22 september 2017 Up's en downs
Sinds donderdagmiddag zijn we terug in Nederland. Geeft een veilig gevoel, dicht bij familie en ziekenhuis te zijn!
Het gaat met mij op en neer. De afgelopen week begon ik 's nachts wat hoofdpijn te krijgen en de volgende ochtend, na het douchen en aankleden begon ik te kokhalzen. Vreemd. Daarna ging het wel weer, maar dit betekende drie ochtenden geen ontbijt. Gelukkig kwam er niets uit!
Woensdagavond hebben we in een super mooi ( en duur🙄) hotel geslapen. Leuk cadeautje voor Ton, want die was donderdag jarig! Dus feestje in de auto!
Mijn energieniveau is beneden alle peil. Ik kom ook geen gram aan, het eten blijft lastig. Heb ook geen hongergevoel. Lastig.
Gisterochtend hadden we een afspraak met de oncologisch verpleegkundige. Volgens haar is het 'normaal' zoals ik me voel, ze adviseerde om metoclopramide te slikken. Dat is tegen misselijkheid. Gisteren hielp het overdag goed, of ik voelde me ineens weer beter omdat de uitslag van de CA waarden na kuur drie eindelijk gezakt waren! YEAH. Van de vorige keer (3600) naar 1991.
Geeft de burger weer moed.
Ik moet eerlijk zeggen, hoe heerlijk we het ook hadden in Italië, ik niet echt enthousiast was. Ik voel me de hele tijd zó energieloos. Daar raak je echt niet vrolijk van. Je gaat er de moed van verliezen.
Het is heerlijk om te zien en te horen hoe iedereen wil dat ik volhou en in leven blijf, maar ik moet maar alles doorstaan en af en toe heb ik daar echt niet de zin in of de puf voor.
Het gesprek gisteren heeft me wel weer wat energie gegeven. Maandag ga ik dus wel gewoon kuur vijf doen en hopen dat de uitslag van kuur vier die dan geprikt wordt ook gunstig is!
Daarnaast moet ik zorgen dat ik consequent tussendoor steeds wat energierijke voeding neem. De energie voor mijn lijf moet tenslotte ergens vandaan komen!!
Ik wil echt nog niet dood, dat hoeft ook niet want de kuur doet tenslotte wel zijn werk. De aftakeling die dit tot gevolg heeft neem ik dan maar ( zolang als ik kan) op de koop toe!
Ik blijf zeer blij met jullie reacties en steun,
De zon schijnt hier volop dus geniet van het weekend.
liefs
Betty
Het gaat met mij op en neer. De afgelopen week begon ik 's nachts wat hoofdpijn te krijgen en de volgende ochtend, na het douchen en aankleden begon ik te kokhalzen. Vreemd. Daarna ging het wel weer, maar dit betekende drie ochtenden geen ontbijt. Gelukkig kwam er niets uit!
Woensdagavond hebben we in een super mooi ( en duur🙄) hotel geslapen. Leuk cadeautje voor Ton, want die was donderdag jarig! Dus feestje in de auto!
Mijn energieniveau is beneden alle peil. Ik kom ook geen gram aan, het eten blijft lastig. Heb ook geen hongergevoel. Lastig.
Gisterochtend hadden we een afspraak met de oncologisch verpleegkundige. Volgens haar is het 'normaal' zoals ik me voel, ze adviseerde om metoclopramide te slikken. Dat is tegen misselijkheid. Gisteren hielp het overdag goed, of ik voelde me ineens weer beter omdat de uitslag van de CA waarden na kuur drie eindelijk gezakt waren! YEAH. Van de vorige keer (3600) naar 1991.
Geeft de burger weer moed.
Ik moet eerlijk zeggen, hoe heerlijk we het ook hadden in Italië, ik niet echt enthousiast was. Ik voel me de hele tijd zó energieloos. Daar raak je echt niet vrolijk van. Je gaat er de moed van verliezen.
Het is heerlijk om te zien en te horen hoe iedereen wil dat ik volhou en in leven blijf, maar ik moet maar alles doorstaan en af en toe heb ik daar echt niet de zin in of de puf voor.
Het gesprek gisteren heeft me wel weer wat energie gegeven. Maandag ga ik dus wel gewoon kuur vijf doen en hopen dat de uitslag van kuur vier die dan geprikt wordt ook gunstig is!
Daarnaast moet ik zorgen dat ik consequent tussendoor steeds wat energierijke voeding neem. De energie voor mijn lijf moet tenslotte ergens vandaan komen!!
Ik wil echt nog niet dood, dat hoeft ook niet want de kuur doet tenslotte wel zijn werk. De aftakeling die dit tot gevolg heeft neem ik dan maar ( zolang als ik kan) op de koop toe!
Ik blijf zeer blij met jullie reacties en steun,
De zon schijnt hier volop dus geniet van het weekend.
liefs
Betty
1 reactie
elke keer als ik je blog open maakt mijn hart een sprongetje, elke keer denk....ohhhh er is weer nieuws en natuurlijk hoop ik op goed nieuws. Je beschrijft het zo mooi, puur en eerlijk.....ik kan me er helemaal niets bij voorstellen wat jij allemaal moet doorstaan, maar zoals je het elke keer weer verwoord voel ik een heel klein beetje veel met je mee.
natuurlijk gaan we weer voor je duimen dat kuur 5 je goed mag bekomen.
heel veel knuffels uut Reurle 💋💋💋💋💋💋