Die chemo was zo gek nog niet!

Ja nu denk je vast huh? Maar jeetje het leven na chemo is ook niet perse halleluja.

Natuurlijk eerlijk is eerlijk ik ben blij dat ik NOOIT meer een chemokuur hoef te ondergaan (daar ga ik vanuit, garantie tot aan de deur) maar nu kuur vrij is ook niet gemakkelijk. Mijn hoofd is helemaal klaar  met chemo, de vergeetachtigheid daargelaten maar mijn lijf.......  das een ander verhaal.

Tijdens de chemo was het leven simpel je deed wat je kon en het enige doel was aansterken en jezelf oppeppen voor de volgende kuur. Nu  dat is weggevallen is je doeel een beetje weggevallen En jeetje wat ben ik mezelf tegengekomen. Natuurlijk ging ik met mijn kinderen mee naar het klimpark... (na het 1e parcour afgehaakt) en natuurlijk ging ik met en vriendin een dagje naar  het strand (de hele dag onder een handdoek in de schaduw gezeten) en natuurlijk ging ik mee een daagje winkelen.. (volgende dag dikke enkel) en ga zo maar door. Dat was overigens allemaal in de 4 weken na mijn laatste chemo. En moesten we nog op vakantie.

Manlief vond Italie met mijn inmiddels aardige lijst met kwalen geen goed idee (ik ook niet maar wilde ook niet toegeven) dus is het een weekje Belgische kust geworden. En wat heb ik genoten. Gewoon wij met z'n 4e is een suf appartement lekker de hele dag op elkaars lip. Niets hoeft alles mag. Blijkbaar hadden we dat als gezin erg hard nodig. Gewoon even aandacht voor elkaar en lekker elke dag buiten. 

Terug was het duidelijk dat alles gewoon niet meer zo is als eerst. Ik moet dus mijn energie veel meer verdelen. Een drukke dag is prima maar de volgende dag moet het dan weer even rustig aan. Is goed voor mijn lijf en uiteindelijk ook voor mijn hoofd en mijn humeur. Want natuurlijk wil ik niet toegeven aan pijntjes of vermoeidheid. Ik heb geen chemo meer en ben gewoon gezond. Herkennen jullie vast.

Inmiddels  nu bijna 10 weken verder heb ik lekker ritme gevonden. Fysio is nog steeds aan de orde en gaat als een speer. Lijkt bijna op sporten maar ik zie dan ook duidelijk vooruitgang. Mijn haar is terug, jaja. Maar  daar schrijf is een nieuwe blog over. En er is weer ritme, meiden naar school, manlief aan het werk n ik zorg voor de rest. Heerlijk gewoon omdat het kan. Zal vast wel weer gaan vervelen maar het feit dat ik nu weer gewoon kan deelnemen aan alle dagdagelijkse dingen maakt me blij.

Wat me wel droevig maakt was het lezen van alle andere blogberichten van mensen die ik volg. Ik heb natuurlijk het geluk dat mijn kanker in een heel  vroeg stadium is ontdekt en dat dit het dan ook is voor mij. Maar vele van jullie  zitten al 1 of 2 stadia verder. En dat maakt me dan nog dankbaarder voor alles wat ik nu heb.