Amor vincit omnia 34

34
Bah, ik heb vandaag een jank dag. Heb uit frustratie bijna vier pubers heerlijk van hun fiets gereden. Ze bleven maar de hele breedte van de weg gebruiken. Bleef gelukkig bij bijna. Waarom gaat het toch niet zoals we het graag willen? Er blijft niets binnen. Stoma is oké, maar er is geen samenwerking tussen haar maag en haar darmen. Ik word er wanhopig, angstig van. Ik weet dat het kon gebeuren, want het ging om een zware ingreep. Maar als je Joke dan zo ziet vechten, dan zou ik alles willen doen om die last van haar over te nemen. Ze kokhalst een kwartier per uur. Het slokt al haar kracht op. Iedereen vraagt of ze alsjeblieft mogen komen om haar op te beuren, maar dat gaat niet. Ik hou ze weg. Nu is het vrouwen en kinderen eerst. Bij wijze van spreken dan, want het gaat me alleen om Joke. Ze moeten het doen met wat ik over de tamtam gooi.
We hebben vanavond samen op de gang gelopen, aan het raam gezeten, daar ligt het niet aan. Ze doet haar stinkende best, maar er is een scheiding van lichaam en geest. Het is even niet anders. Het overkomt 1 op de 5 mensen die zo’n zware operatie ondergaan. Maar mag het nou eens bij haar goed gaan. Mijn meisje heeft volgens mij al genoeg voor haar kiezen gekregen. Ze heeft al een hele week alleen maar op zout water geleefd. Ze komt niet op krachten. Ze zit regelmatig op een stoel, wandelt twee keer per dag. Het bloed heeft haar goed gedaan. Alles werkt, maar niet samen. Volgens mij is ze een kilo per dag kwijt geraakt. Om haar op te krikken, geven ze haar morgen een voedingsinfuus direct in haar bloedbaan.