Amor vincit omnia 19

19
Yippppiiiieeeeee…….wachten is voorbij. De 26e wordt Joke bestraald!!!!
MiekeK schreef ons een paar dagen geleden dat ze, ondanks al het haar aangedane leed en pijn, zich dankbaar, rijk voelt. Dat is toch fantastisch. Ze laat zich niet leiden door alle narigheid. Ze zoekt het geluk in wat er maar mooi is. Ze heeft zelf de keuze gemaakt om gelukkig te zijn. Zong Rene Froger niet over een eigen plek onder de zon? Zo is het met Joke en mij gelukkig ook. Joke belde vanochtend met een van haar echte vriendinnen. Je weet wel, van die meiden die je niet vaak ziet, maar wel met wie je je intiemste gedachten kan delen. Die vinden het de normaalste zaak als jij hun belt om even je hart te lozen. Die meiden die bij wijze van spreken 24/7 wachten om haar te kunnen steunen. Daar heeft ze slechts een handvol van en is dan ook heel zuinig op haar kostbare bezit. Ik zorg dat ik ergens anders ben als ze samen zijn, dan vliegen de veren in het kippenhok in het rond.Ze vroeg zich af hoe Joke het kan, om (zo licht als een veertje) met alweer een berg shit met nog veel grotere gevolgen om te gaan. Haar vriendin, ik zal haar maar Renée noemen, had het over het verschil in wat ze bij Joke ziet ten opzichte van bij een kennis van haar. Hij kan nog steeds niet omgaan met wat hem overkwam, al is hij er heel goed doorheen gekomen. Het onrecht en het verraad van zijn lichaam hebben hem geen goed gedaan. Wie heeft ze niet, al die nare dagen? Het zou vreemd zijn als het niet zo zou zijn. Tot voor heel kort geleden kreeg ik die emmers overgelopen woede, onmacht, van alles over me heen gestort. Hij is niet uit de woede gestapt. Dat kan, maar is naar mijn mening niet nodig. Professor Dumbledore/Perkamentus zei het altijd al tegen Harry Potter:,, Hulp wordt altijd gegeven aan degene die dat vragen.”
Zo heeft Joke enige weken een boekje van haar zus en zwager gekregen. Frits is onder andere een alom gerespecteerde Mindfulness trainer. Als verpleegkundige volgde hij zijn hart en ging naar Thailand. Zo is hij zelfs monnik geweest, en doorliep daar een grondige leerschool. Zijn trainingen worden zelfs tot ver over onze landsgrenzen gevolgd. Japan zit voor volgend jaar in het verschiet. Ik bedoel maar dat het niet om zomaar iemand gaat, die wazig voor zich uit kijkt en andermans veren gebruikt. Als je hem kent, dan kan je niet anders zeggen dan dat het er eentje is die met beide benen stevig op de grond staat.Dit boekje heet Mindfulness bij kanker. Het is geschreven door twee dames die zelf kanker hebben overwonnen. Ze schrijven op een open manier hoe zij ervoor zorgden dat bij hun emmers niet gingen overlopen. Hij schreef het voorwoord, en samen met zijn lieve Jetty hielpen ze de dames met het uitbrengen van hun pennenvruchten.
Dat boekje, een gesprek met daartoe opgeleide mensen, alles kan helpen. Kaartjes en lieve belangstelling, alles. Ook voor mij, een partner, naasten, nabestaanden, zou het een steun kunnen zijn in het omgaan met je klotsende emmers. Joke las dat boek ook, en heeft zo handvatten gekregen om haar gevoel te herkennen. Tot nu toe ventileerde ze op aanbod. Ze werd boos, huppakee, eruit die woede. Dat heb ik al eerder geschreven. Ik zei haar altijd al dat het uiten van haar emoties, vooral haar woede, haar heel veel kracht kostte. Het duurde ook steeds langer om die negatieve energie te boven te komen. Dat besefte ze zelf ook, maar ze kon toch niet echt oppikken. Dit boekje wel. Het heeft haar ook geholpen bij het op zolder zetten van de afgelopen nare weken. Zelf heb ik mijn toetsenbord omarmt. Eerst anoniem, alleen samen met Joke, nu op grotere schaal. Het op dit blog zetten van ons verhaal is mijn overlooptuitje van mijn emmer.