Soms valt het MEE 23-2-2018

Ja, het gaat eigenlijk best niet zo slecht. Dexa doe ik maar halve dosering of nog wat minder, lekker veel maagbescherming erbij, en geen kommetje griesmeel heeft mij snachts voorbij zien komen!  wel lekker wee, maar als ik me rustig houd valt dat goed te verdragen. geen astma, geen spruw (o nee, toch een beetje!) geen verkoudheid, geen slokdarmkrampen.
Dan heb ik gelijk minder interessante dingen te beschrijven, he.
Tijd om gespruite paprikazaadjes in een potje te vlijen, overzichten te maken voor de komende belastingaanslag, lekker wat klusjes via de werk-inlog doen. In de krachtige, nog  niet gure winterzon  wel bijna een uur wandelen met Claudia op seniorentempo, met natuurlijk immer enthousiaste hond Loesje erbij, die niet weet wat een seniorentempo is!

De stress is minder. Als ik reken op een hele week na de chemo niets kunnen en niets lusten, dat valt het allemaal reuze mee. Maar als ik verlang naar een half dagje zonder uitputting of misselijkheid, dan is het leven opeens een stuk moeilijker.  Tja, een half jaar voor mij zien waarin er naar verwachting altijd wel iets niet lekker of zwaar voelt, dat is……veel. En dan kijk ik in de spiegel, en dan zie ik opeens een kaal persoon. Ben ik dat? Ja, dat ben ik! En ik heb kanker, en ik zit al middenin de chemobehandeling! De bewustwording daalt een laagje dieper in, het voelt alsof ik weer opnieuw moet beginnen. Niet op de rollercoaster, maar op een andere onverbiddelijke stroom. Richting overgave.