een nieuwe ervaring

Eerder vertelde ik dat we een paar dagen weg zijn geweest. Heerlijk met mijn lief er even tussen uit. Ik liet letterlijk alles even achter mij om daar te plaatse enorm te genieten van het buiten zijn, andere omgeving, het heerlijke eten en het samen zijn met mijn geliefde.

Het afscheid viel me zwaar. Ondanks het voornemen dat we nog eens terug zouden komen naar dit heerlijke huisje viel het me toch zwaar. Mijn hele leven lang heb ikal  een dingetje met afscheid. Ik ben er slecht in. Voordat ik allerlei therapie heb gedaan, probeerde ik zelfs afscheid te voorkomen om het bij voorbaat niet aan te gaan. Maar enfin, dat is weer een ander verhaal. Zodra we het dorp uitreden, keek ik naar het zonnetje en we reden door het prachtige landschap weer richting huis.

Thuis aangekomen, draaide de werkmolen van mijn lief op volle touren. Wat enorm onrustig aanvoelde. Ik ben toen naar mijn eigen huis gegaan, wilde nog even genieten van de goede vibes in mijn lijf. En toen gebeurde er iets wat ik nog niet eerder heb meegemaakt.

Bij binnenkomst van mijn eigen huis (wat overigens een hele hele fijne plek is) werd ik overvallen door een deken van verdrietig. Huilen is nooit een competentie van mij geweest, maar het voelen van verdriet des te meer. Ik ben met mijn laptop en een kop thee onderuit gegaan. Maar het verdriet en de eenzaamheid werd alleen maar erger. Toen ik bijtijds naar ben ben gegaan, heb ik de hele nacht liggen spoken, tot overgeven aan toe. Het moest er allemaal uit, zo voelde dat letterlijk. De dag erna nog meer depri op de bank doorgebracht. Totale malaise, totale overgave aan de zwarte gevoelens, verdriet en angst. Maar wat denk je? De dag erna stond ik wonderbaarlijk goed op. De zwarte deken heeft plaatsgemaakt voor een lichtkleurige. Ik voel me weer krachtig, heb er weer zin in, vol moed en levensenergie en overtuiging. Later die dag ben ik weer heerlijk naar mijn vriend gegaan en hebben we genoten (ondanks mijn benauwdheid die inmiddels opspeelt) van een heerlijke wandeling over het strand.

Dankbaar ben ik voor de wijze les, dat er na zo'n diep dal met zulke zwarte gedachten en gevoelens toch ook weer zonneschijn komt. Vol vertrouwen kan ik dit aangaan. Yes I can!!!