Eerste weekje rust voor de nieuwe kuur
In de aanloop naar mijn kuren begin juni ben ik mijn lijst van "mei" activiteiten aan het afwerken en heb ik tijd om na te denken over mijn leven. Dat is iets wat ik bij eerdere berichten nooit zo bewust heb gedaan en dat voelt dubbel.
Spijt hoef ik nergens van te hebben, heb ik nergens van. Had ik soms dingen anders kunnen doen of beter moeten overdenken, mogelijk. Maar had dat dan bij mij gepast ...?
Ik heb inmiddels wel iemand die ik bewonder gevraagd of ik bij een landelijke vrijwilligersorganisatie, waar ik met ruzie uit het hoofdbestuur ben weggegaan, (een politiek macht spel) ben misbruikt door mijn naïviteit of dat ik nooit in zo'n politieke organisatie had moeten plaats vinden. (dit was geen politieke partij of overheidsinstantie of iets dergelijks.)
Het gaat mij niet om een iets recht te zetten, maar meer om iets af te sluiten. Het is het laatste stukje waar ik me mee bezig houd. Voor de rest heb ik vrede met hoe het was en is. Dat geeft gelijktijdig aan dat ik vrede heb met mezelf en dus me eigenlijk nergens druk over moet maken dan optimaal invulling geven aan kwaliteit van leven.
Het dubbele gevoel dat het nadenken over het leven me geeft, heeft te maken met de fase van een derde serie chemo-kuren na een slechte boodschap. De onderliggende gedachte is dit de laatste keer. Gelijktijdig zit in mijn hoofd een van de teksten die Tom (blogger op kanker.nl) me heeft gestuurd "Ga niet uit van drie keer is scheepsrecht, maar van dertig keer is Paul's recht!".
Maar Tom staat niet in de Dikke Van Dalen en "drie keer is scheepsrecht" wel. Toch maar vasthouden aan Tom's uitspraak.
Waar een mens zich al niet druk over kan maken .......
5 reacties
Doorgaan Paul. Alsmaar doorgaan. We denken dat de alternatieve zijde ook een kans van slagen zou kunnen hebben. Leven doet nou eenmaal hopen, nietwaar? XX
Paul,
30x scheeprecht!!!
Komt je toe.
groet,
john
Zoals altijd is jouw blog weer inspirerend en stof tot nadenken. Dank je wel daarvoor Paul.
Hanneke
He Paul. Ik moet bekennen dat dit overigens mooi geschreven stukje op mij overkomt alsof jij bezig bent een laatste hoofdstuk te schrijven. Ik hoop van ganser harte dat dit niet jouw intentie is. Mocht dit wel het geval zijn dan ga ik er van uit dat hierna gewoon een nieuw boek van jouw hand komt.
Wel geeft zoiets rust, iets afsluiten, parkeren, neutraliseren. Het achtervolgt je niet meer, je hebt er geen last meer van. Beter nog het heeft je sterker gemaakt. De toen negatieve maar ook positieve ervaringen hebben jouw sterker gemaakt, levenservaring gegeven waarmee je de medemens helpt of andere mensen uit balans brengt, niet om te kwetsen, maar ze te leren balanceren en relativeren.
Ik hoop nog lang je blogs te mogen lezen. Groet Herwin
Herwin, het is nog niet mijn laatste stuk. Maar het speelt voor het eerst dat ik me bewust ben dat ik terugkijk op wat ik heb gedaan in mijn leven tot nu toe.
Ik geef het nog niet op en hoop nog veel en lang te bloggen, maar soms gaan je gedachten met je aan de haal. Hoort er ook bij denk ik dan maar.