Bestraling achter de rug

Hier  ben ik dan weer

Afgelopen vrijdag 02-07-2021 heb ik mijn laatste bestraling gehad.  Het waren er 15 in totaal en verdeeld over 3 weken. Mijn man wilde me niet alleen laten gaan, en ging trouw elke keer mee. Hij is ZZP-er en dan is het  geen werk geen geld🙈 ,vandaar  dat we zoveel mogelijk  afspraken gepland hadden in de avond. In de eerste week was het gelijk al bingo. Mijn schoonmoeder werd opgenomen in het ziekenhuis met een gebroken heup😕 Dat was op de dinsdag en ze werd diezelfde avond nog geopereerd. De dag erna woensdag ging het goed met haar. En zou ze aan het eind van de dag naar huis mogen. Wil het geval dat ze koorts kreeg en dus niet weg mocht. Donderdagmorgen ga ik naar haar toe en was ze heel erg benauwd en ze had moeite met ademen, ze roggelde heel erg alsof ze met water aan het gorgelen was. Ik mijn man gebeld en die kwam gelijk. Een hevige discussie gehad met de verpleging. We zeiden het lijkt wel alsof ze vocht achter de longen heeft. Krijg je een antwoord van; ik ben verpleegster en geen arts😲. Wij waren ook geen arts en hebben er op gehamerd dat er actie ondernomen werd. Na enige tijd is er een arts geweest. En ons vermoeden klopte helemaal. Ze ging gelijk aan de medicijnen en kreeg ze een kapje op dr mond voor extra zuurstof. Het moest in de nacht naar vrijdag beter met haar gaan. Zo niet dan zag het er niet goed uit. Vrijdagmorgen gelijk gebeld hoe ze de nacht was doorgekomen. Dat was dus nog hetzelfde als donderdag. We moesten komen voor een gesprek met de arts. Daar werd ons duidelijk dat de narcose van de operatie haar niet echt goed gedaan heeft. Ze is 77 en heeft Fronto Temporale Dementie. Haar bloedwaarden waren te laag en had snachts 2 zakjes bloed gekregen zonder resultaat. Na overleg kreeg ze morfine toegediend zodat ze geen pijn heeft. En we kregen te horen ons maar voor te bereiden op het ergste. Mijn man is savonds met me meegegaan naar het andere ziekenhuis voor mijn bestraling en ondertussen is mijn schoonzus gaan waken bij mams. Ze heeft er tot 03.30 gezeten zonder verandering. Ze reageerde nergens meer op, niet op stemmen niet op pijn prikkels. Zaterdagmorgen werden we om 09.oo uur gebeld met het verzoek toch maar te komen. Want het kon wel eens zo voorbij zijn. Ze is dan ook zaterdag avond om 20.19 overleden. 😢

Dan zit je in de eerste week van de bestraling, en krijg je dat er ook nog bij. In mijn 2de week van de bestraling moesten we dus van alles regelen voor de crematie. Mijn lichaam begon zich al aardig moe te voelen. Maar ja je kan niet even zeggen vandaag maar niet. Je moet door. Op vrijdag 25 juni is mijn schoonmoeder gecremeerd. Ze heeft een mooi afscheid gehad met al haar dierbaren om haar heen. Ze is nu weer samen met mijn schoonvader.

Mijn 3de week van de bestraling vond ik erg vermoeiend. Met de gebeurtenissen van afgelopen 2 weken heeft dat er behoorlijk ingehakt. Ook nu ben ik nog erg moe. Mijn borst plaagt me behoorlijk. Ik heb een verkoelende gel meegekregen die echt wel helpt. Maar ik moest me niet vastklampen dat ik met een paar dagen van de klachten af zou zijn. Het kon zelfs nog eerst erger worden. Tot nog toe helpt het smeren met de gel en een zalfje voor de nacht behoorlijk. 

Een gesprek op vrijdag met de radioloog was positief. Volgens haar had de bestraling goed zijn werk gedaan. Ze was er erg tevreden over. Nu krijg ik over 2 weken nog een telefonisch consult. En daarna over een half jaar weer een CT-Scan. Laten we hopen dat alles goed blijft gaan. 

Ik ben er nu wel klaar mee met alle ellende die ik afgelopen maanden heb meegemaakt. Eerst mijn moeder overleden in februarie. Dan in april te horen krijgen dat je borstkanker hebt. Dan word je 4 mei geopereerd en is het nog de vraag of wij ons huwelijk wel door konden laten gaan. Maar op 12 mei zijn we toch getrouwd. En dan in juni gaat je schoonmoeder naar het ziekenhuis met een gebroken heup en komt vervolgens niet meer thuis😢 Hoeveel kan je verdragen🤔 Maar ik blijf zoals altijd positief en hoop dat er betere tijden gaan komen.

Ik heb er wel een lang verhaal van gemaakt. Maar moest het gewoon even kwijt. Ben gewoon zo verdrietig door alles. Heb vandaag echt zo'n dag van dat ik het even niet meer zie zitten. 

Jullie horen weer van mij

Liefs Marina😘