Vrijdag 4 juli eindelijk de diagnose gekregen.
16 mei heb ik te horen gekregen dat mijn schoonmoeder waarschijnlijk kanker heeft. Vrijdag 4 juli is bevestigd. Ondertussen kregen wel al te horen dat wel kanker is dat het richting botkanker wijst maar oncoloog en hematoloog konden dit niet bevestigen. Uiteindelijk is mijn schoonmoeder doorverwezen naar het UMCG. Gelukkig waren alle onderzoeken al gedaan in het regionale ziekenhuis dus UMCG kon gelijk met team bijelkaar gaan zitten. Vrijdag 4 juli kregen wij te horen dat ze een Angiosarcoom of epithelioïd sarcoom heeft. Gewoon domme pech. Foutje in het DNA. Waarschijnlijk zullen ze er niet achterkomen welk variant. Gelukkig is toen alles in sneltreinvaart gegaan. Van het slechte bericht meteen door naar het plannen van bestralingen. Genezing is niet meer mogelijk maar hopelijk levensverlengend wel. Vanaf maandag gaat ze aan haar strijd beginnen om te zorgen dat ze zich wat beter gaat voelen en weer fit te worden voor een zware chemo kuur. Voor mijn schoonmoeder gaat dit denk ik allemaal wel veelste snel. Eigenlijk begin je aan een strijd die de kwaliteit van het leven behoorlijk kan beïnvloeden en uiteindelijk heb je geen idee waar dit gaat eindigen. We gaan eerst het traject van de bestralingen maar in en kijken hoe dit gaat uitpakken.
1 reactie
De bestralingen zijn achter de rug. Intussen werd de pijn zo heftig dat het niet verantwoord is om alleen thuis te zijn. Een plek met volledige zorg is niet zomaar geregeld. Het kon volgens de dokter wel 3 dagen duren. Wij hebben UMCG maar gebeld met de vraag of ze opgenomen kon worden. UMCG deed hier niet moeilijk over en hebben haar gehaald. Vanuit hier proberen ze de pijn onder controle te krijgen. Gisteren gesprek met een aantal artsen gehad. Ze zit nu aan het max qua medicatie. Als ze het nu niet onder controle komt dan krijgt ze de medicatie door een infuus in het beenmerg. Dit laatste gaan ze liever niet doen. Door dat ze de maximale dosering qua pijnstilling heeft is er ook een kans dat het lichaam het opgeeft dus gaan we kijken naar een hospice bij ons in buurt. Is haar lichaam sterk genoeg dan zou de pijn met ongeveer 2 weken afnemen. Mocht ze deze fase door zijn dan kunnen we bezig met haar fitheid. Zorgen dat ze kleine stukjes kan lopen en in een stoel zitten. En hopelijk komt ze dan daarmee in aanmerking voor chemotherapie.