Focus

Stiekem huil ik in de auto, ik ben onderweg met de kinderen naar huis. We hebben het hele weekend maar wat dingetjes gepland om maar niet te veel te denken aan wat er morgen allemaal weer gaat gebeuren. De kinderen zingen keihard mee met de muziek en ik playback. Mijn gedachten gaan alle kanten op ... ik ben heel blij en opgelucht dat de chemos klaar zijn. Maar de pijntjes die er zijn in mijn lichaam daar word ik zo onzeker van ... zal het daar dan toch nog zitten? Morgen weet ik weer hoe het ervoor staat, het examen van mijn leven ... de petscan . Alle scenario’s zitten in mijn hoofd maar deze ziekte is onvoorspelbaar. Ik heb nu alleen nog maar al het geluk van de wereld nodig . O shit ...volgende nummer.....🎵LEEF!! ❤️