Het was geen Alzheimer , het kwam na de chemo.

Kijkend naar de film Alice schiet ik weer even terug in de tijd. Ik wilde een beetje muziek horen, een cd afspelen. Het heeft een uur geduurd , boven op het apparaat of eronder, ik wist het gewoon niet niet meer, wist niet waar dat schijfje in moest.

Een uur en heel veel tranen later lukte het me.

Niet weten hoe iets heet, woorden verhusselen, de stad in gaan voor mosterd en met niet passende kleren thuiskomen.

Het was een voor mij onverstaanbare wereld en wie waren die mensen ook al weer

Het was geen Alzheimer , het kwam na de chemo.

Nu een aantal jaren later kan ik het pas verwoorden, heb ik de woorden weer genoeg gedresseerd om mij verstaanbaar te maken. Wel kondig ik nog steeds bij onbekenden aan dat ik vreemde dingen kan zeggen en of zij maar dan opmerkzaam op willen maken om misverstanden te voorkomen