Eerste keren

lieve lezers,
Toch wil ik laten weten hoe het met zoal gaat sinds april dit jaar. Hoe moeilijk en zwaar het is op sommige momenten is en kan zijn. De eerste weken is het druk om mij heen en in mijn hoofd geweest. Hoop geregel ondanks dat Huib alles goed op orde alles had en veel al vast stond. Maar dan krijg je met de overheidsinstantie’s en banken te maken, die maken zich niet druk en zijn ook moeilijk in beweging te krijgen. Als dat dan eindelijk loopt dan is het een ouwe stoomtrein langzaam op gang en maar hopen dat het logge apparaat in beweging blijft. Hoe is het nu met mijzelf eigenlijk? … dat is een lastige vraag waar moeilijk antwoord op te vinden is. 
Buitenkant is niets te zien gewoon de normale ik met een lach en behulpzaam zijn voor de buurt, maar oh wee als het avond is en de gordijnen dicht zijn dan komt dat kleine mannetje met die hele grote hamer op de koffie en die gaat dan behoorlijk te keer. Pffff wat een ellende gelukkig ben ik dan alleen, kan ik me laten gaan. Ik merk dat het nu op de dag ook steeds moeilijker gaat worden het gevoel van het” missen”. 
Sta ik van de week in een tuincentrum naar kerst spullen te kijken, gezellig zou je zeggen, dus niet. Ik zag een heel mooi klein fotolijstje voor in de boom. Ik heb het in mijn handen en kijk er naar en toen…. Knapte ik daar stond ik dan midden in de winkel met dikke tranen en een snotneus te snotteren bij de kerstballen. En natuurlijk geen zakdoek bij me dus de mouw van mijn trui was de klos. 
Ik verontschuldig me bij mijn dochter die er bij was en ze zei “zo hee dat duurde lang voordat dit gebeurde”  Het fotolijstje is ook mee naar huis gegaan en krijgt een prominente plek in de boom  gevuld en wel. Want ik kijk ook echt wel tegen de kerst op, ook hier is het dan “ de 1e keer”. 
ik ben er van overtuigd dat het wel een keer weer normaal en goed gaat komen met me.

lieve groet
Marianne