Is mijn strijd gestreden...
Terwijl ik dit tik heb ik een helse nacht achter de rug. Ik blijf misselijk en ik zie even geen lichtpuntjes meer. Heb ik hier goed aan gedaan, is dit de tijd die ik nog wilde. Ik wil niemand achterlaten maar verdien ik niet gewoon rust, mag ik niet ook aan mijzelf denken. Dan staat daar mijn held, mijn vader die ik bel en kom. Zo fijn dat hij door zijn werk in de gelegenheid wordt gesteld dit te doen. Hij steunt me, we huilen samen en vertellen elkaar dat we elkaar zullen missen en daar is het lichtpuntje, die misselijkheid trekt wel weg, de stom komt redelijk op gang, dit moet nog even zo goed blijven gaan, die tijd zoals ik die voor ogen heb, al is die korter dan gepland, dat moet toch lukken. We gaan er weer voor en die misselijkheid moeten we even voor lief nemen.
Me vader helpt me met douchen, kijkt mee met de stoma verzorging en is lief. Daarna kan ik even sukkelen en komen er veel mensen langs die met mij begaan zijn hier in het ziekenhuis. Mijn gyneacoloog, het palliatief team, de zusters iedereen wil iets van je, een hele drukke bedoeling. De gyneacoloog was vol lof en praatte mij weer wat positieve moed in, wat een top vent is dat. Met het palliatief team spreek ik over nar huis gaan en hoe ik dit voor mij zie. Thuis, toch een hospice welke kant gaat het op, wat wil ik voor mark en de kinderen maar vooral ook wat kan ik zelf aan.
Het is fijn dat ik dit nu weer even kan typen de kracht heb mijzelf uit bed te trekken en weer verder te gaan. Soms maak ik afspraken voor bezoek en moet ik concluderen op het moment dat het niet gaat, ik zeg of laat de afspraak dan afzeggen en in het ergste geval sta je hier voor een kwartier op de stoep. De situatie is heel wisselend en ik kan er geen voorspelling van geven. Ik probeer mij nu op te laden voor het bezoek van de kinderen, wat zie ik daar tegen op, maar wat zijn zei samen met mark ook ontzettende KANJERS.
Een kleine inkijk in mijn ziekenhuisleven Xxx
5 reacties
liefs Ilona
En zo verdrietig word ik van het lezen van je verhaal
waarom overkomt jou dit nou toch allemaal
jonge mooie vrouw met 3 jonge kids en lieve man
hoop echt dat er heel snel een lichtpuntje weer komt en dat die dan gewoon blijft stralen
heel veel sterkte voor jullie allemaal
in gedachten bij jullie
liefs Angelique
Operatietechnieken en inzichten zijn sterk veranderd met 25 jaar geleden. Maar toen kregen de patiënten met zo'n OK als jij een heel opbouwschema van 5 dagen voordat ze weer aan het gewone eten zaten. Nu hoeft dat niet meer. Bij ons in het ziekenhuis krijgen de patiënten die weten dat ze zo'n OK krijgen vooraf een programma aangeboden van 6 weken die hen fitter maakt. Met onder andere sportartsen, fysiotherapeuten, diëtisten, psychologen en chirurgen wordt aan optimale ondersteuning voor patiënten gewerkt. Conditie en voedingstoestand wordt zo voor de OK verbeterd. Of dit inderdaad een positief effect heeft wordt nog onderzocht. Maar herstel na OK lijkt hierdoor vlotter te gaan en er zijn minder complicaties na de OK.
Vergeet niet dat jij al een flinke hap chemo achter de rug had. Geef het nog een paar dagen de tijd. Ik verwacht echt dat het elke dag wat beter zal gaan en dat je over een paar dagen dit zelf ook echt zo zal ervaren.
Heel veel liefs, Dasje.
<3 <3 <3
Heel veel sterkte! Je bent en blijft een topper vol met kracht en positiviteit!
Dikke kus, Rina