geraakt!!!

22-9

vandaag rij ik dit keer vroeger dan normaal naar het revalidatie centrum.

want zoals ik gister al schreef hebben we een afspraak met ass arts van het rijndam.

dus rij ik kwart over drie , compleet met vragenlijst naar rotterdam , waar we om 16.00 een afspraak hebben.

als ik even voor vieren op ron zijn afdeling kom , zit ron er al , ik neem ook plaats in de soort van (ontvangst) hal , na even wachten vraag ik me af of we wel hier moeten wachten, ron heeft ook geen idee , wel verteld hij dat hij een beetje moest lachen om de kledingkeuze van de ass arts , volgens ron een te korte broek en rare groene sokken.

ron besluit toch even aan de verpleging te vragen , of we op de juiste plek zitten te wachten , terwijl ron bij de verpleging staat, zie ik een jongeman aankomen met jawel.....een te korte broek ,....en groene sokken ,....stiekem moet ik een beetje lachen , herkend dus , aan zijn groene sokken.

we gaan achter hem aan de gang in , en nemen plaats in de kamer.

na het een en ander verteld te hebben legt hij uit wat er fout was aan het hart filmpje .....normaal knijpt je hart samen met een bepaalde knijpkracht en daarna ontspant het weer , het ontspannen van het hart gaat niet helemaal goed volgens het filmpje , vandaar dat er gister gestopt is met bepaalde medicatie , en morgen word er weer een hartfimpje gemaakt en beoordeeld.

verder is er besloten om plaspillen te gaan geven , ivm met vocht wat ron vasthoud.

als hij klaar is kijkt hij me vragend aan , en ja ik heb nog wel een lijstje met vragen, ron zegt nog gekscherend , "zet je maar schrap".....

ik spreek mijn zorgen uit hoe de medicatie verloopt , het gebeurt nu wel eens dat ron foto stuurt van welke medicatie hij krijgt , en dan missen er bepaalde medicijnen, zoals vandaag de revlimid(chemopil) .....ik vraag hem hoe hoe dat kan , en of hij de pil vandaag nog gaat krijgen , arts is verbaasd , en vraagt zich af hoe dit kan , hij belooft erachter aan te gaan zodat ron hem vandaag nog krijgt .

ook oppert de arts om de pijnmedicatie af te bouwen , ron en ik maken hem beide duidelijk dat we het daar niet mee eens zijn , dit omdat we eindelijk na bijna 2 maanden het gevoel hebben dat de pijn onder controle is , en dat we onder geen geding willen dat die pijn weer op gaat spelen.

ook geef ik aan dat het ziekenhuis er erg op gefocust was om soort van blaas training te starten , en er zelfs bij ontslag in ziekenhuis een pakket voor heeft meegegeven , maar daar is nog niets mee gedaan in rijndam, na zijn uitleg blijkt dat hij er wat anders in staat en er niet zo probleem mee heeft als de catheter nog poosje blijft zitten , we dringen er toch op aan om hier zsm mee starten.

we nemen de medicatie lijst nog een keer zorgvuldig door , en er word beloofd als er wijzigingen zijn dat ik daarvan op de hoogte word gesteld .

ik voel aan mezelf tijdens het gesprek dat ik stevig in mijn schoenen sta , en me zeker niet met een kluitje het riet in laat sturen.

als het gesprek ten einde is , gaan we voordat ron zijn eten krijgt nog even naar de tuin van rijndam , het is tenslotte nu nog mooi weer.

als we buiten komen, zit zijn kamergenoot "corne" ook buiten en gaan we bij hem zitten.

ron heeft de afgelopen dagen een beetje zijn verhaal aan mij verteld , corne heeft twee jaar geleden een ongeluk gehad en daar een dwarslaesie aan over gehouden.

hij ligt nu in rijndam omdat hij open plekken heeft , die moeilijk dicht willen gaan , na een operatie , hij ligt er nu een maand , en heeft 2 maanden in ziekenhuis gelegen voor de plekken , hij mag pas naar huis als de plekken dicht zijn, en het lijkt erop dat ze redelijk dicht zijn op het moment.

corne is oprecht geïnteresseerd en vraagt aan ron hoe het gesprek met ass arts ging , en zo praten we over en weer .

ook geeft hij raad en tips over het naar huis gaan en evt aanpassingen in huis , en zo raken we in geprek verwikkeld , ik vind het fijn te zien dat ron een beetje een klik heeft met "corne"

en dan word ik ineens diep geraakt door "corne"

hij zegt tegen ron "ik weet wat ik heb en waar ik aan toe ben " dat is een dwarlaesie en dat ik niet meer zal lopen......maar jij weet eigenlijk niets want jij hebt ook nog kanker en weet niet hoe dat zal gaan.

met andere woorden probeert hij naar mij gevoel te zeggen ," ïk heb soort van geluk"

zijn woorden raken me , ik vind het ontzettend krachtig dat je zo in het leven kan staan en dat zo kan uiten, .....terwijl ik me soms erger of druk maak als ik bv in de file sta......of in een te grote rij als ik even snel boodschappen wil doen ....etc

dit valt allemaal in het niets met "corne "zijn woorden besef ik me , ik vind het enorm krachtig en heb daar bewondering voor , zoals ik dat ook voor ron heb hoe hij met alles om gaat en alles ondergaat en accepteert, en vecht voor zijn herstel en mobiliteit.

MOEILIJK

MOOI

PIJNLIJK

PRACHTIG

GEMENGDE GEVOELENS

MAAR DUBBEL ZO KRACHTIG 

 

als ron heeft gegeten , besluiten we (waarschijnlijk) voor de laatste keer buiten op terras een bakkie te doen , inmiddels kennen ze ons daar al , en worden we hartelijk ontvangen met een gezellig praatje en een lekker bakkie , en dit keer ook met een emmertje .......het emmertje is om ron zijn catheter te legen die erg snel vol loopt ,.......waar maak je dat nog mee,,,,,nou in rotjeknor , ook weer bijzonder om zulke fijne en meelevende mensen te ontmoeten.

rond acht uur ga ik weer richting de lier,.......wat zoals al eerder gezegd wennen blijft.......