Overslaan en naar de inhoud gaan
VOORDELEN van mijn situatie. 17-1-2018
- Knuffelen! Veel knuffelen en omhelzen. Ik raad het iedereen aan, ook zonder levensbedreigende ziekte een zeer heilzame bezigheid. Doet me denken aan de hugging guru Amma uit India. Die maakt er een dagtaak van, hmmmm
- Super goede verhouding gekregen met Bert, en met mijn zonen.
Nou ja, nog beter dan als eerst.
Nou ja, blijft een uitdaging om het zo te houden!
- Niks geen blue Monday in januari. Slecht weer, pijn in de voet, het doet me allemaal niks meer. Ik sta veel meer open voor het halfvolle glas (nou ja, een deel van de tijd dan)
- Ik kan nu, zo goed als nooit tevoren, mijn eigen wensen en grenzen voelen en serieus nemen. Heb ik, toevallig, afgelopen maanden supergoed getraind naar aanleiding van een gemene voetkwaal ( dankje Tonja, dankje Rietta)
(kanttekening: is een goed gevoel, maar tegelijkertijd ook een noodzakelijk middel om niet als een schreiend hoopje ellende langdurig in een hoek te belanden)
- My cloud of support! Die wolk van meelevende personen uit de vorige blog. (voorwaarde: wel open zijn over je situatie)
- My door of support! (de keukendeur). Kheb iederen gezegd dat ze, liefst opwekkende, kaartjes kunnen sturen, als ze iets willen doen.
Moet nog vol komen met inspirerende of gewoon mooie kaartjes……
- Extra Veel vakantie-Vietnam-foto’s via de app van Hermien!
- Ik laat mijzelf niet in de steek, voor mijn gevoel, is zo belangrijk! Zo totaal anders dan de vorige keer.
(voor wie het niet wist: shockmomentje: ik heb al een keer borstkanker gehad toen ik 26 was) Nou ja, toen was de situatie ook op vele levels totaal onvergelijkbaar met het heden.
- Het A-moment ( big hug met opluchtende jankpartij erbij).
- Herontdekking Tapestry van Carole King. Ik kan alle nummers nog meezingen. En de canto ostinato. Natuurlijk. Dagelijks.
- Vele vervelende klussen die ik voorlopig niet hoef te doen: medische info verschaffen voor de GGD, patienten steeds terug zien met klachten waar ze zelf niet de problemen erachter willen zien, overuren, enz……..
Voor wie nu langzaam kiespijn krijgt zal ik, voor de volledigheid, nog een greep doen uit de NADELEN:
Angst, verdriet, rouw, onzekerheid, walging, Zo’n rotgevoel over het in de steek laten van mijn patienten en mijn collega’s ( in de steek laten? Nee joh, jij doet dat niet, dat doet die ziekte voor jou. Ja maar ik heb ook zo lang geen foto laten maken, en zelfs nog hormonen geslikt! Ja maar dat was toch niet met de bedoeling dat het zo zou gaan? Nee, dat is waar…..), uitputting, zoooo slecht slapen, concentratieverlies, ANGST, (binnenkort) bijwerkingen……