ONE MORE DAY 29-1-2018

Smorgens eerste keer echte onco-fysio. Het gezelschap patienten is enerzijds confronterend, anderzijds relaxed. Er is in ieder geval niemand die mij meewarig aankijkt of zielig vind, dat is ook weer wat. Wel luxe hoor, 6-8 patienten met 2 fysio’s. Hopelijk kan mij toch wat krakkemikkige lijf die oefeningen aan….. en de fysio’s praten heel relaxed over die chemo. O, we hebben er al zoveel gezien, in het algemeen kunnen de mensen het redelijk aan….. gaan we dan maar van uit!

Aangemeld bij Kankeryoga (o, wat er niet bestaat aan instanties en stichtingen voor allerlei smaken hulp, als je kanker hebt. In ieder geval yoga voor heel weinig geld!

 Heel veel telefonische vragen gesteld aan de oncologische verpleegkundige. Dat mag, nou dan doe ik het ook. Worden met eindeloos geduld beantwoord.
Dat dat echt kan, opbellen naar een gespecialiseerd team in het ziekenhuis, en dan, bijvoorbeeld, vragen:
Mag ik de zalm vanavond eten, die nog in de koelkast ligt?
Maf hé.
(Is iets minder ridicuul dan het nu klinkt. Bij gebruik van sommige soorten chemotherapie mag je geen vette vis eten vlak voor en na de toediening)

En Katja stuurt mij van de weeromstuit een soort vie-a-le-ferme-personal-blog en France. ( al 46 jaar vriendin, woont al 40 jaar in frankrijk op het platteland, ga ik al dertig jaar vaak heen. Dus als zij de modder op de weg naar de schapenstal beschrijft,  glijd ik mee) Doet ze anders ook wel, maar dan met grote tussenpozen. Even een grove typering: zelf brood bakken, kippen, enorme moestuin, doodlopende weg met 2 andere huizen binnen 400 meter, cv op hout. En nu…… heeft ze, bij gebrek aan keuze, een 2ehands superturbo stationwagen gekocht, wordt hilarisch beschreven met een onrustbarende overmaat aan lichtjes ( lijkt veel op de sterrenhemel daar savonds) en automatische naar binnen zoemende buitenspiegels alstie op slot gaat. Vooral erg handig voor passerende schapen, alleen gaatie nooit op slot daar….hihihi.