Hoe het verder ging...

Ik heb lang getwijfeld of ik wel hier mijn verhaal zou schrijven, want ik lees verhalen over en van mensen die zoveel keren erger zijn. Maar ik ga het toch doen, want er is wel iets veranderd nadat ik de diagnose niet-klein cellige longkanker kreeg.

In 2o22 is er een ctscan gemaakt omdat ze dachten dat er een gaatje in mijn middenrif zat. Op deze ctscan zagen ze dat dit zo was, maar ze zagen ook een plekje in mijn longen die groter was geworden ( ze konden het vergelijken met een ctscan uit 2017). De chirurg heeft mij meteen doorgestuurd naar de longarts, maar op de petct-scan was niks te zien en de longpunctie is toen niet gelukt omdat het plekje te klein was. In november was het plekje nog hetzelfde, gelukkig niet gegroeid.

In mei van dit jaar was de uitslag van de ctscan helaas anders, het plekje was groter geworden. Nu zagen ze wel verhoogde activiteit op de petct-scan en de longpunctie lukte nu wel en de uitslag was niet goed. Ik had een Adenocarcinoom, gelukkig nog heel klein.

Ruim anderhalve week later is mijn linker onderkwab verwijderd dmv een VATS operatie, die gelukkig heel soepel verliep. Na drie dagen mocht ik het ziekenhuis weer verlaten. Twee weken later kreeg ik de uitslag, alles was verwijderd en schoon. Daardoor hoef ik ook geen vervolgbehandeling. Uiteraard word ik de komende vijf jaar wel regelmatig gecontroleerd.

Ik heb zoveel geluk gehad dat ze het "bij toeval" hebben gevonden in zo'n vroeg stadium. Lichamelijk heb ik er weinig last van, mentaal vind ik het soms wel lastig. Het ging zo  snel allemaal, maar bovenal ben ik zo ontzettend dankbaar dat de chirurg mij meteen doorgestuurd heeft en dat we er daardoor in zo'n vroeg stadium bij waren.