Zeg me dat het niet zo is
Niet schrikken hoor, want alles is goed met mij.
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is
Ga je mee vanavond naar ons lievelingsrestaurant
Een tafel voor twee
Ik heb gebeld, ze weten ervan
En we drinken totdat de zon opkomt
En we vergeten
De oneerlijkheid van het lot
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is
Kom we gaan trek je jas aan
Anders wordt het te laat
Kom eens hier
Ik houd je vast Ik laat je nooit meer gaan
En ik vertel je een grap die je laat huilen van de lach
En we vergeten
De blikken van de mensen in de stad
We doen net alsof het niet zo is
Alsof het niet zo is
Alsof het niet waar is
We doen net alsof ze gewoon verder leeft
Alsof ze gewoon verder leeft
Zelfs als het niet zo is
Dit nummer van Frank Boeijen zat in mijn hoofd toen ik enige tijd geleden pijn in mijn onderrug had. De pijn was niet heftig, maar was wel irritant en nadrukkelijk aanwezig. Toen ik mijn lymfetherapeut terloops vertelde dat ik zoān zeurend pijntje in mijn rug had, zag ik aan haar ogen dat ze schrok. Ze bleef professioneel rustig en suggereerde dat het verstandig was om even contact op te nemen met de oncologie verpleegkundige. Ik wist dat ze dacht aan metastasen (uitzaaiingen). De woorden van mijn oncoloog dreunden in mijn hoofd: āvrouwen met borstkanker die pijn in de rug krijgen, moeten ā zelfs na tien jaar ā niet naar de fysiotherapeut maar naar ons toe komen!ā
Hoewel ik diep vanbinnen eigenlijk wel wist dat het waarschijnlijk gewoon wat spierpijn was, ging mijn hoofd ermee aan de haal. Ik bedacht dat ik mijn onderrug moeilijk kon buigen en dat dat waarschijnlijk kwam door de uitzaaiingen die daar aan het woekeren waren. Ik kon eigenlijk niet geloven dat dat echt zo zou zijn, maar dat was geen garantie dat het ook daadwerkelijk niet waar was, zo realiseerde ik mij.
Stel dat ik metastasen in mijn botten heb, zo peinsde ik, dat zou mijn hele wereld op zijn kop zetten, mijn toekomstperspectief met Ć©Ć©n klap omver gooien, mijn plannen om lezingen en workshops te geven doorkruisen. Het idee van uitzaaiingen zette alles op losse schroeven.
Ik belde met de oncologie verpleegkundige om mijn twijfels voor te leggen. āIk wil eigenlijk weten dat het niet waar isā, zei ik. Ze aarzelde geen moment en stelde een botscan van het hele skelet voor. Hopelijk kunnen we met de botscan bevestigen dat alles goed is, zei ze, en dan kun je daarna rustig naar de fysio met je rugklachten. Ik was erg blij met haar daadkrachtige voorstel. Gewoon even een botscan laten maken om te bevestigen dat alles goed is, dat was precies wat ik nodig had.
Ik moest denken aan twee en half jaar geleden. Toen moest ik nog voor de botscan naar Arnhem. Ik herinner me dat ik het Ć©Ć©n van de heftigste dagen vond, omdat ik toen nog niet wist of de kanker was uitgezaaid naar andere delen van mijn lichaam. Toen was een ziekenhuisbezoek voor mij nog beladen en zag ik op tegen het onderzoek. Nu ā met al mijn ervaring ā draai ik mijn hand niet meer om voor een botscan. Eerst een injectie met radioactieve vloeistof, dan thuis even rusten op de bank en veel water drinken en dan terug voor de scan met gammastraling. Een grote, zacht zoemende plaat nadert mijn gezicht tot op een centimeter en glijdt dan vanaf mijn schedel langzaam over mijn skelet naar beneden naar mijn voeten.
Het is niet zo dat ik me op een botscan verheug, maar ik vind het ook niet vervelend. Het personeel is heel vriendelijk en inmiddels ken ik veel medewerkers die altijd bereid zijn even een praatje te maken, dat maakt het bijna gezellig.
In de gang kwam ik bij toeval mijn oncoloog tegen die me vriendelijk groette en me vroeg wat ik hier kwam doen. āNouā, vertelde ik: āik kom voor een botscanā. Hij vroeg of ik me veel zorgen maakte. āIk heb eigenlijk het gevoel dat alles goed isā zei ik: āmaar ik heb pijn in mijn rug en ik weet natuurlijk niet hoe het voelt om uitzaaiingen in mijn botten te hebben.ā Ik zag hoe hij zān ogen een beetje dichtkneep en me bedachtzaam aankeek. Nu is hij aan het inschatten hoe mijn kansen liggen dacht ik.
Ik greep deze onverwachte ontmoeting aan om hem te vragen naar zijn advies over het middel Zoledroninezuur, een bisfosfonaat dat wordt ingezet om de kans op uitzaaiingen naar de botten te verkleinen Ć©n om osteoporose te voorkomen. āDoenā, zei hij resoluut. Mmm, zei ik: āals ik het goed begrepen heb, verkleint het de kans op uitzaaiingen naar de botten met twee procent, dat vind ik wel weinig. Dus het werkt maar bij twee van de honderd vrouwen klopt dat?ā āJaā, zei hij: ādat is niet veel, maar ik zou het doen tegen de osteoporose. Anders heb je straks als je zeventig bent ingezakte wervels. Je bent tenger Ć©n je krijgt hormoontherapie; dubbele kans op osteoporoseā. Ik vond het geruststellend dat hij blijkbaar dacht dat ik de zeventig zou halen en zich zorgen maakte over mijn ā tegen die tijd ā mogelijk ingezakte wervels.
Ik merkte dat de ontmoeting me goed had gedaan. Het was heel prettig om zelfs na twee jaar herkend te worden door de oncoloog die me heeft behandeld, ook al heeft hij me misschien in totaal maar vier keer gezien. Je krijgt het gevoel dat jouw persoonlijke belang telt. Dat je wordt gezien als mens achter de ziekte.
De uitslag van de botscan kregen we een week later. Toen we samen in de wachtkamer van het ziekenhuis zaten vroeg Frans of ik zenuwachtig was. Dat was ik ā tot mijn eigen verrassing ā eigenlijk niet. Misschien kwam dat ook door de droom die ik ās nachts had gehad. Hoewel de oncologie verpleegkundige in de droom vertelde dat ze iets kleins hadden gevonden in mijn onderrug, was ik heel rustig onder deze mededeling en voelde het als goed nieuws.
āAlles is goedā, zei de oncologie verpleegkundige. Ze hadden alleen een kleine scheefgroei, een scoliose, in mijn onderrug ontdekt. Door de opluchting van de uitslag van de botscan, vergat ik te vragen of die scoliose er drie jaar geleden ook al had gezeten of dat het iets was wat zich recent had ontwikkeld. Ik bedacht dat de osteoporose misschien al in gang was gezet en dat mijn eerste wervels al aan het verzakken waren. Toch maar weer eens opnieuw overwegen of ik de behandeling met Zoledroninezuur wil ondergaan. Maar eerst op fietsvakantie langs de Donau en met mijn liefje naar Wenen.
6 reacties
Wauw wat geweldig. Fijn dat het iets is waarmee je 100 kan worden. Wat een mooie uitslag.
Frank Boeien geweldig deze en de Storm zijn mijn favoriete songs. Kronenburgpark is ook een prachtige song. Laatst ben ik in Sneek bij hun optreden geweest. Prachtig bijna bejaard maar nog steeds goed.
Vandaag heb ik mijn botscan gehad en morgen de ct scan. 30 april uitslag.šŖšŖššš
Liefs Aliceā¤š„°
Lekker onbezorgd genieten.
De radioloog zei dat ik er mooi opstondšš
Sterkte voor 30 april.
Je staat er inderdaad op mooi :)
Ja, mooie songs van Frank boeien.
Oh, de Verzoening...ik ga in mei hier in Nijmegen naar hem toe :-)
Echt een mooi song van Frank Boeien. Ik begrijp je gevoel en je gedachtengang helemaal, want stel je voor "Dat het wel zo is.." Ik ben echt blij voor je, dat er zijn uitzaaiingen zijn ! Als ik je blog zo lees, dan gaan mijn gedachten terug, toen ik acute pijn kreeg in mijn bekken, rug en dijbeen. En dat ik begin januari opgenomen werd en weer door de molen ging, ct-scans en lumbaalpunctie. Toen ging er bij mij gemengde gevoelens en gedachtes door mij heen. Gelukkig had ik ook geen uitzaaiingen, maar helaas wel osteoporose en aantal breukjes in mijn rugwervel, tgv. de behandelingen en medicijnen. Ik heb mijn eerste infuus met zoledroninezuur een maand geleden gekregen. En dagelijks slik ik morfine, om de pijn te verlichten. En zo hobbelen we maar weer door ;-)
Geniet van je fietsvakantie langs de Donau en mooi Wenen!
liefs Cecylia
Klinkt heftig die breuken in je wervels. Helpen de morfine en het zoledroninezuur een beetje? Gelukkig geen uitzaaiingen, dat is toch het allerbelangrijkst. Hoop dat je weer opknapt en je snel beter voelt.
Ik merk er eigenlijk niet veel van betreft zoledroninezuur, het geneest niet osteoporose, maar remt de afbraak van botten. Met morfine kom ik in ieder geval mijn dag een beetje door, helaas kan ik niet zonder. Met Koningsdag extra genomen, veel pijn gehad maar daar en tegen was het een gezellige feestdag :-)