Hoe het begon en hoe nu verder......
Het begon allemaal in April 2014 met na men dacht "hart problemen" druk op de borst!
Na een aantal keren behoorlijke druk op de borst (ging telkens na een poosje rust wel weer over) overviel het me weer tijdens het boodschappen doen en dit keer hield het maar aan.....gelukkig was mijn man bij me en ging gelijk met me naar de huisarts,alle controles deed hij,zelfs een spray onder de tong.Maar hij vertrouwde het niet en belde een ambulance.3 dagen ziekenhuis ,niks gevonden hart is goed,toch wel een vervolgafspraak voor de zekerheid. Kom ik daar na 5 weken,moet ik gelijk weer blijven.....ECG afwijkend en te weinig zuurstof in het bloed,nog maar eens alle onderzoeken en fietstest.Niks te vinden...Inmiddels is het Juni en vakantie, we zijn op een camping omgeving Nijmegen als de klachten weer beginnen, plaatselijke arts gebeld,gelijk komen en vandaar spoedeisende hulp Canisius zkh Nijmegen. Begint het daar weer van voren af aan!!! Na 3 dagen geen hart problemen. Een week nadat we thuis waren,word ik gebeld door het Canisius zkh dat ze iets hadden gezien op de ctscan.....waarschijnlijk een lymfoom in de borstholte ( kransslagader??) Ik moet zo snel mogelijk verder onderzoek. Het gaat dan allemaal zo snel en je gaat van het ene onderzoek naar de ander.Ctscan,beenmergpunctie Petscan, biopten 2x.Verschrikkelijk je wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees!!
En dan eindelijk de uitslag,slecht nieuws.....folliculair lymfoom indolent!!! Patsboem....de grond zakt onder je vandaan pfffffff. Thuis gekomen ,de huisarts komt gelijk langs ,alles wordt besproken, je kan het niet bevatten, hoe kan dit toch......KANKER..... dat is toch altijd bij een ander....ver weg!!!!En wat wordt alles dan snel inwerking gezet of zoals mijn man zei:We stappen de ene 8baan uit en de andere 8baan weer in!! Tja... het leven is wat er gebeurt,terwijl je zelf andere plannen maakt....Dezelfde week nog afspraak oncologie verpleegkundige. Die ons uit de wachtkamer haalt en gelijk vraagt willen jullie koffie? Nou dat hebben ze me nog nooit gevraagd bij een ziekenhuis afspraak... Bijzonder..... Dan wordt alles door gesproken en de 8 chemo's om de 3 weken RCOP zijn al vastgesteld, over een paar dagen beginnen. Een heel boekwerk mee met alles nog eens beschreven van hoe en wat en alle bijwerkingen die er kunnen komen!Heel veel verdriet....maar ja het zal wel moeten dussss ik ga ervoor!! De eerste kuur:och wat gebeurt er allemaal in mijn lichaam,zo'n pijn op de plaats waar de tumor zit,2x spoedeisende hulp,Tramadol helpt niet dan Morfine,het was verschrikkelijk....maar ben er door gekomen en zo tegen de 2e kuur op gezien, alles weer door gesproken met de arts,maar eerder met pijnbestrijding beginnen en dan zien hoe het gaat! De scan tussen de 3e en 4e kuur brengt een beetje hoop,de kuur slaat aan,de massa was al behoorlijk geslonken, dus ik ga er weer voor!! Tegen vrienden en familie probeerde ik flink te zijn en die vonden en vinden me een sterke vrouw..... Maar ze zagen me niet als het niet goed ging pijn had of mijn stil verdriet...op een paar na! en ik wilde ook sterk zijn voor onze kinderen en kleinkinderen want als zij me zo zagen dan doe ik hun ook zoveel verdriet en ik wilde ze dit besparen....Maar zo ging het niet,ik kon het helemaal niet aan.Mijn man was en is er altijd voor me,wat hij voor me doet en hoe hij me troost is heel speciaal voor me.Ook heb ik hulp van het Behouden Huis gesprekken met een psycholoog, waar ik heel veel steun aan heb!Ik vind het best moeilijk allemaal,heb iedere keer 2 heel vervelende weken tussen de kuren en de 3e week krabbel ik weer op en dan "mag" je weer....
Vandaag heb ik de laatste kuur gehad en ga er weer voor deze weken en het is me steeds gelukt dus dit gaat ook weer lukken en dan over 4 weken de PETscan en dan de uitslag.....maar dat houdt me nog niet bezig.Ik leef nu per dag en probeer de mooie momenten te pakken en geniet van de kleine en "gewone" dingen....
Vanaf a.s.dinsdag ga ik deelnemen aan een lotgenoten groep in Het Behouden Huis en hopen dat ik alles een plaatsje kan geven en gevoelens kan delen,hoe nu verder...en vooral positief!!!!!!!
Best wel moeilijk een blog schrijven,misschien herkennen jullie er iets in....misschien niet...vond het wel fijn om van me af te schrijven! Willen jullie iets met me delen?? Dan lees ik het graag.Ik wil/ zal proberen om zo af en toe weer te schrijven. Sterkte voor allemaal en moed houden😊
Na een aantal keren behoorlijke druk op de borst (ging telkens na een poosje rust wel weer over) overviel het me weer tijdens het boodschappen doen en dit keer hield het maar aan.....gelukkig was mijn man bij me en ging gelijk met me naar de huisarts,alle controles deed hij,zelfs een spray onder de tong.Maar hij vertrouwde het niet en belde een ambulance.3 dagen ziekenhuis ,niks gevonden hart is goed,toch wel een vervolgafspraak voor de zekerheid. Kom ik daar na 5 weken,moet ik gelijk weer blijven.....ECG afwijkend en te weinig zuurstof in het bloed,nog maar eens alle onderzoeken en fietstest.Niks te vinden...Inmiddels is het Juni en vakantie, we zijn op een camping omgeving Nijmegen als de klachten weer beginnen, plaatselijke arts gebeld,gelijk komen en vandaar spoedeisende hulp Canisius zkh Nijmegen. Begint het daar weer van voren af aan!!! Na 3 dagen geen hart problemen. Een week nadat we thuis waren,word ik gebeld door het Canisius zkh dat ze iets hadden gezien op de ctscan.....waarschijnlijk een lymfoom in de borstholte ( kransslagader??) Ik moet zo snel mogelijk verder onderzoek. Het gaat dan allemaal zo snel en je gaat van het ene onderzoek naar de ander.Ctscan,beenmergpunctie Petscan, biopten 2x.Verschrikkelijk je wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees!!
En dan eindelijk de uitslag,slecht nieuws.....folliculair lymfoom indolent!!! Patsboem....de grond zakt onder je vandaan pfffffff. Thuis gekomen ,de huisarts komt gelijk langs ,alles wordt besproken, je kan het niet bevatten, hoe kan dit toch......KANKER..... dat is toch altijd bij een ander....ver weg!!!!En wat wordt alles dan snel inwerking gezet of zoals mijn man zei:We stappen de ene 8baan uit en de andere 8baan weer in!! Tja... het leven is wat er gebeurt,terwijl je zelf andere plannen maakt....Dezelfde week nog afspraak oncologie verpleegkundige. Die ons uit de wachtkamer haalt en gelijk vraagt willen jullie koffie? Nou dat hebben ze me nog nooit gevraagd bij een ziekenhuis afspraak... Bijzonder..... Dan wordt alles door gesproken en de 8 chemo's om de 3 weken RCOP zijn al vastgesteld, over een paar dagen beginnen. Een heel boekwerk mee met alles nog eens beschreven van hoe en wat en alle bijwerkingen die er kunnen komen!Heel veel verdriet....maar ja het zal wel moeten dussss ik ga ervoor!! De eerste kuur:och wat gebeurt er allemaal in mijn lichaam,zo'n pijn op de plaats waar de tumor zit,2x spoedeisende hulp,Tramadol helpt niet dan Morfine,het was verschrikkelijk....maar ben er door gekomen en zo tegen de 2e kuur op gezien, alles weer door gesproken met de arts,maar eerder met pijnbestrijding beginnen en dan zien hoe het gaat! De scan tussen de 3e en 4e kuur brengt een beetje hoop,de kuur slaat aan,de massa was al behoorlijk geslonken, dus ik ga er weer voor!! Tegen vrienden en familie probeerde ik flink te zijn en die vonden en vinden me een sterke vrouw..... Maar ze zagen me niet als het niet goed ging pijn had of mijn stil verdriet...op een paar na! en ik wilde ook sterk zijn voor onze kinderen en kleinkinderen want als zij me zo zagen dan doe ik hun ook zoveel verdriet en ik wilde ze dit besparen....Maar zo ging het niet,ik kon het helemaal niet aan.Mijn man was en is er altijd voor me,wat hij voor me doet en hoe hij me troost is heel speciaal voor me.Ook heb ik hulp van het Behouden Huis gesprekken met een psycholoog, waar ik heel veel steun aan heb!Ik vind het best moeilijk allemaal,heb iedere keer 2 heel vervelende weken tussen de kuren en de 3e week krabbel ik weer op en dan "mag" je weer....
Vandaag heb ik de laatste kuur gehad en ga er weer voor deze weken en het is me steeds gelukt dus dit gaat ook weer lukken en dan over 4 weken de PETscan en dan de uitslag.....maar dat houdt me nog niet bezig.Ik leef nu per dag en probeer de mooie momenten te pakken en geniet van de kleine en "gewone" dingen....
Vanaf a.s.dinsdag ga ik deelnemen aan een lotgenoten groep in Het Behouden Huis en hopen dat ik alles een plaatsje kan geven en gevoelens kan delen,hoe nu verder...en vooral positief!!!!!!!
Best wel moeilijk een blog schrijven,misschien herkennen jullie er iets in....misschien niet...vond het wel fijn om van me af te schrijven! Willen jullie iets met me delen?? Dan lees ik het graag.Ik wil/ zal proberen om zo af en toe weer te schrijven. Sterkte voor allemaal en moed houden😊
1 reactie
Net uw blog gelezen. Lang geleden is geschreven. Ik ben uw lotgenot (ziek vana 2009) en ik herken me in uw verhaal. Hoe gaat het nu met u?
Vriendelijke groet,
Nada