Troebel water.

Deze gedachten schreef ik aan jou. Deze zomer. 

Lieve mama,

Ik zit in een  bootje, Samen met jou. Het leven vaart voorbij.  Denkbeeldig langs het IJsselmeer.  Ik zie de zon op je gezicht, je lacht, je straalt, dit maakt je gelukkig. 

Ik zie de camping, Costa del Broekerhaven. Zon,  zee. Liefde, warmte en gezelligheid. Meer  heb je niet nodig om gelukkig te zijn. 
Samen, kinderen, kleinkinderen, zon, borrel, toastjes, gezelligheid mensen om je heen, het was je nooit te druk, het gaf je energie, dat was je leven , genieten, met een grote G.

Je fietste vrolijk door het leven. Niks was je   te gek. Vrolijkheid, liefde,  je gaf warmte. Zo wil ik je herinneren, dat maakt me blij. Samen met mijn zus een 3 eenheid. Dankbaar.

Het bootje vaart verder, het water kleurt donker, de liefde is er nog wel, maar de glans in je ogen is weg. Dat te zien doet pijn. 

De twinkeling in je ogen, je zult ze zelf terug moeten vinden. We proberen je bij te staan en te steunen, we willen je begrijpen, we lopen mee op je pad zo ver we kunnen gaan. 

Helpen, begrijpen, de cirkel doorbreken. We gaan ervoor, samen met jou. Want ja, je verdient het.  De twinkeling in je ogen die wil ik weer zien, die wil ik herinneren. 

Kop op mam, je kan het. Liefs  Ka3eenheid.