Het zwarte gat: bijna een jaar later...
Het is nu bijna een jaar na mijn doodsbericht en ik ben er nog. Hoe kan het dan dat ik niet juichend en lachend door het leven dans? Ik, die bij haast elke toon van muziek al zat te wiebelen, de optimist, de levensgenieter, avonturier... ik, die in zo veel kleine dingen nog iets moois wist te ontdekken...
Ik ben een zuurpruim aan het worden, erger me aan van alles, doe weinig, verstop me en dans al maanden niet meer....
Oké, ik ben na de operatie december vorig jaar uitzaaiingsvrij, maar de tumor is nog steeds niet gevonden, ondanks de scans. De uitzaaiingen kunnen zo weer terug komen en zolang de tumor niet gevonden wordt is behandeling dmv chemo of bestraling niet mogelijk. Het zat nu in mijn buik, maar als het in de longen uitzaait of in de lever of mijn hoofd, dan is er geen redding mogelijk. En de kans dat er weer uitzaaiingen komen is groot. Ondertussen veel maag- en darmklachten en daardoor veel onderzoeken, maar niets helpt om duidelijkheid te krijgen waarom ik steeds diarree heb en waarom mijn buik zo dik wordt na het eten...
Primaire tumor onbekend. Wat een maffe diagnose. Er zijn een paar honderd mensen per jaar die dit te horen krijgen. Geen gevecht mogelijk dmv chemo en/of bestraling, waarvan je weet dat als je daar doorheen komt de kans dat de tumor is verdwenen bestaat. Je hebt dan een kans! Waar moet ik tegen vechten? Tegen een tumor die volgens mijn lijf niet bestaat?
3 oktober, bijna een jaar na dat verpletterende bericht, weer een scan. En daarna de uitslag...
8 reacties
Tijd komt raad ,ik heb ook dezelfde kanker vanaf 2015 De 5 uitzaaiingen zitten in mijn organen Lees mijn blog ,maar dromen moet je houden ook met kanker . Er is zoveel meer mogelijk als in 2015 Dus ik werst je heel veel sterkte en moed want het is zeker de moeite waard !!
Lieve Giesen,
Dank je voor je opbeurende woorden. Donderdag 3/10 zal het via de scan duidelijk worden of de uitzaaiingen wegblijven. Hoe langer het goed gaat na de operatie, hoe meer kans. Het zou dan ruim driekwart jaar goed gaan. Ik heb alleen zo veel diarree en best wel vaak scherpe steken in mijn buik. Ik maak me helaas toch zorgen en die zorgen weerhouden me er van om te genieten...
sterkte heb ook plaveicelcarcinoom ,in mijn oor bij kraak been ,2018 weg gehaald ,maar elk half jaar controle dermataloog ,maar tot nu toe gaat het goed ,lieve groet v mij Marjo
Lieve Marjo,
Bedankt voor je hartelijke reactie. Wat fijn voor je dat het tot nu toe goed met je gaat. Dat geeft hoop en dat doet leven zegt men. Dat klopt in zekere zin wel, want door mijn zorgen en somberheid kun je zoals ik denk en doe niet echt LEVEN noemen. Meer de dag doorkomen... en zonder er erg in te hebben is er dan weer piekerend een dag voorbij vol stress en zorgen...zo zonde...
nee begrijp het heel goed ,die onzekerheid waar je in leeft ,maar probeer toch te genieten ,pluk de dag ,en hoop dat er wat uit komt ivm met die scan ,nogmaals sterkte prayers for you ..........
hoi, hoi
Ik kan me voor stellen dat je je niet vrolijk voelt . ,,,,wat een onzekerheid allemaal,, je leeft als het ware met een bom in je die elk moment kan ontploffen...Lijkt mij echt een vreselijk gevoel, Maar probeer toch nog een beetje te genieten van de kleine dingetjes ( . makkelijk gezegd dan gedaan . , natuurlijk) Maar het is goed bedoeld
Ik wens je heel veel sterkte en kracht
Gr Ria
Lieve Ria. Ja, het is de onzekerheid die me onzeker maakt. Het niet weten en ook niet waarvandaan en waar te verwachten. Ik heb eerder baarmoederhalskanker gehad. Dat was duidelijke taal. Dat is nu jaren geleden en daarvan ben ik genezen. Nu zal ik voorlopig niet weten of ik wel of niet genezen ben, want er is geen tumor gevonden die ze dan nu niet meer vinden waardoor ze kunnen zeggen dat ie weg is... frustrerend...
suc6 voor morgen !! duim voor je.