Chemokuur 1 Docetaxel en Cyclofosfamide
Daar gaan we dan....
Vorige week dinsdag heb ik de eerste chemokuur gehad. We kwamen iets voor negen uur aan. Helaas mag er niemand bij blijven in verband het coronavirus, dus mijn moeder ging weer weg nadat ze mij gebracht had. Het was een andere ruimte dan bij de eerste keer dat ik borstkanker had. inmiddels zijn ze alweer twee keer verhuisd vertelde ze. De oncologieverpleegkundigen die er toen werkte, werken er nog steeds dus dat was fijn! Alhoewel ik bij het vorige afscheid toch gehoopt had ze niet weer te zien want dat betekent dat je kanker weer terug is. Wat nu dus toch het geval is. Het zijn allemaal ontzettend lieve en behulpzame mensen die er werken. Het lijkt mij erg zwaar werk, ik doe het ze niet na.
Hoofdhuidkoeling:
Ik mocht plaats nemen op 1 van de stoelen en kreeg eerst een infuus in mijn arm. Ik merk aan mijzelf dat ik daar niet meer zo gespannen over ben. Volgens mij heb ik inmiddels wel meer dan 30 keer een infuus gehad of dat ze moesten bloed prikken, dus dat gaat wennen blijkbaar. Maar toch ben ik altijd weer blij als het in 1 keer lukt en niet over hoeft. Daarna moest ik naar de kraan lopen om mijn haren onder het water te houden voor de hoofdhuidkoeling. Daar zag ik wel tegen op want ik hoorde ook verhalen van mensen die het niet konden volhouden. Ook al is het natuurlijk maar een hele kleine bijzaak als je na denkt over waar het echt om gaat, iets met blijven leven... Maar toch zou toch heel fijn zijn als ik niet weer kaal word! Tuurlijk zijn er mutsjes en mooie haarwerken voor de buitenwereld om je heen maar ik kan mijn tranen nog herinneren van de vorige keren dat ik naar mijn kale kop keek voor de spiegel en mij zo ziek voelde. Je ziet jezelf maar het voelt niet alsof jij dat bent. Maargoed ik kreeg de kap dus op, deze zit heel strak op je hoofd en zit met een elastiek vast onder je kin. Aan de achterkant zit een buis die vast zit op het koelingsapparaat. Het was wel super koud aan mijn hoofd maar ik heb het gelukkig kunnen volhouden van 9 tot 2, met de nodige paracetamol en dekens. Nu afwachten of het ook geholpen heeft, over 2,5 week kun je dat ongeveer merken vertelde ze.
De chemokuren
De dag van te voren had ik dexamethason ingenomen en in het infuus zelf zat ook nog dexamethason en granisetron. Tegen de misselijkheid. Daarna de docetaxel, tussendoor spoelen en toen het zakje cyclofosfamide. Ik werd aan het einde van de kuur misselijk. Gelukkig was mijn vriend er al voordat ik klaar was dus rond twee uur kon ik gelijk naar huis. De dagen erna erg weinig geslapen, dat is een leuke bijwerking van de dexamethason. Het is een bijschorshormoon en wordt vaak als stootkuur gebruikt. De dag na de chemokuur moet je het ook nog innemen. Het helpt je om de chemokuur door te komen maar het is jammer dat je er niet goed van kan slapen en je er hyper van wordt in je hoofd. De dagen erna was ik erg moe, ik noem het maar een chemo vermoeidheid want het voelt heel anders dan vermoeidheid na een dag werken. Je hele lijf voelt intens moe. De misselijkheid was gelukkig te doen, ik kon wel steeds kleine beetjes eten wat ook wel weer hielp. Ik was alweer veel bijwerkingen vergeten waaronder die vieze chemokuur smaak in je mond constant. Vrijdagavond kreeg ik felle steken in mijn borststreek die uitstraalde naar mijn kiezen en ik kreeg een benauwd gevoel. Dat was een heel naar gevoel, het ging tussendoor steeds even weg en kwam daarna weer terug. Zaterdagochtend is er een hartfilmpje gemaakt in het ziekenhuis en hebben ze bloed geprikt. Met mijn hart lijkt het goed te gaan gelukkig, waarschijnlijk zijn het de spieren die zich samentrekken. Misschien door de bestraling en de chemokuur er nog weer overheen. Ik hoop dat ik dat de volgende kuur niet weer heb want het voelde heel naar. Inmiddels voel ik mij gelukkig alweer wat beter. Het was wel even wennen de afgelopen dagen om rustig aan te doen, ik wil al snel weer teveel doen en vervolgens word je weer terug geroepen door je lichaam. Mijn zoontje probeer ik het uit te leggen, ook door middel van boekjes. Maar het is best wel moeilijk voor hem, zijn mama die de ene dag wel van alles doet en de volgende dag opeens te moe is. Gelukkig heeft hij veel lieve mensen om hem heen die er dan wel zijn voor hem.
De volgende kuur is 6 april, nu dus nog even de tijd om weer te herstellen en hopelijk nog wat leuke dingen te ondernemen. Iedereen heel erg bedankt voor alle berichtjes, kaartjes, bloemen en zelfs cadeaupakketten. Ik word er soms verlegen van, echt zo lief hoe iedereen aan ons denkt!!