6 weken verder

Anderhalve maand na operatie. 3 heropnames, een stent in de lever en verrekken van de pijn. Te weinig eten..kramp. Te veel eten..kramp. Kortom kramp en pijn de hele dag. Leven van pijnstiller tot pijnstiller leven. Lek geprikt in het ziekenhuis. Meer zaalartsen ontmoet dan patiënten. Totaal zinloze vragen beantwoord tot vervelens aan toe. Bemoeizusters uitgestaan. Van enige coördinatie in zo’n organisatie lijkt geen sprake. Iedereen bedoelt het goed hoor. Zouden die artsen dossiers wel kunnen lezen? En is het niet slim dat te doen voordat je een patiënt vragen gaat stellen. En waarom niet gewoon de chirurg raadplegen als je het niet snapt. Ik ben blij dat ik nog leef, maar met dit had ik geen rekening gehouden. In mijn optiek grotendeels verloren tijd met het afwachten van resultaten, concluderen dat je daar niet wijzer van bent geworden. Dit aan de volgende zaalarts doorgeven, die het de volgende dag aan mij mag vertellen en aangeeft dat men gaat overleggen over het beleid. Intussen blijft de pijn, de vermoeidheid en de ergernis.

dit nooit meer. Gelukkig hoeft dat ook niet. Ik leef nog, redelijk goede vooruitzichten. Mocht het terug komen is opereren niet mogelijk. Ik ga de afgelopen weken vergeten en proberen de draad op te pakken. Leven per dag, het er het beste van maken.