30 juli 2013 BELLA ITALIA
Zo, twee weken op vakantie, het wordt tijd om weer even bij te praten. De eerste week waren Eefje en Patrick nog gezellig in ons huis. De baby groeit voorspoedig bij Eefje!!! Spannend, nog maar een kleine twee maanden te gaan en er wordt een nieuw mensje geboren!!
Vorige week maandag zijn Ton en ik drie dagen naar de Franse Alpen gegaan (Dolomieten vonden we toch iets te ver) Twee maal een heerlijke wandeling gemaakt. De eerste naar de witte gletsjer, die sinds wij daar de laatste keer waren (jaar of 15 geleden) weer een enorm stuk is terug getrokken. Jammer. We hebben genoten, zie foto. Ping, je sjaal wordt goed gebruikt!!
Donderdag weet terug naar ons huis, waar Gè, partner van Mea, sinds zondag logeert. Heel gezellig, Mea is nu regelmatig bij ons, soms droevig maar ook fijn om verhalen te vertellen en te horen.
Gè volgt bij ons de workshop houtbewerking.....samen met Ton zijn er inmiddels al twee grote dennenbomen om. Diploma voor beginners is binnen!!
De tweede boom is door de cursusleider een beetje fout getimed.....het waaide namelijk nogal hard, de boom was behoorlijk hoog dus die ging uiteindelijk de verkeerde kant op....terwijl ik het geheel stond te filmen, kreeg ik de opdracht de auto weg te zetten. Dus ik naar de auto, onder aan de oprit, sta ik bij het portier, hoor ik gekraak en ineens Gè keihard mijn naam roepen en "weg daar" ik dus omdraaien en ben gaan rennen ... pffff die boom valt dus richting de auto. Geen schade .... ik behoorlijk geschrokken, een kleine huilbui voor de schrik en daarna hebben de mannen de boel weer keurig opgeruimd!!
Gister werden we overvallen door een kleine noodweersbui. De dakpannen vlogen er af bij de buren, bij ons takken van twee bomen. Tijdens die windhoos stond ik net veilig bij de keukendeur, Okkie bleef gelukkig ook binnen staan toen die dakpannen vielen. Inmiddels is de aannemer nu bezig de dakpannen weer te repareren. Kortom behoorlijk wat stress hier in vlagen, je word er moe van....
Zo meteen gaan Ton en ik lekker bij het zwembad liggen in Mombercelli, uiteraard onder de parasol!!
Zondag vlieg ik terug naar Nederland om dinsdag mijn vierde kuur te ontvangen!! Het enige waar ik nu echt last van heb, is het handen- en voetensyndroom. Ze zijn heel warm en gevoelig. Vooral de voeten is vervelend want daar loop je op!! Inmiddels heb ik paarse nep-crocks van Ton gekregen, met schattige bijpassende sokjes loop ik er hier prettig op rond...... buiten het terrein doe ik toch maar mijn meer modieuze birkenstock slippers aan!!
Geniet van de mooie zomer!!!
9 augustus 2013 22 EN WEER TERUG MET KUUR 4
Zo, inmiddels ben ik sinds woensdagavond weer terug op onze heerlijke plek in Italië. Luxe opgehaald door Ton in Malpensa en bij thuiskomst opgewacht door Ietje en Joop met een heerlijke maaltijd!!Voelde goed.
Zondagavond op Schiphol door Tomas en Sanne opgehaald,fijn door hen thuis rond 22.15 na inspectie in huis afgezet. Daarna geslapen en 's ochtends naar het ziekenhuis voor de bloeddonatie. Helaas stond mijn fiets met lekke band in de schuur, dus in de ochtend naar het ziekenhuis bij ons in de buurt, met die van Ton.'s Middags moest ik naar het andere ziekenhuis boven op de berg, aangezien het tegen de dertig graden werd, heb ik mijzelf maar op een taxirit getrakteerd .... mijn eigen oncoloog zit in zijn vakantiehuis in Spanje dus kreeg nu een invalster, erg aardige vrouw. Inmiddels had ze mijn uitslag ook al binnen en kuur vier gaat beginnen met een stand van 35!!!!
Op mijn vraag wanneer we gaan stoppen, was het antwoord, pas als jij er niet meer tegen kan........0 schijnt niet voor te komen en bovendien willen ze een "een grote klap" uitdelen!!
Dus met frisse tegenzin heb ik mij dinsdag door een vriendin naar het ziekenhuis de Lichtenberg laten brengen om het infuus voor kuur 4 aan te laten sluiten. Helaas kwam de naald tegen een klep in de ader, dus werd de naald in de binnenkant van mijn elleboog geschoven, ging super goed, maar aangezien ik links ben, een beetje onhandig om dan zelf veel te kunnen doen, Dus kreeg ik mijn lunch in hapjes gesneden en gesmeerd.
Rond half twee was ik weer klaar en ben ik fijn naar huis gebracht. Super. Thuis gerust en 's middags mijzelf eindelijk een Peugeot pepermolen cadeau kunnen doen, even naar de stad gefietst(nog steeds op die van Ton)We hadden er al in Frankrijk in de bergen en in Italië naar gezocht, maar niet gevonden. Mooi in laten pakken en in de handbagage gedaan.
Woensdagmiddag weer heerlijk door Tomas naar Schiphol gereden en daar dacht ik snel weg te kunnen komen met de handbagage.
Nou nee dus, eerst ging het alarm toen ik door de scanner liep, ik dacht o jee nu gaat toch al dat staal in mijn hoofd(kaak - en vorig jaar hersenoperatie) me tegen houden. Op hetzelfde moment dat ik volledig in het bijzijn van iedereen wordt gefouilleerd, zie ik mijn koffer van de band gehaald worden..... ook hier word je best zenuwachtig van!! Gelukkig geen verdachte dingen op mijn lijf, koffer moest ik open maken. Eerst werd er een heel klein blikje vaseline uit de deksel gehaald en daarna werd naar wat andere zaken, de ingepakte pepermolen eruit gehaald.....die moest opnieuw door de scanner, je ziet dan inderdaad ook wel een lang stukje staal wat best iets anders zou kunnen zijn...!!
Zo stom, je weet dat je niet iets ergs hebt mee genomen en toch word je daar zenuwachtig van. Hierna kon ik in gaan checken, had gelukkig van te voren een plaats gereserveerd, denkende dat je dan ook altijd je handbagage mee het vliegtuig in krijgt! Dom...zat vol ,dus moest die aparte bagagerek in en moet je na de landing dus wachten op de alle bagage op de band.
kreeg ik daar weer de zenuwen van want moest allerlei spullen eruit halen en in mijn handen houden, zakjes hebben ze daar niet voor. Was ik natuurlijk ook nog even bang dat die koffer met medicijnen kwijt zou raken. Na een goed gesprek met mijzelf, kwam ik weer tot rust en ben ik ingestapt. De reis verliep goed, In Malpensa werden we vervolgens met ons allen in een bus afgevoerd naar de andere kant van het vliegveld, na een half uurtje kon ik eindelijk Ton knuffelen die lief op mij stond te wachten.
Goed, nu maar weer heerlijk bijkomen hier in ons prachtige stulpje!!
Vorige week maandag zijn Ton en ik drie dagen naar de Franse Alpen gegaan (Dolomieten vonden we toch iets te ver) Twee maal een heerlijke wandeling gemaakt. De eerste naar de witte gletsjer, die sinds wij daar de laatste keer waren (jaar of 15 geleden) weer een enorm stuk is terug getrokken. Jammer. We hebben genoten, zie foto. Ping, je sjaal wordt goed gebruikt!!
Donderdag weet terug naar ons huis, waar Gè, partner van Mea, sinds zondag logeert. Heel gezellig, Mea is nu regelmatig bij ons, soms droevig maar ook fijn om verhalen te vertellen en te horen.
Gè volgt bij ons de workshop houtbewerking.....samen met Ton zijn er inmiddels al twee grote dennenbomen om. Diploma voor beginners is binnen!!
De tweede boom is door de cursusleider een beetje fout getimed.....het waaide namelijk nogal hard, de boom was behoorlijk hoog dus die ging uiteindelijk de verkeerde kant op....terwijl ik het geheel stond te filmen, kreeg ik de opdracht de auto weg te zetten. Dus ik naar de auto, onder aan de oprit, sta ik bij het portier, hoor ik gekraak en ineens Gè keihard mijn naam roepen en "weg daar" ik dus omdraaien en ben gaan rennen ... pffff die boom valt dus richting de auto. Geen schade .... ik behoorlijk geschrokken, een kleine huilbui voor de schrik en daarna hebben de mannen de boel weer keurig opgeruimd!!
Gister werden we overvallen door een kleine noodweersbui. De dakpannen vlogen er af bij de buren, bij ons takken van twee bomen. Tijdens die windhoos stond ik net veilig bij de keukendeur, Okkie bleef gelukkig ook binnen staan toen die dakpannen vielen. Inmiddels is de aannemer nu bezig de dakpannen weer te repareren. Kortom behoorlijk wat stress hier in vlagen, je word er moe van....
Zo meteen gaan Ton en ik lekker bij het zwembad liggen in Mombercelli, uiteraard onder de parasol!!
Zondag vlieg ik terug naar Nederland om dinsdag mijn vierde kuur te ontvangen!! Het enige waar ik nu echt last van heb, is het handen- en voetensyndroom. Ze zijn heel warm en gevoelig. Vooral de voeten is vervelend want daar loop je op!! Inmiddels heb ik paarse nep-crocks van Ton gekregen, met schattige bijpassende sokjes loop ik er hier prettig op rond...... buiten het terrein doe ik toch maar mijn meer modieuze birkenstock slippers aan!!
Geniet van de mooie zomer!!!
9 augustus 2013 22 EN WEER TERUG MET KUUR 4
Zo, inmiddels ben ik sinds woensdagavond weer terug op onze heerlijke plek in Italië. Luxe opgehaald door Ton in Malpensa en bij thuiskomst opgewacht door Ietje en Joop met een heerlijke maaltijd!!Voelde goed.
Zondagavond op Schiphol door Tomas en Sanne opgehaald,fijn door hen thuis rond 22.15 na inspectie in huis afgezet. Daarna geslapen en 's ochtends naar het ziekenhuis voor de bloeddonatie. Helaas stond mijn fiets met lekke band in de schuur, dus in de ochtend naar het ziekenhuis bij ons in de buurt, met die van Ton.'s Middags moest ik naar het andere ziekenhuis boven op de berg, aangezien het tegen de dertig graden werd, heb ik mijzelf maar op een taxirit getrakteerd .... mijn eigen oncoloog zit in zijn vakantiehuis in Spanje dus kreeg nu een invalster, erg aardige vrouw. Inmiddels had ze mijn uitslag ook al binnen en kuur vier gaat beginnen met een stand van 35!!!!
Op mijn vraag wanneer we gaan stoppen, was het antwoord, pas als jij er niet meer tegen kan........0 schijnt niet voor te komen en bovendien willen ze een "een grote klap" uitdelen!!
Dus met frisse tegenzin heb ik mij dinsdag door een vriendin naar het ziekenhuis de Lichtenberg laten brengen om het infuus voor kuur 4 aan te laten sluiten. Helaas kwam de naald tegen een klep in de ader, dus werd de naald in de binnenkant van mijn elleboog geschoven, ging super goed, maar aangezien ik links ben, een beetje onhandig om dan zelf veel te kunnen doen, Dus kreeg ik mijn lunch in hapjes gesneden en gesmeerd.
Rond half twee was ik weer klaar en ben ik fijn naar huis gebracht. Super. Thuis gerust en 's middags mijzelf eindelijk een Peugeot pepermolen cadeau kunnen doen, even naar de stad gefietst(nog steeds op die van Ton)We hadden er al in Frankrijk in de bergen en in Italië naar gezocht, maar niet gevonden. Mooi in laten pakken en in de handbagage gedaan.
Woensdagmiddag weer heerlijk door Tomas naar Schiphol gereden en daar dacht ik snel weg te kunnen komen met de handbagage.
Nou nee dus, eerst ging het alarm toen ik door de scanner liep, ik dacht o jee nu gaat toch al dat staal in mijn hoofd(kaak - en vorig jaar hersenoperatie) me tegen houden. Op hetzelfde moment dat ik volledig in het bijzijn van iedereen wordt gefouilleerd, zie ik mijn koffer van de band gehaald worden..... ook hier word je best zenuwachtig van!! Gelukkig geen verdachte dingen op mijn lijf, koffer moest ik open maken. Eerst werd er een heel klein blikje vaseline uit de deksel gehaald en daarna werd naar wat andere zaken, de ingepakte pepermolen eruit gehaald.....die moest opnieuw door de scanner, je ziet dan inderdaad ook wel een lang stukje staal wat best iets anders zou kunnen zijn...!!
Zo stom, je weet dat je niet iets ergs hebt mee genomen en toch word je daar zenuwachtig van. Hierna kon ik in gaan checken, had gelukkig van te voren een plaats gereserveerd, denkende dat je dan ook altijd je handbagage mee het vliegtuig in krijgt! Dom...zat vol ,dus moest die aparte bagagerek in en moet je na de landing dus wachten op de alle bagage op de band.
kreeg ik daar weer de zenuwen van want moest allerlei spullen eruit halen en in mijn handen houden, zakjes hebben ze daar niet voor. Was ik natuurlijk ook nog even bang dat die koffer met medicijnen kwijt zou raken. Na een goed gesprek met mijzelf, kwam ik weer tot rust en ben ik ingestapt. De reis verliep goed, In Malpensa werden we vervolgens met ons allen in een bus afgevoerd naar de andere kant van het vliegveld, na een half uurtje kon ik eindelijk Ton knuffelen die lief op mij stond te wachten.
Goed, nu maar weer heerlijk bijkomen hier in ons prachtige stulpje!!