ongeduld, dromen en vreemde wegen over gebaande paden

Vrijdag zou mijn loopfiets komen. De leverancier is echt heel goed, maar door zijn kennis en kunde is het ook wat lichtelijk chaotisch.... eigenschappen die mij goed bevallen maar ook tot waanzin drijven. Misschien iets van de pot verwijt de ketel of daar waar je jezelf negatief in herkend irriteer je je het meeste aan of wat je zaait zal men oogsten..... zoiets en dan in een heerlijke mengelmoes waarin dus eigenlijk gefrustreerd ben maar ook er heel erg om moet lachen. Die loopfiets die zou komen... .die kwam dus niet... dus nu komt hij donderdag. We gaan het zien. Ik doe het al 2,5 jaar zonder, dus een weekje meer of minder maakt ook niet uit. 

Nu ik me mentaal weer beter voel, komen ook de dromen weer terug. Mijn hele leven ben ik al bezig met het waarmaken van dromen. Niet jagend of snel, maar gewoon stapje voor stapje droom ik groot en als ik er een beetje van kan waarmaken dan doe ik dat. De CLL en de vermoeidheid gooide lange tijd roet in het eten, maar nu ik er weer mentaal ben, kan ik dus ook weer dromen. Mijn transitievergoeding maakt dat natuurlijk ook wel makkelijk en Gerard zei ook dat ik met het geld vooral moest doen was ik wilde, er was immers voorlopig wel even genoeg verdriet geweest. De plannen waren eigenlijk al grotendeels uitgestippeld, maar ineens kwam er een zijweggetje die me een andere weg liet nemen. Op marktplaats zag ik een ponytrailertje voorbij komen, prima geschikt om met de twee my little pony's en twee sulkytjes en een lading kinderen en zus op avontuur te gaan in de prachtige bossen, stranden en heidevelden van Nederland. Ik had in mijn dromen al zitten fantaseren over een nieuwe maar die zijn nog aardig aan de prijs.... en toen kwam deze tweedehands... perfect gerestaureerd en te koop in het mooie Groningen, toevallig in  een dorp waar goede vriendin 15 jaar geleden naar toe geëmigreerd was. 

Lang verhaal kort.... de lascursus staat even in de kast, welkom ponytrailer voor mooie avonturen over vreemde wegen. Ik zie ons vol belanden en bepakt vertrekken naar rustige parkeerplaatsen waar ik naar toe rij om vervolgens in de hangmat te wachten tot de kinderen gespeeld hebben in het bos. Daarna gaan we gezellig eten met elkaar met de pony's in een kraaltje om de trailer heen. Ook kan zus nu met kind naar de menles en zo is via deze vreemde weg een droom weer wat tastbaarder geworden. 

Ik kan me voorstellen dat veel mensen niets met paarden hebben, voor mij is het liefde, leven en de plek waar ik het beste van mezelf laat zien, door, dankzij en vanwege de liefde die de dieren geven. Een leven zonder paarden kan ik me niet voorstellen en eigenlijk draait uiteindelijk alles om de paarden. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen de paardenwereld dierenmishandeling vinden en daar kan ik me soms op sommige plaatsen in vinden. Wij leren de kinderen echter dat als eht paard het niet leuk vind, het voor ons ook niet leuk kan zijn. Onze paarden willen altijd mee op pad en wij doen er alles aan om hun leven net zo leuk te maken als het onze.  Als de pony's de avonturen dus niet leuk vinden, dan stopt het avontuur.... 

Voor nu droom ik nog even verder en geniet ik vooral van de reis. Misschien, als de locatie van de bosrit niet te ver rijden is,  kan ik op een dag zelfs mee het bos in met mijn loopfiets :D.

Voor iedereen die dit leest en het even niet ziet zitten.... blijven dromen hoe onrealistisch het soms ook lijkt.... ze maken je dag in ieder geval een stuk leuker. En soms... soms komen dromen uit.

Fijne maandag, 

Liefs Marjolijn