Start van de rollercoaster

Ik wil al 3 maanden met dit blog beginnen omdat er zoveel op ons afkomt dat het anders niet meer bij te houden is . En ook omdat ik het zelf prettig vindt om ervaringen van anderen te lezen en dan moet je daar zelf ook toe bereid zijn.
We gaan in eerste instantie een drie maanden terug :

6/2/2017 Na het sporten zat ik in shirt bh loos op de bank tv te kijken , met mijn armen gekruist over mijn borst en toen voelde ik een knikkertje in mijn linkerborst. Nu raakte ik daar niet direct van in paniek omdat ik al dik 20 jaar onder controle was in het ziekenhuis i.v.m. veel cystes in mijn borsten en afgelopen juni was ik voor de eerste keer in het bevolkingsonderzoek geweest.

7/2/2017 Toch ervoor gezorgd dat ik voor 8en op school was om daar de huisarts even te bellen , ik mocht dezelfde ochtend langskomen . De huisarts vroeg zich af zit het knobbeltje nu in de borst of net erbuiten? Ook zei hij dat het een kuiltje in mijn borst was. Achteraf zei hij nog dat hij mij vrij nuchter vond reageren . Waarschijnlijk ook omdat ik na het onderzoek hem ook nog vroeg om even mijn oren te controleren. Kreeg uiteraard direct een verwijzing voor een mammografie en een echo. In Schiedam moest ik wel een poosje wachten maar in Rotterdam kon ik dezelfde dag al daarvoor terecht. Al die jaren liet ik daar ook al die mammo's en echo's maken dus vond dat ook wel prima. Omdat ik dat vervelend vond op mijn werkdag heb ik de afspraak een dag later gepland.


8/2/2017 Vandaag eerst gezellig bij mijn vriendin gaan lunchen , en aan het einde van de middag naar het SFG , mijn man gaat mee ondanks dat ik zeg dit al zo vaak alleen te hebben gedaan. Eerst wordt de mammo gemaakt en daarna de echo. Tijdens het maken van de echo krijg ik al een beetje onbestemd gevoel als de radioloog lang op een bepaalde plaats heen en weer blijft schuiven. Uiteindelijk zegt hij :"Ja ik zie iets zitten " Waarop ik zeg : "Als ik uw stem zo hoor , ziet u dit keer geen cyste? " En inderdaad dit keer geen cyste. Hij legt mij keurig uit wat er nu gaat gebeuren , een aantal biopten van mijn borst en oksel gaat hij maken. Hij zegt dat het knobbeltje ongeveer 2 cm groot is. Ik roep direct maar dit kan helemaal niet ik ben in juni nog bij het bevolkingsonderzoek geweest , dan moet dat er ook al hebben gezeten waarop hij zegt : Ja het is maar hoe je kijkt pffffff. Ook hoor ik mezelf zeggen ja maar heb net allemaal mooie bh's gekocht bij Victoria Secret!!! Lekker belangrijk hahaha . De assistente zegt dat er op woensdag na een bepaalde tijd geen biopten naar het lab meer gestuurd mogen worden. Maar de radioloog gaat daar niet mee accoord. Mijn man wordt er uiteindelijk bijgehaald , gelukkig was hij toch mee. We krijgen een afspraak voor de mammapoli voor de volgende dag mee . Hij geeft aan dat dan alleen de uitslag van de borst binnen zal zijn en nog niet die van de oksel. In de avond komen er een aantal vriendinnen langs om te luisteren en te troosten.

9/2/2017 Een lange dag wachten , mijn man werkt die dag thuis om mij gezelschap te geven. In de borst is natuurlijk kanker daar zijn we van overtuigd maar de oksel is naar mijn idee onmogelijk , zo vaak onderzocht en tijdens dat bevolkingsonderzoek is de oksel ook onderzocht. Begin van de middag toch maar even naar AH , moet toch ook gegeten worden vanavond. Ik loop net AH in als mijn telefoon gaat , de huisarts die mij even wil bijpraten. Als ik aangeef dat ik in de supermarkt loop vraagt hij mij om daarna terug te bellen . Ik mag de 1 van noodlijn intoetsen , dat voelt niet goed! Bij thuiskomst gebeld en de huisarts geeft aan dat hij liever heeft dat we langskomen. Hij vertelt daar dat in zowel de borst als in de oksel foute cellen zijn gevonden . Hij wist niet van de afspraak bij de mammapoli , anders had hij mij niet gebeld. Een uurtje later in het ziekenhuis uiteraard dezelfde diagnose. De chirurg vertelt mij direct dat ik borstsparend geopereerd zal gaan worden met een okselkliertoilet , dit omdat de poortwachtklier ook vervuild was. Na het lichamelijk onderzoek vraagt zij zich af of de tumor wel los in de borst zit , of dat hij vastzit aan de torso. Als hij loszit wordt het een operatie met daarna bestralingen , zit hij vast moet ik eerst chemo ondergaan om hem kleiner te maken en dus makkelijker te opereren. Chemo ??? Ik ? heel naïef maar kanker zou ons gezin nooit overkomen. Om dit te bekijken krijg ik dinsdag 14/2 een MRI en moeten we volgende week weer bij haar terug komen. Oudste dochter ( od) zou vanavond naar haar vriendin in Schotland vertrekken maar besluit niet te gaan en komt naar huis. Jongste dochter (jd) werkt zelf als verpleegkundige maar als het je mama betreft komt het wel hard binnen. Zoon woont op kamers en weet nog van niks zoiets vertel je niet via de telefoon toch?

10/2/2017 Aan het einde van deze dag komt zoon thuis zodat ik het zelf aan hem kan vertellen. Typische mannenreactie strakke mond , rode ogen, in zichzelf gekeerd en vragen naar overlevingspercentages. In de avond had ik al een tijdlang een etentje met 3 collega's gepland staan. Ben gewoon gedaan en heb pas aan het einde van de avond mijn verhaal verteld , is anders ook zo'n sfeer verpester he ? Maar zou ook raar zijn als ik nu met ze uit eten bent en ze in het weekend mijn mail krijgen.

11/2/2017 Vandaag maar gewoon de wekelijkse boodschappen gedaan , lekker samen wezen lunchen en op zoek gegaan naar een nieuw bed omdat ik in de ochtend de laatste tijd wat last van mijn schouder heb , en ons bed wel aan vervanging toe is. Aan het begin van de avond een mail naar mijn collega's gestuurd. Heel confronterend en zo verdrietig om het zwart op wit te moeten schrijven. Het blijkt dat een hoop collega's de mail op hun telefoon binnen krijgen want de hele zaterdagavond krijg ik mailtjes en appjes . Toch ook de Valentijn cadeautjes voor de klas in elkaar gezet.

12/2/2017 Vandaag vieren mijn schoonouders hun verjaardag met eerst een borrel en daarna een etentje bij de pizzeria. Het voelde heel ongemakkelijk , je weet gewoon dat iedereen het weet maar er wordt niet over gesproken , de bekende roze olifant in de kamer. Was op een gegeven moment blij dat ik zoon even naar de trein mocht brengen. In de pizzeria ging het er op een geven moment over hoe oud iedereen was als opa over 5 jaar weer een etentje zou geven. Onze dochters en nichtjes noemden hun leeftijd en ik kon alleen maar denken , dan ben ik er misschien niet meer........ dat was pittig.
Ook 's nachts word je wakker en dringen dit soort gedachten bij je binnen , ben ik er nog bij als ze ooit gaan trouwen? Kinderen krijgen? Staat mijn man daar straks alleen? We worden vaak samen midden in de nacht wakker , en kruipen dan maar heel verdrietig dicht tegen elkaar aan.

13/2/2017 Vandaag gaan werken , want je bent eigenlijk niet ziek en was ook fijne afleiding. Veel lieve reacties van collega's .

14/2/2017 Eerst gaan werken , toen weggegaan voor de MRI , de klas gaat het al opvallen , ga je nu alweer weg juf? De MRI zag ik wel tegenop zou zo'n 40 minuten duren en moest op mijn buik liggen , was erg bang dat dat met mijn knieën lastig zou zijn. Had als tip van een vriendin gekregen om een oxazepammetje te slikken. Er werd daar een infuus geprikt , moest op buik met borsten in 2 vierkante bakken. Het was niet prettig maar was te doen. Na de MRI weer terug naar school , want de klas was aan het wandklimmen en daar wilde ik wel foto's van maken.