Dubbel gevoel bij de Bruggenloop

Persoonlijk heb ik dat niet. Ik heb mijn leven ingericht op er uit halen wat er in zit. En als ik dan alsmaar blijf omzien naar vroeger, dan is het gras in het verleden altijd groener, en verpest ik de mooie momenten die ik wél heb en heb ik in plaats van minder mooie momenten helemaal geen mooie momenten meer om van te genieten. En daar zijn die mooie momenten mij veel te kostbaar voor. Tuurlijk denk ik wel eens jammer. Maar dan haal ik vrij makkelijk de schouders op en richt me op het genieten van wat wel kan, en dat is gelukkig hartstikke veel. Nou zit en zat het ook niet in mij om bij een top 10 qua snelheid te willen horen. Ik wil de afstand afleggen en onderweg zoveel mogelijk genieten van alles om me heen. Dus dat maakt het voor mij wel een heel stuk makkelijker denk ik. Maar ja, dat is een kwestie van persoonlijkheid, van karakter vermoed ik, dus dat verander je ook niet zomaar denk ik.

Ik herken dat gevoel wel. Vooral in mijn werk. Ik werkte de laatste jaren 3 dagen in het onderwijs, doordat ik dacht dat ik bekkenproblemen had en het voor mijn gezin beter was heb ik 1 dag in geleverd. In die zomervakantie werd bmhk ontdekt met uitzaaiingen. Nu zit ik bijna 2 1/2 jaar in de ziektewet. Ik ben voor 1 dag beter gemeld. De 2e dag werk ik met iemand samen. Maar dit is eigenlijk nog teveel voor me.
Heb ik tijdens de behandelingen een enorme strijd geleverd om het "kreng" te overwinnen, lukt het me nu met veel moeite om aanwezig te kunnen zijn op het werk. Dat waar mijn passie ligt, is nu teveel. En tuurlijk heb ik ook mooie dingen eruit kunnen halen. Maar heimwee heb ik zeker, naar die tijd dat ik "gewoon" kon gaan en staan naar daar waar ik wilde zijn.
sterkte ermee! 

Dank jullie wel Herman en Karin. Van anderen dingen horen/lezen daar trek ik me aan op en dat helpt me bij de verwerking. Vanochtend las ik dit blog https://femkevanrossum.wordpress.com/2014/12/12/de-kankertango/ en dat tilt me dan op. Ik weet niet of er nog meer mensen dit lezen, maar zo geef ik het dan door.

Groetjes,

Dorothé