BERT 5-2-2018

(Publicatie met toestemming van de hoofdpersoon)
Ja jongen, het moet er een keer van komen. Moet je maar niet zo’n ideale echtgenoot zijn nu.
We sluiten op  dit moment vrijwel naadloos op elkaar aan.

We hebben in het verleden allebei de nodige, ook moeilijke ervaringen doorgemaakt. Die ervaringen hebben zaadjes van  levenswijsheid opgeleverd. Die komen door deze ramp nu tot bloei, en dat helpt bij het accepteren van het heden. Dingen lopen nu eenmaal soms niet zoals je wil. Dan hoef je niet op zoek te gaan naar verborgen redenen, of andere vermoeiende omwegen te bewandelen. Shit happens.

Hij verdraagt al mijn golven, van wanhoop, verdriet, frustratie. Ik kan hem er dag of nacht voor storen, ook al slaapt hij zelf sinds een paar dagen wel weer wat beter door. Als we dan tegen elkaar aankruipen dan vind ik altijd  troost, en hij ook wel. En we vinden een nieuwe mildheid naar elkaar en naar de wereld. En komen we dichterbij elkaar dan ooit tevoren.

Hij is altijd in voor een gesprekje, een wandelingetje, een update van mijn cloud of support, een leuk tv programma, een grapje. Ik probeer hem niet te vaak te storen, en spaar mijn puntjes op. Het komt nu toch ook wel erg handig uit dat hij geen baan buitenshuis heeft. Dan teren we maar eens wat in op het spaargeld!
Hij neemt zonder mopperen taken over van mij, maar alleen als ik dat vraag, en dat is goed.

We denken samen na over de omgang met alle andere mensen in ons leven, over de inrichting van ons huidige dagelijkse leven, over de komende tijden (het zal vast zwaar zijn, maar we maken er het best mogelijke van). Hij is geïnteresseerd in alle kanten van mijn reis. Ik let ook op ruimte en aandacht voor zijn bijrijderspositie. We moeten allebei goed voor elkaar,  maar ook goed voor onszelf zorgen.

Buiten al die reisperikelen denken we ook met veel plezier samen na over het opzetten van een mooie plek in de oude kamer van Sam voor het kweken van de nieuwe tomatenplanten. En over het bakken van appeltaart voor toch wel jarige zonen, al vieren we het eigenlijk niet, o ja toch stiekem wel want opeens hebben we zondag  4-2 kip met friet en zelfs mn zus Marja en haar man Rene, en alhoewel Maarten nog in het vliegtuig-met-2-dagen-vertraging-maar-riante-schadevergoeding zit, toch een stiekem heel klein feestje!

Ik heb mij  cloud of support heel hard nodig, maar hij is de kern ervan.
Het is een second honeymoon.
Het glas is halfvol.

Zo. Nu is het wel weer genoeg. Iiiieeeeuuwww!  Zonsondergang, suikerzoete achtergrondmuziek, kleverige blikken….. ik beloof heilig voor eeuwig te blijven zeiken over ongeschoren kinnen en vergeten opruimacties! En ja, gelukkig hoor: hij ziet niet dat ik mijn speciale mooie nieuwe dure bloes heb aangetrokken en word nog steeds boos als ik hem handige tips geef tijdens het inparkeren. Dus het valt ook wel weer mee hoor.

Ik ben al helemaal gelukkkig, als we een stukje van deze nieuwe mildheid bij ons kunnen blijven dragen in de toekomst. En voor de huidige reis hebben we, schat ik in, ruim voldoende reservebrandstof!