De intake

Daar zit je dan..... In de wachtkamer bij dokter de Leeuw. De Leeuw, goede naam denk ik nog. Hopelijk vecht ze als een leeuw. Mijn man knijpt zenuwachtig in zijn handen. O wat had ik hem dit graag bespaard. Ik voel mijn hoofd bonken. Het is gewoon een agressieve soort kanker heeft de huisarts ons verteld. Agressieve soort. En ik slik weer even en neem een hap lucht voordat we naar binnen lopen. 

De arts en de verpleegkundige zijn duidelijk en aardig. Gek he, ze redden hopelijk je leven en je wilt dat ze aardig zijn. Wat maakt dat nou uit, als ze chagarijnig en niet leuk zijn en ze doen hun werk goed..... Maar goed, schijnbaar heb ik dat wel nodig. En ieder mens schijnbaar, want niemand vraagt naar hun prestaties maar allemaal of ze aardig zijn

De dokter verteld waar ik een groot litteken krijg, maar goed, ik maak een stom grapje over dat ik toch al gelukkig getrouwd ben en mijn man knipoogt na mij. De dokter voelt mijn klieren na en ze zijn niet opgezet, voordat we opgelucht willen ademhalen verteldt ze ons dat het weinig kan betekenen en dat het alsnog goed in de lymfeklieren kan zitten. En dat ze er 1 gaat verwijderen. Mijn gedachten dwalen af, lymfeklieren gaan door het hele lijf. Ineens raakt het me allemaal, heel kort maar heel duidelijk. Ik voel de brok in mijn keel en ik kan de tranen goed weg drukken. Nee ik sta het mezelf niet toe. De kinderen, denk aan de kinderen. We gaan gewoon voor goede uitslagen. Ik zal vechten als een leeuw.....