Gewoon op controle.

4 februari 2021 - 12.30u: ik zit in de wachtkamer van de mammapoli te wachten tot de deur openzwaait en de verpleegkundige zal zeggen: "Oké mevrouw Kersten, de foto's zijn gelukt. U mag gaan."     De deur zwaait open en de verpleegkundige zegt: "Komt u even hier mevrouw Kersten?"     Huh? Nee... nee nee.... nee nee nee nee nee nee... "Ja natuurlijk."      Er zit iets. Ze zien iets. Er moet een echo gemaakt worden. Er moet een biopt genomen worden van iets wat in mijn borst zit. En o, ja... ook nog een punctie: van iets wat ze in de oksel zien.

4 februari 2021 - 17.00u: telefoon. Mijn vaste oncologisch verpleegkundige belt: "Slecht nieuws Sandra. Het is kwaadaardig."      Vanmorgen "gewoon" op controle. Vanmiddag borstkanker. Alweer. Die had ik zo ontzettend niet aan zien komen!

In 2019 triple negatief borstkanker gehad; geopereerd, bestraald en chemotherapie. Uiteindelijk was ik weer een beetje uit dat diepe dal gekrabbeld. Mijn geheugen doet het weer redelijk goed en ik heb een modus gevonden om met mijn rest-klachten om te gaan. En nu... een tumor en "iets" in de oksel. Mijn man en ik kijken elkaar aan en huilen uit in elkaars armen. We durven allebei het woord "uitzaaiingen" niet in de mond te nemen en gaan het langste weekend van ons leven in. Op dinsdag 9 februari zullen we meer te horen krijgen.