Complicaties na operatie (2-2 tot 8-2)

Ik ben de tijd een beetje kwijt er is zoveel gebeurd.

Zoals in de vorige blog al geschreven donderdag na de operatie in de nacht koorts, aankijken op eigen verzoek maar in de ochtend helaas nog steeds 39.4. Er wordt gestart met een breed spectrum antibiotica. Oorzaak van de koorts nog onduidelijk maar dit wordt onderzocht aan de hand van kweken.

Vrijdagmiddag het nieuws dat de ruggenprik ivm de koorts verwijderd zal worden omdat dit ook de bron van infectie zou kunnen zijn. Na het verwijderen gestart met oxynorm met weinig resultaat. Ik kreeg veel bezoek maar door de pijn was ik niet echt aanwezig, wel genoot ik van het bezoek. De pijn bleef ondanks subcutane morfine sterk aanwezig en ik werd naar de verkoever gebracht waar ik opgeladen werd met morfine. Dit alles vond plaats tussen half en half 10 in de avond waarna ik eindelijk pijnvrij was, met een pomp ging ik terug naar de afdeling en ik kon eindelijk een nacht goed slapen.

Zaterdag lijkt het iets beter te gaan tot het noodlot om kwartover 5 weer toe slaat. Ik krijg weer ontzetten pijn en wordt direct naar de verkoever gebracht voor een verhoging van de morfine. Na een paar extra shots mocht ik om half 7 terug naar boven en kon ik nog even genieten van het bezoek.

Ik ben er nog niet, zitten op een stoel houd ik net 10minuten vol en ben daarna misselijk en duizelig. Bij het wassen heb ik hulp nodig en alle andere inspanningen zoals eten, draaien, zitten kosten mij veel energie. Ik heb nog steeds 2 drains en een katheter. Ter ondersteuning nog wat zuurstof en ik krijg nog antibiotica via het infuus. Ze zijn er nog niet achter waar de koorts vandaan komt.

6 februari begin ik mij iets beter te voelen, ik heb al wat langer opgezeten in de stoel en ondanks dat het nog erg vermoeiend is is het nu duidelijk tijd om door te pakken. In de avond nog wel voor CT scan geweest ivm aanhoudende pijn op mijn borst, en na mijn longembolie verhaal in februari 2016 toch wat angstig voor terugkeer. Gelukkig geen longembolie maar 2 kleine stukjes ingezakte long (kleine klaplong), dit komt door het vele liggen. Goed te behandelen en starten met longfysio. De noodzaak om uit bed te komen wordt nu dus nog groter.

Mijn darmen zijn nog niet op gang waarvoor ik klysma’s krijg. 1 van de 2 drains gaat eruit en ook de katheter gaat eruit. Ik moet nu echt in beweging gaan komen en voorlopig ontslag staat gepland voor vrijdag.

Vanaf zondag ben ik al aanhoudend misselijk, alles lijkt erop dat het komt door de antibiotica en dus houd ik mezelf dat ook maar voor. Maar moet je voorstellen, je eet een beschuitje met thee en binnen een halve minuut ligt het samen met je gal in een zakje, komt dat dan echt door antibiotica??

Het is alweer woensdag en ik heb me bijna helemaal zelf gewassen. Had zin in deze dag, zelfs een rondje gelopen op de afdeling en met de kinderen afgesproken in de familie kamer. Het eindigt helaas anders dan gepland. Ik blijf aanhoudend misselijk en kan het braken niet meer aan, ik geef aan dat er nu echt een maagsonde in moet en hier wordt gehoor aan gegeven, zo kan ik even rust krijgen. Ook heb ik nog weinig ontlasting gehad en wordt er een extra klysma afgesproken. Ik zie het allemaal even niet meer zitten, het ging zo goed vanochtend. Nu staan er 3 kindjes met grote ogen te kijken naar een hele zieke moeder. Manlief en kinderen die plots weg moeten, een moeder die achterblijft en in tranen is omdat haar dochter zo ontzettend beroerd ben. En ik die niet kan stoppen met braken en mijn hele wereld zie instorten. Dit is het einde dacht ik op dat moment……

Waar we dachten dat het beter ging begon de hel. Mijn buik begon flink te lekken, ik schrok me kapot. De artsen dachten dat er een hechting was losgelaten en bekeken mij goed, daarna met echo maar ze konden onvoldoende zien en dus op voor CT scan. Het lijkt mee te vallen en in de avond wordt er niks gedaan, wel blijft er vocht uit de buik komen. Ondanks alles voel ik me best goed en heb zin in de dag die komt, lekker douchen en een grote boodschap. Beide is gelukt maar om 11 uur krijg ik te horen dat ik toch weer onder het mes moet, op de CT kunnen ze niet heel duidelijk iets zien maar het vocht moet ergens vandaan komen dus er moet iets dicht. Omdat ik al een week niet eet willen ze starten met TPV, aangezien ik dit zelf niet zie zitten stellen we dit nog uit tot na de operatie. Mogelijk zijn na morgen alle zorgen voorbij.

De operatie is goed gegaan, de vassie is intact en dat is positief nieuws. Het probleem lag zich tussen de huis en de vassie waar zich een enorme bal met vocht was opgehoopt waardoor het niet aan elkaar kon groeien. Vocht is weggehaald en er is een drain achtergelaten om het laatste vocht af te voeren.

Mijn maaghevel is afgedopt en ik mag langzaam aan weer wat eten. Hoe kan het ook ander dan dat je na een week niet eten een schimmel hebt, die kans is groot en ik ben de gelukkige. Ik begin dan ook maar met ijswater en kwark, lekker koud. Ook de angst voor het braken is een ding, maar ja je moet ergens beginnen.