Allerzielen
Tijdens de viering van Allerzielen heb ik dit zelf gemaakte gedicht voorgelezen. Ik heb dit gedaan om met deze woorden troost te geven aan ieder die een dierbare heeft verloren heeft.
De herfst,
Wandelen het is mijn passie,
Het lopen, de voetstappen,
het geeft mij rust
Ik kijk om me heen,
Ik zie de zon door de bladeren schijnen.
De bladeren veranderen van kleur,
Van groen naar rood naar geel, betoverend.
Ik snuif de geur op van de natte bladeren die op de grond liggen.
De golven in de zee,
ze rollen over elkaar heen,
jaar na jaar altijd maar door.
De zonsondergang zo mooi,
Alle dagen gaat hij onder, onvoorwaardelijk .
Ook in deze jaargetijde is de natuur betoverend.
Al wandelend besef ik dat het jaar weer bijna tot einde is.
Een jaar , een bijzonder jaar.
Een jaar met een lach en een traan.
Een jaar met einde, verlies, leegte en verdriet.
Maar ook een jaar van kracht ,
Veel Liefde om je heen,
Doorgaan.
Doorgaan het lijkt zo gewoon,
Maar gewoon wat is gewoon?
Je pakt het leven weer op.
Maar als je denkt dat het goed gaat.
Haalt het leven, het verdriet je weer in.
Het zit hem in kleine dingen.
Die de herinneringen groot maken.
Ze geven je een traan van verdriet.
Maar ook een traan van vreugde.
Geef deze waardevolle traan van vreugde,
een plekje in je hart.
En voel je je op een dag treurig en zwak.
Denk dan aan deze liefdevolle traan,
Deze traan zal je verwarmen en de mooie herinneringen aan je dierbaren herbeleven.
