Pijn
“Wat blijf je toch opgewekt ondanks je situatie zoals die nu is”, zeggen veel mensen tegen me. Ja, zeg ik dan, je kan de hele dag gaan zitten somberen maar daar word je niet vrolijk van. Dus dat doe ik niet. Wel is het zo dat pijn de pret bederft, vooral als lachen pijn doet. Ik wijd niet uit over wat de mankementen allemaal inhouden, daar word ik namelijk ook niet vrolijk van.
Op de vraag hoe het met me gaat reageer ik doorgaans kortaf met: “slecht, maar verder wel goed”. Ik bedoel dan dat ik wel last heb maar daarover niet ga zeuren. Het belangrijkste wat we kunnen doen is pijn proberen te voorkomen en te verzachten. We laten geen middel onbenut. Daarbij is het wel moeilijk om de goede balans te vinden en te houden want elke dag is anders.
Maandag wordt er nog een actie ondernomen door de pijnbestrijding in het ziekenhuis. Er wordt dan een zenuwknoop als het ware uitgeschakeld. Dat moet ervoor zorgen dat een van de heftigste pijnen die je kan krijgen niet meer doorkomt. Hopelijk lukt dat want dan heb ik daarna (veel) minder morfine nodig. Elke dag die dat oplevert is pure kwaliteitswinst. Je hebt dan geen verdoving nodig en ervaart toch geen pijn. Geweldig dat dat kan: het is er wel, maar je merkt het niet.
We gaan elke dag door met het beleven van onze contacten en het herbeleven van de vele hoogtepunten. Het is zodoende een druk bestaan. Tussen de verschillende activiteiten neem ik rust met een diepe slaap waarna ik met behulp van een kop koffie weer vrolijk ontwaak en mijn favoriete muziek luid opzet, dat wil zeggen als er verder niemand in de buurt is want mijn muzieksmaak wordt door weinigen gedeeld. Je kan niet alles hebben.
Op de foto: Doerak, de enige kitten die we gehouden hebben. Blijft een genot om die te volgen.
12 reacties
Ongelooflijk respect hoe jij d'r mee omgaat .
Vroeg of laat zal ik ook wel in die fase terechtkomen , en ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik er dan mee kan omgaan zoals jij doet .
gr ,Willy
De naam Doerak past goed bij de kitten. Zie hem in de hoogste boom zitten. Prachtig om te zien.
Ik wens oprecht dat de zenuwknoop, die de pijn veroorzaakt, uitgeschakeld wordt, zodat je deelgenoot kan blijven van de waardevolle momenten in deze fase.
Het is de moeite waard.
Met de vraagstelling "hoe gaat het" heb ik altijd slecht mee om kunnen gaan. Vroeger al en in de periode na mijn diagnose helemaal. Het is goed bedoeld, ik weet het maar het is zo'n lekkere makkelijke vraag die jou bijna met de rug tegen de muur zet om te antwoorden. In onze situatie volstaat een goed/redelijk/slecht niet. Ik zou er nog verder over kunnen uitwijden maar doe ik hier maar niet. Oh ja.. zou het b.v. prettiger vinden als iemand zegt (niet vraagt) "fijn je te zien". Dan komt het gesprek vanzelf. OK....genoeg erover.
Tjsa, de pijn. Mooi dat ze dit gaan proberen uit te schakelen👍 en ik was ook wel benieuwd naar jou muziekkeuze die je alleen maar hard mag opzetten als er verder niemand thuis is. Jazz toevallig??? Goede nacht gewenst!
Weet je , die opmerking van " fijn om te zien " zit ook vol verborgen insinuaties .
Komt bij mij altijd over als " straf dat je nog leeft ".
Maar zal wel een overgevoeligheid van mijn kant zijn ,zeker .
gr , willy
Had ik nog nooit zo ervaren maar ja zo hebben wij allemaal onze eigen irritaties.😅
Hoe zou jij in deze/onze situatie het liefst 'aangesproken' willen worden?
Eigenlijk blijft mij dat gelijk . Als ik maar aangesproken wordt . Elke vraag om interesse , hoe ongelukkig die misschien ook is uitgedrukt , is beter dan geen vraag .
En uiteindelijk voel je toch wel onmiddellijk aan of die interesse ernstig bedoeld is , dwz een diepgaander antwoord vereist ,ofwel dat het gewoon een beleefdheidsvraagje is , waarna je snel over iets anders begint .
En het is ook zo dat , als ik echt wil vertellen hoe ik mij voel , de zorgen en angsten , ja , dat doe ik hier wel op de site . Mensen die geen kanker hebben kunnen wel medeleven geven , maar echt begrijpen doen die dat niet . Geen verwijt hoor .
Maar ik ( dwz mijn vrouw ) was ooit eens in gesprek met een oppervlakkige kennis .
En mijn vrouw zei toen heel terloops , zonder de bedoeling er verder over uit te weiden , gewoon als verklaring waarom we iets wel of niet gingen doen , dat ik prostaatkanker had .
Antwoord : " Ja , daar wil ik niks mee te maken hebben"
Nou , da's pas een reactie , niet ?
Nu , die vrouw was 90.Zal er dus wel iets mee ter maken hebben . En uiteindelijk hebben we er samen nog hartelijk om kunnen lachen .
Je zou kunnen antwoorden: “Lief dat je het vraagt/Fijn dat je belangstelling toont, maar daar wil ik nu op dit moment niet uitgebreid op antwoorden”OF: “Naar omstandigheid slecht/redelijk/ goed. Ik wil er nu liever niet over praten”.
de vraag hoe het gaat is vaak bedoeld als een begroeting. In Nederland wordt er serieus op geantwoord. Mijn advies: wees gewoon eerlijk en zeg wat je wil.
Een zenuwblokkade is wel even werk. Ze moeten het juiste punt zien te vinden. Dat zal best vermoeiend zijn. Het helpt ook niet altijd gelijk. Als morfine niet genoeg werkt, schijnt methadon een optie te zijn. Alle goeds.
Nu ben ik wel benieuwd naar je muzieksmaak...
Sterkte!
Dag Ben, veel respect voor hoe je de eindfase door kunt maken. Dat je dit ook kunt volhouden, zou fijn zijn.
Net als de vorige schrijver, die muzieksmaak ben ik benieuwd naar
Groeten Johan
Dat je nu nog woorden vindt, mooi en eerlijk. Delen helpt jezelf, maar nog meer anderen, de ultieme vorm van vertrouwen schenken!
Ik heb geen woorden, maar ga iedere keer op zoek naar een mooie kleurenfoto. By the way: wat weer een ondeugende Doerak, leuk van hem om jullie zo te verrassen 🐈😻
Ha Ben, we denken aan je en jullie. Mooi hoe je verslag doet.....