Strijden voor of tegen

Soms zie je rouwadvertenties met teksten als ‘deze strijd kon hij niet winnen’ of ‘na een oneerlijke strijd is overleden’. Ik dacht dan altijd: ‘ik hoop niet dat er zoiets boven mijn advertentie komt te staan’. Het lijkt me oneindig triest en zinloos om het laatste beetje van je leven te gebruiken voor een oneerlijke strijd die je niet kan winnen. Het lijkt me veel fijner om het laatste restje van mijn leven genietend en in vrede af te sluiten.

Van een vriendin van de middelbare school kreeg ik een persoonlijke brief, verpakt in een mooi kaartje, waarin ze refereerde aan onze legendarische tenniswedstrijden voor de clubkampioenschappen. We waren vriendinnen, maar op de tennisbaan veranderden we in rivalen die elkaar op het scherpst van de snede bestreden om de titel van clubkampioen in de wacht te slepen. Natuurlijk ging het om winnen of verliezen, maar het was meer dan dat. We genoten ook van de strijd zelf, waarbij we niet zozeer tegen de ander vochten, als wel voor het mooiste en beste tennis dat we in ons hadden. We gebruikten de ander als uitdaging om het beste in onszelf naar boven te halen.

Alleen is het moeilijk om het beste in jezelf naar boven te halen; soms heb je een externe prikkel nodig, die je drijft om tot het uiterste te gaan en de kracht die in je zit naar buiten te laten komen.

Als dat nu eens het doel van de kanker is, schiet het door me heen. Dat de kanker mijn uitdaging is om het beste van mezelf te geven. Dan strijd ik niet tegen de kanker, maar dankzij de kanker. Dan strijd ik voor het leven dat ik wil leiden. Misschien daagt de kanker me wel uit om meer uit het leven te halen dan ik tot nog toe deed. Misschien had ik wel een erg makkelijk en comfortabel leven opgebouwd, waarbij ik te grote uitdagingen of te verwachte moeilijkheden uit de weg ging, waardoor ik maar een klein deel van mijn capaciteiten benutte. Misschien zegt de kanker wel: ‘live life to the max’.