Immuuntherapie en nu .....

Vandaag 10 augustus de start van de immuuntherapie in studieverband. Een fase 1 deel A, met MBG453. Er wordt hier gekeken naar de veiligheid en werkzaamheid van het middel. Wat dat voor mij betekend is dat het nog onbekend is wat het doet, hoeveel van het medicijn je kan krijgen en welke bijwerkingen er zijn. Ik krijg een dosering van 1200 mg en mag 1x in de 4 weken aan het infuus, eerdere berichten waren 1x in de 2 weken maar dit is tijdens de studie naar 1x in de 4 weken gegaan, dus minder stof en dus minder werkzaam? we moeten afwachten of het überhaupt iets doet.

De dag begon om 10 uur in het ziekenhuis, er werd een infuus geprikt, bloed afgenomen, hartfilmpje gemaakt etc... daarna kon het infuus erin, dit liep in in een half uur zonder problemen. Uur wachten nog een keer controles en toen op naar naturalis waar mark en de kids zich aan het vermaken waren. Rond 13.30 gingen we op naar huis. Zo raar hoe dat psychisch werkt, je voelt je moe van alle indrukken en tevens zit je te wachten op iets wat niet komen gaat BIJWERKINGEN. Wanneer komen ze, komt er wel iets, heb ik nu gewoon buikpijn of komt het door de kuur etc.... Heel vaag en erg vermoeiend, loslaten en niet aan denken, toch is het moeilijk.

Nog zo een moeilijk verhaal je vecht en doet alles eraan om de kanker weg te krijgen maar is die kanker niet gewoon te sterk, ben je zelf niet te zwak, hoe lang moet ik doorgaan. Op de momenten dat ik pijn, jeuk of andere narigheden heb denk ik vaak zo hoeft het niet meer, maar ja als het weg is is het leven ook nog gewoon heel erg leuk. Afgelopen weekend naar vrienden in Engeland geweest, met zijn alle naar London en o zo mooi, we hebben echt genoten van dat weekend. Allemaal dillema's waar je in je hoofd druk mee bezig ben en dan komt weer die onzekerheid wanneer is het einde......

Het einde is hopelijk nog lang niet in zicht en we houden vast aan de positieve dingen die er zijn.
De kanker groeit maar zolang ik het aankan ga ik door "alles komt goed"