Hoe het begon…

Nooit gedacht dat ik ooit een blog zou gaan schrijven, maar het verhaal van Muliberg die na  32 jaar terug borstkanker kreeg, heeft me geïnspireerd. Ik dacht namelijk dat mijn 22 jaar toch wel een record zou wezen… 🤣

Alle gekheid op een stokje, toen ik reageerde op een van haar blog berichten, voelde ik, welke verademing het was om alles es te kunnen vertellen. En kijk, hier is hij dan, mijn eerste blog. Heb grotendeels de uitleg die ik schreef in die reactie gekopieerd, want zo lui ben ik wel 😉.

Vorig jaar in juli kreeg ik het verdict, puur toevallig ontdekt. Ik moest een hersenscan laten maken om te zien of ik MS heb (wat ook het geval bleek te zijn…tja…). De radioloog schreef in zijn verslag dat ik “oude bloedingen” had, maar de neuroloog vertelde mij dat het een foutje was en dat ze hem erover zou aanspreken. 
De week erna kreeg ik telefoon van de neuroloog in hoogsteigen persoon. Dat leek me onmiddellijk heel verdacht…en ja hoor…toen ze samen met de radioloog naar de beelden keek om “het foutje” aan te tonen, werd hun aandacht getrokken door drie actieve haarden op mijn schedeldak…
Lang verhaal kort: ettelijke onderzoeken later, bleek het om de terugkeer van mijn borstkanker te gaan, dit keer in de linkerborst, kwestie van toch wat variatie te hebben nietwaar… De actieve haarden op mijn schedeldak zijn metastasen en ook één lymfeklier in mijn oksel is positief, de tumormarkers stonden op 122…
Dus word ik nu behandeld met Kisqali (Ribociclib) en Femara (Letrosole). Vorige botscan toonde dat de activiteit fors verminderd was en de tumormarkers waren gezakt naar 61. 
Volgende week opnieuw een botscan en tumormarkers testen… (elke drie maanden, net zoals de tumormarkers) weer spannende dagen in het verschiet. Ik ga er gemakshalve vanuit dat het verslechterd zal zijn, dan is de klap minder groot, al de rest (status quo of verminderd) is pure winst. 😜

We zien wel wat de toekomst brengt!
Muliberg: bedankt om mijn muze te zijn!!