Flink de weg kwijt en van mijn padje af

Gisteren eindelijk uit een depressie gekomen. Na dagen van woede uitbarstingen, paranoia, ontgoocheling en intense verdriet herpak ik mezelf. Ik denk dat door al de onzekerheid en angst iets geknapt was bij me. Projecteren op mijn vrouw maakt het er ook niet gezellig op en ik besef op dat moment niet dat ik iemand kwets en te veel met mijn eigen sores bezig ben. Op zo een moment interesseer niets me en kan iedereen de boom in. Ik ergerde me lange tijd dood aan alles en iedereen. Kanker in mijn lijf, vergiftigd, verkwanseld Nederland, Polarisatie, toeslagenaffaire, rellen, graaiers, hufters en ander aso-volk. 

Door het gebruik van 20 gram wiet per dag , 60 dagen lang, is er iets verkeerd gegaan in mijn bovenkamer. Ik weet dat blowers van een halve gram per dag in een psychose kunnen raken. Nou ik ben diep gegaan en vervloekte mijn moeder postuum dat ze haar benen niet had gesloten toen zij mijn onbekende vader tegenkwam op de Kermis alwaar hij worstelaar was. Kwaadheid over de kindertehuizen en instellingen, pestkoppen op school, armoede, rotte jeugd tussen zeelui in kroegen , ongelijke kansen en verslaving. Tot gek makend toe. Ik kon niet uit huis , waarheen? Ik heb me ingeschreven bij de Euthanasievereniging en zag het even helemaal niet zitten. Nu zie ik de pijn bij mijn vrouw en besef wat wij hebben doorstaan samen. Ik kan mijn laatste tijd beter prettiger maken voor ons beide. Irritaties en schuldgevoelens tegenover haar maakt het dat ik wil vluchten of de boel kapot wil maken. Oude patronen en oude shit. Al lang behandeld in therapieën of weggestopt staken nu de kop op mede door de RSO kuur. Een hoop ellende met de hoop dat het wat verschil maakt. Zelfs dat durf ik niet onder ogen te zien. Bang om een scan te maken, bang voor de teleurstelling. Ik ben blij dat ik het geprobeerd heb en dat het achter de rug is.

Ik steek maar even heerlijk mijn kop in het zand en wacht wel af, misschien een scan in mei. Maar ik denk het niet. Ben er helemaal klaar mee voor het moment. Toch steek ik hier wat energie in en heb contact gehad met mensen van Embrace Life en ben nog steeds aan het pluizen op internet. Goede afleiding en een vechtdoel tot verlichting van de ziekte op een gezonde manier. Tot dusver ben ik daar aardig in geslaagd , lichamelijk dan wel. En psychisch misschien ook wel, ondanks de afgelopen periode. Kanker maakt je wakker wat confronterend kan zijn maar ook verhelderend. Hoef je niet voor te studeren maar komt aanzetten na een lange tijd van pijn en verdriet. Verdriet om je ziekte , verdriet om je geliefden die je achter laat, verdriet om je leven, verdriet om de verpeste en gemiste kansen, verdriet om je veranderde medemens en vaderland.

Door de Bio resonantie ga ik minder frequent naar het toilet s, nachts en kom eindelijk aan het dromen toe waardoor de moeheid van de kanker minder is. Op een of ander manier is ook mijn houding tegenover mijn handicap en ziekte veranderd. Zo ijdel als ik ben durf ik nu wel onder de mensen te komen als ik mijn breukband om heb. Zie ik er toch nog uit als een hangbuikzwijn. Mijn vrouw, de lieverd , zegt...man je ziet er goed uit en er zijn dikkere mannen. Ja..maar die hebben niet zo een smal ziek bekkie. Mijn Artrites vlamde de laatste tijd erg op. Dit kan door de kou komen, ondanks dat ik merendeels binnen zit. Bij behandeling met bio resonantie schijnt het ook eerst erger te worden. Ik hoop dat dit het is want ik zie het niet om pijnstillers te gebruiken. Mijn THC zalf helpt vooralsnog tegen de ergste pijn. Ik probeer, nu ik weer buiten kom, een stukje te lopen. Ik merk dat ik de conditie heb van een dood paard. Het aankleden vermoeit me en het kost me moeite om op gang te komen. Ik heb een hogere auto gekocht zodat ik ook kan rijden en hoop in het voorjaar er nog wat op uit te kunnen gaan. Ik ben bang dat ik niet verder kan dan Fryslân . Ik wil nog naar Ellen,s zoon in Zweden en met mijn vrouw er nog een keer op uit. Portugal wil ik ook eens zien, op ons gemakje van huisje tot huisje. Plannen heb ik nog genoeg maar mijn lichaam zegt wat anders . Ik ben bang dat ik in een negatief spiraal kom en weer bedlegerig word. 

Tabee