56. Wonderen bestaan echt...

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder zo'n ongelooflijk zware week heb gehad, als de afgelopen week.....pffft! Na twee slapeloze nachten gingen we vanmiddag met lood in onze schoenen naar de uroloog voor de uitslag van het weggenomen weefsel. Ik had het allerergste scenario al talloze malen voor ogen gehad en was al min of meer in de veronderstelling dat het niet een kwestie was van of, maar van wanneer mijn blaas verwijderd zou worden...

Natuurlijk liep de beste man weer ver achter op schema en het leek wel eeuwen te duren voor ik mijn naam hoorde. Normaal gesproken geeft hij ons een hand en informeert daarna naar mijn gezondheid, maar dit keer leek hij enorme haast te hebben want nog voor ik had plaats genomen stak hij van wal met de mededeling dat hij een verrassende uitslag van het verwijderde weefsel had en hij lachte daarbij van oor tot oor. Het bleek om ernstig ontstoken weefsel te gaan zonder kwaadaardige cellen.

De patholoog en hij hadden dit op grond van de bevindingen van de urinekweek, absoluut niet verwacht en de enige conclusie die ze beiden konden trekken was dat de BCG spoelingen zo ontzettend goed hun werk hebben verricht dat de kankercellen zijn opgeruimd!!! Met andere woorden; De wekelijkse toediening van de tuberculose bacteriën die de aanwezige kankercellen een herkenbaar 'jasje' heeft omgedaan, heeft een ongelooflijk krachtig leger van mijn immuunsysteem op de been gebracht, met volledige uitroeiing als gevolg! JOEHEE!!! En ik maar klagen dat ik zo ontzettend moe was.....geen wonder, er was een ware veldslag gaande!!!

Keerzijde hiervan is dat het leger immuunsoldaten op dit moment kennelijk van geen ophouden weet, want de urine die net voor de operatie was ingeleverd, zat vol met sporen van macrofagen (veelvraten) en leukocyten; het bewijs dat er op dit moment een flinke (chemische) blaasontsteking zit waartegen de macrofagen vol in de aanval zijn geslagen. Rust in de blaas en een spoedige wapenstilstand is nu op dit moment het enige verstandige traject voor de komende drie maanden. De vervolgspoelingen worden dus drie maanden opgeschort en gezien mijn heftige reactie op de BCG schat hij in dat 1 spoeling in de drie maanden zal volstaan.

En ik...ik heb dus zomaar drie maanden 'ziekenhuisvakantie' waarin ik me alleen maar met de training voor de Alpe d'HuZes hoef bezig te houden....ik kan het nog maar nauwelijks bevatten. Er is geen pak van mijn hart gevallen, maar een heus rotsblok en ik zit hier met tranen in mijn ogen van blijdschap dit blog te typen (sorry voor de eventuele taalfouten) en naast die enorme blijdschap voel ik ook diep respect voor het wonder dat zich in mijn lichaam heeft voltrokken. Het krijgen van kanker was een horror dat mijn lichaam heeft laten gebeuren, maar datzelfde lichaam is ook in staat gebleken een heus wonder te laten gebeuren...diep, heel diep respect hiervoor!

En nu....een paar uur verder, ben ik zo blij als een kind dat weer vol vertrouwen verder kan gaan, een kind dat vol verwondering naar diezelfde wereld kijkt en veel belangrijker.... een kind dat weer in wonderen gelooft....!

www.kanker.nl/rita1958/blog


P.S. voor de geinteresseerden; een filmpje over de soldaat in aktie...