BRCA2-carrier | Een plekje in de zon

Of een andere titel voor dit stukje: Wat ben ik een geluksvogel!
Of nog: Van Berg en Dal...

De ene dag zit ik in zak en as, en de volgende dag word ik heel vermoeid en met een 'ik word toch niet ziek?' gevoel wakker, terwijl ik tegelijk de wereld weer helemaal van de zonzijde zie.

Wat ben ik een geluksvogel!
Mijn moeder kreeg 2x borstkanker...
Mijn zusje werd begin dit jaar met de diagnose geconfronteerd....

En daardoor weet ik sinds augustus dat ik (ook) drager ben van een BRCA2-mutatie die mijn kans op borst- en eierstokkanker heel fors verhoogd.
Wat een geluk....   

...dat ik dat te weten kwam.
Daardoor onderging ik vorige maand immers een preventieve operatie om mijn eierstokken en eileiders weg te nemen.
En inderdaad, daarop volgde minder goed nieuws: er zaten al kwaadaardige cellen in mijn eileider.

Maar stel je het andere scenario eens voor...
Stel dat ik niet wist dat ik drager was?
Dan zou ik waarschijnlijk over een jaar of vijf-zes wat vage klachten gaan ontwikkelen...
En wetend dat ik me over 'vage klachten' meestal maar heel vaag zorgen maak(te?) zou het even duren voor ik ermee naar een arts toe stapte...
Reken er maar op dat ik dan uiteindelijk met een fors uitgezaaide kanker gediagnosticeerd zou worden.

En nu?
Inderdaad, de aanvankelijke mededeling kwam flink binnen, en dat er al snel een tweede operatie volgde was slikken, maar de kans dat ik 'genezen' ben, is wel (afhankelijk van de bron), zo'n 75-90%...
En stel dat ik onverhoopt tot die andere 10-25% hoor...? "Een gewaarschuwd man telt voor twee, en een gewaarschuwde vrouw voor vier", zoals mijn leraar Latijn vroeger steeds placht te zeggen. Dan zal ik de eerste signalen wellicht niet over het hoofd zien, en hopelijk tijdelijk ingrijpender behandeld kunnen worden.

Ziezo... laat ik dit stukje maar bookmarken voor dagen dat de zon wat minder schijnt...

(Foto: ik begin vandaag weer met korte wandelingetjes, maar beperkte me voorlopig tot een rondje in onze (grote) bostuin...)