bolletjes .Mijn wereld stortte even in toen het er slecht uitzag,  Ger de Molenaar , functie elders... Nu heb ik berusting erin omdat ik alles geprobeerd heb en mijn zaken op orde heb m.b.t nabestaanden. Tegen beter weten ging ik spitten in mijn dossier en zag dat de groei minder is dan verteld en dat deze groei over 6 maanden is. En ik hoop zo dat die groei erger was voor ik aan mijn alternatieve behandelingen begon. Nou.. ik zal maar moeten accepteren dat de rek er uit is. Ik probeer positief te blijven en wil niet als een verbitterd mens sterven. Wat een domper. Ik zie telkens mijn kist voor ogen die tegen de dijk op gedragen moet worden. Tranendal af en toe. Dinsdag ga ik naar een maatschappelijk werker en we hebben weer een werkster geregeld voor extra hulp. Zal mij benieuwen met wie ik nu mijn sorres moet delen. Ik ben te autonoom om tegen een jong wicht mijn levensverhaal te vertellen, maar als zij mijn kronkels kan ontwarren, graag. Ik wou dat de grenzen open gingen nu ik nog geen pijn heb. Machteloosheid bekruipt me. Dit weekend even afleiding zoeken in Zeeland bij vrienden. Wat een warm bad weer en dat maakt het zo moeilijk om deze wereld te verlaten. Zaken om me heen worden echter in eens onbelangrijk. Corona, klimaat.. bekijkt het allemaal maar.  Het doet me overigens wel goed dat Pinokkio door de mand is gevallen. 

Ik ga door met mijn Bio resonantie sessies en zal ieder reguliere behandeling aangrijpen ondanks mijn grote mond. Echter chemo en andere,, kwaliteit van leven verminder,, medicijnen weiger ik nog steeds. Ze respecteren dit en zeggen dat ik mijn regie mag bepalen qua het verlengen of beëindigen van mijn leven. Erg lief van het team maar ook triest om dit te horen. 

Ik wens ieder een goed Pasen.

Ger