18 juni 2013 GOED NIEUWS......!!
Mijn hemel, hoeveel stress kun je aan?? Ton en ik kregen vanmorgen in het UMC de uitslag van de hersenscan.
Goed nieuws: de kleine (tweede plek) is verdwenen en de eerste, grote, is een hele stuk kleiner geworden. Dit betekent dat dit littekenweefsel kan zijn of dat het een restant is van een verdwijnende tumor........Over drie maanden wordt een nieuwe scan gemaakt.
De alleraardigste radiologe vroeg hoe het me me ging, voordat ze de uitslag gaf. Ik zei, het gaat goed als je goed nieuws voor me hebt..... dat had ze dus....pffffff. Ton en ik barstte net niet in huilen uit en ook zij had moeite haar tranen binnen te houden. Wat een opluchting. Na de afgelopen periode en de dood van Mea gaan Ton en ik nogal door wat spanning. Kan niet zeggen dat ik geslapen heb vannacht. Ton zijn maag zat volledig in de knoop. Gelukkig ging het net goed!!
Kortom........voorlopig genoeg stress gehad!!
Het verdriet om het verlies van Mea wordt er niet minder van, ze heeft het "daarboven" eventjes goed geregeld...!Ik heb de mazzel, dat de tumoren geen uitlopers hebben, wat bij haar helaas wel het geval was. Mea de wijn drink ik vanavond op jou!!
Voelt alsof ik reserve tijd heb gekregen. Ook vreemd, want de uitslag van de chemo is nog niet binnen en ook dat is afwachten of die wel aan gaat slaan.
Ik kan de chemo nu voor mijn gevoel beter aan, laat maar komen, aan de gang in de buik zodat het ook daar voorlopig weer even opgeruimd is!!!
We zijn lekker gebak gaan eten in Utrecht en heb alvast een prachtige zomerhoed voor in Italië gekocht om mijn (nog steeds niet...) kale hoofd te gaan beschermen.Laat de zomer maar komen!!
Goed nieuws: de kleine (tweede plek) is verdwenen en de eerste, grote, is een hele stuk kleiner geworden. Dit betekent dat dit littekenweefsel kan zijn of dat het een restant is van een verdwijnende tumor........Over drie maanden wordt een nieuwe scan gemaakt.
De alleraardigste radiologe vroeg hoe het me me ging, voordat ze de uitslag gaf. Ik zei, het gaat goed als je goed nieuws voor me hebt..... dat had ze dus....pffffff. Ton en ik barstte net niet in huilen uit en ook zij had moeite haar tranen binnen te houden. Wat een opluchting. Na de afgelopen periode en de dood van Mea gaan Ton en ik nogal door wat spanning. Kan niet zeggen dat ik geslapen heb vannacht. Ton zijn maag zat volledig in de knoop. Gelukkig ging het net goed!!
Kortom........voorlopig genoeg stress gehad!!
Het verdriet om het verlies van Mea wordt er niet minder van, ze heeft het "daarboven" eventjes goed geregeld...!Ik heb de mazzel, dat de tumoren geen uitlopers hebben, wat bij haar helaas wel het geval was. Mea de wijn drink ik vanavond op jou!!
Voelt alsof ik reserve tijd heb gekregen. Ook vreemd, want de uitslag van de chemo is nog niet binnen en ook dat is afwachten of die wel aan gaat slaan.
Ik kan de chemo nu voor mijn gevoel beter aan, laat maar komen, aan de gang in de buik zodat het ook daar voorlopig weer even opgeruimd is!!!
We zijn lekker gebak gaan eten in Utrecht en heb alvast een prachtige zomerhoed voor in Italië gekocht om mijn (nog steeds niet...) kale hoofd te gaan beschermen.Laat de zomer maar komen!!